763 Transacademia

Jan Govaerts componeerde een geheel van lievelingsstukken voor de opening van de Academie in Meise. Het voltallige korps : leerkrachten, administratief personeel en onderhoudsvrouw stonden op de planken van de Muze voor de uitvoering.
De plechtige opening gebeurde op 18 september 2016 door directrice Eva Vermeiren, Marcel Belgrado en zijn opvolger Emiel De Boeck. Zo is het 2de werk van de 7 van Belgrado gerealiseerd. De gelegenheidsspeech klonk als volgt :
Als men het geluk heeft oud te worden dan “denkt” men dat men veel weet, doch iets wat zeker is, men “vergeet” ook veel. Daarom heb ik geen uitgeschreven tekst, dat door één of andere journalist klakkeloos kan overgenomen worden, “voorgekauwd” dus, neen ik ga meer een losse babbel houden, meer in “vertelstijl” over datgene waarvoor ik hier sta bij de officiële opening van onze Akademie.
Mijn vertelling of noem het relaas, gaat, bestaat uit verschillende strofen of coupletten.
1ste couplet: Dit gebouw – ligt in een “beschermd dorpsgezicht” dus het uiterlijk zicht dient behouden. Bouwjaar, ‘k zou het begot niet weten, “zeer oud”, op de draad versleten, op de rand van onveilig.
– deed dienst als lagere gemeentelijke jongensschool, “in dit gebouw, deed ik bij meester Rosiers het 4de studiejaar”
– ook als oud gemeentehuis – hier heeft met de fusie in 1977 de fameuze stemming plaats gevonden, wie van de 2 toenmalige gemeentesecretarissen de 1ste gemeentesecretaris van de fusiegemeente Meise zou worden. Wolvertem en Meise met daarbij Oppem, het mooiste deel, dat vaak als cement dienst deed tussen beiden.
- hier vonden ook kunsttentoonstellingen plaats.
2de couplet: Verbouwing – Renovatie of nieuwbouw
Zoals reeds gezegd, aftands, versleten, dringend aan vernieuwing toe…
Discussie vooraf : 2 tendensen : het huidig gebouw renoveren of afbreken of op een andere locatie een nieuwbouw neerpoten.
Afbreken (misschien gedeeltelijk) doch gezien het beschermd dorpsgezicht, het uiterlijk dient behouden.
Mijn argument destijds : gebouw volledig renoveren of heropbouwen, dit had mijn voorkeur.
De tegenstanders : afbreken en nieuwbouw elders.
Doch stellen jullie voor .. dit gebouw op een andere locatie. Zou een vloek geweest zijn.
Dit gedeelte van Meise : onderwijs – sport – cultuur, op elkaar afgestemd, daar kan of mag geen schakel aan ontbreken. Een gezonde geest in een gezond lichaam ..
Akademie – de Muze, hebben elkaar nodig: aanleren en uitvoeren, beschouw dit als een kruisbestuiving “jullie kennen dat verhaal van de bloemetjes en de bijtjes”..
Dus verbouwen: .. heeft veel te lang geduurd, heeft teveel geld gekost. Oké, akkoord, doch het gevolg, het kind mag gezien worden.
Het mag er zijn, het voldoet aan de huidige normen van een Akademie en .. dit gebouw heeft ook “een ziel”, gezien het verleden.
En daar waait ook ergens “WIFI” rond ..
Het verhaal is begonnen in een werfkeet hier vooraan op de parking. De toenmalige direkteur Gunter, daarna de waarnemende direkteur, voor mij nu volwaardig direkteur Eva, architect Marc Moerenhout, onze ingenieur Wim Van Campenhout, Schepen Pol, de verschillende aannemers en ikzelf.
Ruwbouw, verwarming, technieken en afwerking. Doch ik ga jullie de technische zaken besparen, hoeveel kilometers kabels, beton enz …
Ik zei het al, heeft veel te lang geduurd. Ik ga trachten dat mijn speech niet dezelfde weg opgaat.
3de couplet : de verwezenlijking.
Bij de rondgang heb je jezelf kunnen vergewissen – de akoestische panelen.
De kleuren, hebben we Eva laten kiezen, doorgaans hebben dames een goede smaak en moest het tegen vallen, zij zou hier nog vele jaren dienen te verblijven en de kleuren trotseren wat niet voor mij het geval is.
Wij hebben hier meer dan 60 werfvergaderingen gehad en Eva heeft hier prachtig haar rol gespeeld.
De aannemers, allen mannen, hadden een gewilliger oor voor Eva dan voor onze ingenieur (techniek) dan voor mij, als politieker. Eva werd ook gesteund door architect Marc, door Wim en mezelf.
Zij deed dit op, voor een vrouw, niet zo eenvoudige materie, op zeer kundige wijze, of zij was architect, aannemer en nog zoveel meer … dus een groot gedeelte van het succes is aan haar te danken.
4de couplet: Slot
Het heden en de toekomst.
Eva samen met haar lerarenkorps, haar administratief personeel “waaronder het alziend oog van Wanda” en het onderhoudspersoneel, jullie gaan nu, reeds vanaf 1 september, een nieuwe periode in, de Nieuwe Akademie voor Muzische kunsten.
Jullie zijn nu gehuisvest zoals het hoort, maak er het beste van ..
Aan alle mogelijke critikasters, van te lang .. en te duur ..
Ja, het was een moeilijke bevalling, wat doet een moeder en de omstaanders bij een geboorte, zij monsteren het kind – en is dat mooi en gezond – dan vergeet men de weeën.
Ja, het duurde te lang, doch tijd vergaat en jullie kinderen en kleinkinderen zullen genieten van een waardevol kunstonderwijs, niet onbelangrijk, in het leven. En jullie kritiek was mij, meer een bezorgdheid en waarschijnlijk wordt dit omgezet in dankbaarheid.
Dankwoord : Beste aanwezigen,
Persoonlijk hou ik eraan alle verantwoordelijken uit de politiek, zeer oprecht te danken, alle partijen uit de gemeenteraad, het voormalig schepencollege (met Groen) en het huidig college van Burgemeester en Schepenen, jullie hebben terecht vragen gesteld, doch jullie hebben me steeds gesteund.
Ook oprechte dank aan de architect, onze ingenieur, en alle aannemers en alle personen die op één of andere manier hebben bijgedragen tot de realisatie van het project.
Nu ben ik gelukkig en blij dat ik aan direkteur Eva en aan mijn opvolger en vriend, Schepen Miel De Boeck, deze waardevolle realisatie kan overlaten.
Als gemeenteraadslid zal ik dit nauwgezet blijven volgen en maken jullie er allen samen het allerbeste van.
En nu aan alle aanwezigen, dank voor jullie luisterbereidheid en aandacht.
Marcel Belgrado Meise, 18 september 2016.

07-10-2016 om 08:45 geschreven door Jef De Cuyper