511 Muziek

Muziek verzacht de zeden. Toen ik in de jaarmis van de Gewezen Soldaten zat, dwaalden mijn gedachten even af, naar de tijd dat ik daar vooraan op mijn knieën als misdienaar zat.
Hier kregen wij tijdens de missen muzikale feeling. Dat ging via het ritmische bewegen van allerlei bellen. In de week was het een enkelvoudig klokje met klepel. Maar tijdens de feestelijkheden bedienden wij de vieringen met een zilveren, samengesteld exemplaar, van wel 4 of 5 bellen. Er werd toen nog verschillende keren gebeld tijdens de mis. Deze taak werd door de misdienaars in rood kleed met wit ‘roquet’, met overtuiging uitgevoerd. De ingedommelde gelovigen schoten dan plots wakker van het hels (of was het hemels) lawaai.
De liturgische Gregoriaanse gezangen in het latijn hebben alleszins onze muzikale smaak verfijnd. Daarvoor moeten wij nu naar Grimbergen. Ik vind het wel fijn dat ons aller Bie Boon (Herman de 2^de) klassieke muziek laat weerklinken in de lege kerk.
De Verenigde Broeders (“ressën”) en Concordia (“ëzzëls”) hebben ook een niet onaanzienlijk deel gehad in onze muzikale vorming. Want toen was er helaas nog geen muziekschool.
’s Zondags, na de middag, luisterden wij thuis naar Belcanto op de radio. Als ik nu naar radio Clara luister, waan ik mij opnieuw in de Rozenboom.
Ik kreeg toen ik leider was in de Chiro, een oude grammofoon van in herberg (stamënee) Sedan. Daar speelden wij volksdansen op, onder het podium van de oude parochiezaal. Want dat was ons lokaal. Na de Chiro kwamen wij daar met de leidsters stiekem dansen op oude 78 toerenplaatjes.
Na de leiderskring moesten wij van Herman Boon pr. (Herman de 1^ste) eens blokfluit leren spelen. Wij kregen er elk een om op te oefenen. Maar daar kwam niet veel van in huis. Ik bezit ze nog altijd en heb mijn collectie uitgebreid met een echte Ierse fluit. In de muziekkapel daarentegen, sloegen de trommelaars er lustig op los. Ik speelde ruiterijtrompet. Elke zondag luister ik met plezier , naar de startparade van de Chiro. Dat is tot in de Mankevos, waar ik woon, goed te horen.
Wie herinnert er zich niet de onvergetelijke homilie met het 45 toerenplaatje “ Tom Dooly” in onze parochiekerk. Iedereen die dat meemaakte, spreekt daar nu nog van. In het Chiroheem maakten wij ook kennis, via ons radio-pick-up-T.V. – meubel, met de Everly Brothers. Die zijn in het leiderslokaal grijs gedraaid. En over de guitaarexploten van onze proost heb ik het reeds gehad. En wij werden zelfs naar de opera in Antwerpen gestuurd. Tijdens de pauze doken wij wel de dichst bij gelegen dancing in. Want de verboden vrucht lichtte daar, boven de in alle kleuren verlichte en doorschijnende dansvloer, in al haar glorie op.
Niemand kan beweren dat wij in onze jeugd van goede muziek verstoken bleven!

16-12-2011 om 09:38 geschreven door Jef De Cuyper