Toren roept haan 208 : muzikanten
In “Een jaar gratis”, waar Marc Galan zijn beste Spaans boven haalt, vroeg zijn broer Herman Van Molle wie de Bremer Stadsmuzikanten waren.  De ezel, de hond, de kat en inderdaad de haan treden hierin op als straatmuzikanten.
Bij ons heb je “De Straatmus”, opgericht door mijn broer, die in het “buitenland” woont : Wallonië. Hij trad daarin op met billentikker en ingedeukte hoge hoed. Zij hebben een eigen tijdschrift : ’t Blafetuurke”. Dit dialectwoord betekent vensterluik.
Ik betreur het, dat de zangers van dit groepje, niet in het autentiek Meises dialect zingen. Ik heb eens aangeboden om hun teksten om te zetten. Want ik ben de zegsman voor ons dialect bij de Brabantse dialecten. “Dialect van Meise” werd door mij beschreven.  Ik droom ook nog van een cursus om dit mooie dialect te leren spreken.
Noodgedwongen moet het dialect ook opgeschreven worden. Dat is niet eenvoudig, want dialecten werden enkel gesproken. Fonetisch schrift blijkt te moeilijk. Ik opteer voor een schrift dat zo eenvoudig mogelijk weergeeft wat je hoort. De gekende tekens uit andere talen kunnen hierbij dienstig zijn. Voor Meise zijn dat : ê en de doffe e kan zo : ë. Voor de rest schrijf je het zoals je het hoort.
In de uitzending ging het ook over vogeldialect : het verschil tussen de Vlaamse (Suskewiet) en de Waalse vinken.
Zouden hanen ook anders kraaien in Wallonië? De politieke alleszins!

Reactie :

"De Paardekeutel" was inderdaad het ledenblad van de Straatmussen. Ik was gedurende 10 jaar de hoofd- en eindredacteur en eigenlijk de enige reporter. "Het blaffetuurke" had/heeft niks met De Straatmus te maken. Nu heeft iedereen een pc, zelfs een Straatmus. En dus hebben we een eigen "wupsaait". (Is dit Meises dialect?)

12-03-2006 om 00:00 geschreven door Jef De Cuyper