Toren roept haan 271 : boom
Er stond eens een fiere Italiaanse populier in onze wijk, bewoond door een koppel eksters. Zoals een haan op de toren glinsterde het nest boven de wijk uit.
Helaas! De wortels van de boom duwden de afsluiting van de buur omhoog. Want hij stond te dicht bij de buur. Onmiddellijke kapping was noodzakelijk. Er werden prompt twee eiken geplant. Eigen boomsoorten eerst! Een boom is ook maar een mens, zou je zeggen! Maar bijna aanplanten in het midden van het plein zorgt voor burenrust, maar sluit de planning volgens het verkavelingsplan uit.
Nochtans staat deze wijk model voor hedendaags en progressief beleid, als men wil.
Er zijn twee minireservaatjes (Berenput en Buitenweide), een kinderspeelplein, een speelweide Het sportplein werd door de verkavelaar gratis afgestaan 40 jaar geleden. Maar daar bleef het bij. Nochtans stond op het verkavelingsplan een tennispleintje getekend. Onaangepaste wetgeving zorgde ervoor dat het jaren lang verwaarloosd bleef liggen.
De verkavelaar plaatste een afsluiting en het wegje errond werd aan de verkeerde kant aangelegd. Het stond zelfs eens te koop als tuin voor een gefortuneerde. Dit is niet het eerste plein dat bijna verkocht werd.
Het ontaardde tot een ‘schijtplein’ voor de honden. Het voetwegje ernaast kan men strontwegje noemen. Want stiekem deponeren de buren met hun hondjes de drollen.
Ik wandel er ook met mijn hondje. Dat inspireerde mij tot een ludieke wenk voor de buren :
                                 Hou je van je hondje.
                                 Doe dan je burenrondje,
                                 Maar raap op ’t strontje!
Dat klinkt toch beter dan de campagne van de politiezone met affiches :

Op wandel ?
Ruim op die handel.

Ik vrees dat bij gebrek aan rijmvaardigheid de inspiratie uitbleef bij de maker van dit rijmpje.

18-05-2007 om 00:00 geschreven door Jef De Cuyper