516 Verzamelen.

Zoals de eekhoorntjes eten hamsteren om de winter door te komen, verzamelden wij de gekste dingen om onze jeugd op te fleuren.
In ons geval viel er echter niet zoveel bijeen te halen. Waar zouden wij ermee gebleven zijn? Er was plaats genoeg op de boerderij, maar om schatten te bergen was dat wat moeilijk. Een eigen stek, zoals de kinderen nu hebben, was voor ons niet weggelegd. We sliepen allen samen in dezelfde kamer. Voor kasten en bureaus was daar geen plaats over.
De kleine voorwerpen konden wij uiteraard in onze broekzakken kwijt. De handtas van een dame valt te vergelijken met de broekzak van een zesjarige. De mijne stonden bol van zeer uiteenlopende dingen : knikkers, steentjes, vogeleitjes (al dan niet gebroken), bloemen, diertjes, slakken ... Toen ik ’s avonds, voor het slapen gaan, mijn broek op de stoel achterliet in de keuken voor de Leuvense stoof, kon ik niet vermoeden, dat de slakken van de warmte uit hun huisje kropen. Ons ma schrok zich een bult toen ze ’s morgens een orde huisjesslakken op de zoldering van de keuken aantrof. Wij verzamelden die beestjes op de muur rond de kerk met kerkhof van St.-Martinus Meise.
Later begon ik nuttigere dingen te vergaren. Met Artispunten leerde ik de bedreigde diersoorten en de vreemde verschijnselen van de natuur kennen. Van de Standaard der Letteren bezit ik nog een oude collectie. Ik heb dat tot enkele weken geleden volgehouden. Maar nu vind je alles op internet en stapels papier bijhouden en opbergen blijft ook niet duren.
En zoals iedereen plakten wij ook postzegels uit alle landen in oude schoolschriftjes.
Op latere leeftijd trekken wij dikwijls de lijn van onze jeugd door. De avonturen van Eric de Noorman uit het Laatste Nieuws, waarmee “Michel “den biënaaver” mij leerde lezen, heb ik in “het boektiekske” in Mechelen gevonden. Uurwerken, bierglazen, medailles en boeken over de natuur kun je bij mij ook vinden. Mijn laatste passie is echter alles over Tibet, het dak van onze wereld.

20-01-2012 om 09:12 geschreven door Jef De Cuyper