Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
06-12-2005
Toren roept haan 186 : slag
Toren roept haan 186 : slag
N.a.v. de erfgoeddag in Oppem op zondag 23.10.2005haalden wij herinneringen op over vroegere tijden.
Aan de zes wegjes (ten onrechte dikwijls 5 wegjes genoemd door wie niet verder dan 5 kan tellen) was vroeger een steenbakkerij. Er lagen grote hopen vettige klei, waarmee de boerkens gevormd en gebakken werden. In het GNOP van Meise zien we dat die bedrijvigheid in een strook Assiaan ligt. Assiaan begint met een tamelijk grove, zeer glauconietrijke zandlaag en vervolgens de glauconiethoudende, eerder zandige klei van Asse, die geleidelijk zwaarder, homogener en glauconiethoudend wordt. In de holleweg was trouwens een zandwinning, maar die zou in het zandige Tongeriaan liggen.
De jeugd van Meise en Oppem verzamelde hier om de invasie van de jeugd van Wolvertem tot staan te brengen. Daar werden herhaaldelijk veldslagen uitgevochten. De munitie bestond uit aardkluiten (in het dialect klottën, waaruit de bijnaam klotboeren). Velen danken hieraan builen en blauwe plekken.
Een beetje verder op de Heirbaan was wellicht de eerste vrije radio in Vlaanderen gevestigd : radio Conférence. En tot een grote zomerstorm alles neermaaide, was er iets verder een hoppeveld. De ranken draaiden zich langs telefoonpalen in de lucht. De hoppehoeve Van Roy bevindt zich iets lager op de Strooistraat.
Julien De Roover, conservator van de Beemden was te laat voor zijn eerste gidsbeurt, want hij moest gaan toezien op de bevalling van een van de Schotse Hooglandkoeien in de Beemden in Wolvertem. http://be.msnusers.com/Torenroepthaan
Het werd een prachtige eersteling voor Natuurpunt Meise. Die dieren zijn ingehuurd om het grasland kort te houden. Zij zijn speciaal gekozen, omdat zij ook in de ruwe Schotse highlands hun plan trekken en niemands hulp nodig hebben. En zo geschiedde. Zonder enige hulp wierp de koe het kalf. Toen Julien de kleine wou knuffelen moest hij snel de biezen pakken, want dat was niet naar de zin van de moeder. Die verdedigt haar kroost zonder medelijden, voor de man die haar dagelijks bezoekt en voor vers water zorgt.
Ik vraag mij af wie de peter en de meter worden. Want bij een geboorte horen beschermers van de zwakken.
Had onze haan een peter en een meter gehad, zou hij niet zo lang van zijn troon gehouden geweest zijn.
's Zondags s morgens, als ik mijn Schots ontbijt neem, luister ik steevast naar Tit(h)aantjes. En het gaat altijd over haantjes de voorste.
Vandaag 9.10.2005 ging het over Ronny Herreman, de man die de afdeling fotografie aan St.-Lucas in Brussel opstartte. Half fotograferend Vlaanderen volgde bij deze man les.
Abstracte kunstgoeroe Jan Hoet vertelde over zijn vriend, dat hij geen kunstenaar is. Hij zou het niveau missen waarbij er abstractie opduikt in de fotos, wat ze universeel maken. De man in kwestie sierde zijn bescheidenheid door het ermee eens te zijn. Ik ben het daarmee oneens op filosofisch vlak. De fotograaf beleeft zijn vak tussen de mensen. Dat is lovenswaardig. Want als een would be kunstenaar begint te zweven, zoals de lamas boven de Himalaja (maar die doen dat om andere redenen), dan mag hij voor mijn part de boom of de berg in. De verbondenheid met het eenvoudige is voor mij essentieel in ware kunst. Elitekunst, zoals Jan Hoet ( die ik voor de rest overigens bewonder), belijdt hoeft voor mij niet. Het is vooral dank zij de vanzelfsprekendheid dat kunst echte KUNST wordt.
Het viel mij ook op dat mensen zoals Herreman nogal vaak dwepen met dezelfde musici. Vooral Brassens valt hierbij op. Ik kan een hele rits vooraanstaande mensen in alle disciplines, (van onze generatie uiteraard) noemen die Brassens graag horen. Brel doemt er ook meestal bij op. Aznavour hoor ik minder.
Het is niet omdat ons haantje op de toren staat dat hij niet zou uitsteken boven de massa. Het verschil zit hem hier, dat hij vast staat op de torenspits, als het ware diep geworteld in de fundamenten van eeuwen geschiedenis, wat hem verheft en doet opvallen.
Toren roept haan 184 : Edelweiss Robert Wise is niet meer. De filmmaker van The sound of music en West Side story ging heen. Zijn monumenten blijven bestaan. Ter zijner ere zullen wij in het kinderliederenprogramma van onze beiaard do re mi opnemen. Meise was de hele week aan de beurt op Ring-TV. s Namiddags werden de oude fotos versus nieuwe hernomen en konden wij een wandeling maken langs onze 8 kerktorens via de helikopter. Er sloop echter een storende fout in de reportage. Westrode heeft wel degelijk een torentje. s Avonds in Tourné générale verrastte Tom Serkeyn ons opnieuw. , In Rare mensen kon Frank Robberechts uit Wolvertem zijn collectie muziekspelers tonen en ons landbouwmuseum. s Anderendaags, waren de Jachthoornblazers van Westrode aan de beurt. Ik mocht de legende van de Duivelschuur vertellen in het kader van een aflevering over Amelgem. Het werd een prachtige audiovisuele reportage, waaraan ik graag meewerkte. Het inspireerde mij zodanig, dat ik een poppenspelversie van de legende schreef. Er is ook een toneelversie van Jef Verbesselt in het Meises dialect. En Constant Lindemans schreef hierover ook reeds een toneelstuk in 1925.
Is jullie het uniek torentje opgevallen op de kapel ?
De week werd afgesloten door Janpieter Biesemans, de eredirecteur van de Academie van Meise, die recent met pensioen ging.
Ter ere van Robert kraait onze haan luidkeels, echter in sibemol : Do do do een wiegelied, Re een hert zie je dat niet, Mie dat zegt men voor Marie, Fa t begin van fantasie, Sol dat is de Spaanse zon, La een lach die net begon, Si een symfonie voor jou en dan zijn we weer bij do.