Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
07-11-2008
350 Knar
350 Knar Onder onze kerktoren, achter de pastorie, ziet onze nieuwe haan een oude knar. Het eeuwenoude, levende monument, achter de pastorij St.-Martinus Meise, kent een revival. De geklasseerde hulst vertoont massaal vruchten. Met de bladeren is het niet zo goed gesteld en onderaan de stam woekeren paddenstoelen. Deze groenblijver behoudt zijn stekelige bladeren in de winter. Zij zijn anders aan de zonnezijde dan aan de schaduwkant in het Noorden. Door de ouderdom en de recente behandeling door een boomchirurg hopen wij het beste. Er staan al jonge scheuten in bloei, aan de voet van dit monument. Leven eindigt ooit. Ook bij planten is dat zo. Eens zal de boom afsterven. Wij mensen zijn dan wel een vergevorderde of ver afgeweken loot van de evolutie van het leven, maar eens ouder geworden, voert men ons af. Of beter gezegd : wij tellen niet meer mee en worden vervangen. De oude knarren worden gerangeerd. Als die verandering kwaliteitsverbetering inhoudt is dat goed. Maar de ervaring en de opgebouwde deskundigheid laten verloren gaan noemt men talentenverspilling! Wij leven ons dan uit op het seniorennet, met flitsen van onuitputtelijke creativiteit en luchten onze geesten. Af en toe kunnen wij nog eens luid kraaien zoals de haan.