Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
18-11-2011
507 Kinderarbeid
507 Kinderarbeid.
De jongste in het gezin wordt nogal eens ontzien. Niettegenstaande mijn zus nog 5 jaar jonger is, gold dat ook voor mij, dit tot grote frustratie van mijn oudere broers. Wij mochten helpen thuis en op het veld. Op het land bestond mijn bijdrage eruit het opruimen van het onkruid en het verzamelen van coloradokevers in de aardappelen. Ik hield helemaal niet van die vuile karweitjes. Ik wou, zoals mijn grotere broers, het echte werk doen : aardappelen rooien, graan met de pik afdoen en ons paard mennen, om het verse voeder te halen voor onze twee koeien en het paard. Onze tante Katrien ( in feite een tante van mijn vader en een van de drie maskes tërps ( ë = doffe e) moedigde mij steeds aan. Zij zei : Jefke, gij zijt kort bij de grond. Franske (mijn opgeschoten broer) moet zich te laag bukken. Maar als ik mijn broer voldoende geplaagd had, mocht ik van haar vaak gaan spelen. Zij krijgt van mij daarvoor nog elk jaar een extra pot bloemen op haar graf met Allerheiligen. In volle oogst, als Kuë distels kwam steken met de distelschup, ontsnapte ik ook regelmatig. Ik moest dan, met een blauwe stenen kruik, drinken halen in de kelder van onze herberg. Er stond toen een vaatje van 30 liter faro klaar. Mijn vader vond dat het vat altijd te vlug af (leeg) was. Wat hij niet wist was, dat ik voor dat ik de kruik vulde, op mijn rug ging liggen onder het tapkraantje. Zo vulde ik eerst mijn kruikje (buik) goed. Ik ben zo fijnproever geworden in alle afgeleiden van lambiek. De brouwers in de streek doen soms beroep op mij, als ze faro maken, om de juiste samenstelling : lambiek, gebrande kandijsuiker en suiker, te bepalen. In onze stamënee werden de taken verdeeld volgens een beurtrol. Piet moest in de keuken helpen. En onze Frans en ik droegen de lege bierflesjes naar de kelder of legden de boekjes van de spaarders van Zorg Vooruit in volgorde. Wij hadden toen 160 spaarders in onze spaarkas, die dateert van 1907. De lege bierbakken droegen wij ook naar beneden. We stapelden er om ter t meest op onze tengere armen. Als de stapel hoger reikte dan de deur van de kelder, vielen ze over ons hoofd in de keuken. Boodschappen doen voor ons ma, daar vochten wij soms voor. Daar waren altijd meer
