Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
04-11-2011
505 Hospitaal
505 Hospitaal
Mijn enige operatie aan mijn appendicitis heeft mij weinig traumas opgeleverd. Het enige wat ik er lichamelijk aan overgehouden heb, is het kleine litteken. Met ouder te worden is dat opgeschoven tot op mijn bovendij. De specialist die mij opereerde was toen reeds gekend voor zijn minuscule insnedes. Hij was dan ook gegeerd door de dames, die al aan het uitzicht dachten, in de zomer, in bikini. Het akeligste was echter dat masker chloroform dat ze toen over uw mond en neus hielden. Dan moest je tellen. Maar bij 3 was ik al in dromenland. Je kreeg daar hoge koorts van. Maar op mij had dat geen vat. s Anderendaags hing ik al tussen de bedden mijn trapeze-oefeningen te doen. Dit tot grote ontsteltenis van de verpleegsters. Wat zij nooit geweten hebben, is dat ik dat deed om hun te imponeren. Want ik was stapelverliefd op die prachtmeiden in witte kleren die mij verzorgden. In het bed naast mij lag een kleine Brusselaar uit Neder over Heembeek van amper negen jaar oud. Die was verliefd op het kleine meisje, dat in de éénpersoonskamer naast ons lag. Het lieve wicht bracht het grootste deel van de dag bij ons door. Want zij verveelde zich stierlijk, alleen. Wat ik de verliefde jongen allemaal wijsmaakte, verklap ik liever niet. Maar als goede leerling van mijn meester Michel den biënaaver was dat van de opperste plank. Ik deed in dat mannetje de stoutste verwachtingen ontluiken. De romantische gedichtjes die ik hem toen deed opzeggen, overtroffen deze van de grote Franse liefdesdichters. Of daar iets moois uit ontloken is, heb ik nooit geweten. s Zondags s middags kwam het engeltje met haar eten bij ons. Maar, o wee! Zij kreeg appelmoes met kip. En wij, de proletariërs, moesten het met gehaktballen stellen. We hebben ze net niet naar het hoofd van de lieve verpleegsters gesmeten. Ik was slim genoeg om te weten dat die daar niets konden aan doen. Ik heb de jonge patiënt dan maar naar de hoofdzuster gestuurd, om onze portie kip op te eisen, met de boodschap dat de Brusselse kiekefretters hun wekelijkse kip aan t spit moesten hebben.
