Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
10-11-2005
175 Feest
T.175 : feest De haan kraaide luid en de leeuw brulde nog eens oorverdovend in Wallonië, want wij vieren de Vlaamse feestdag in mineur. Dit had de grote triomf moeten worden naar aanleiding van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Wilfried Martens, de architect van het federalisme, mocht het nog eens komen uitleggen. Want wij vieren 25 jaar federale staat, waarbij ons land of wat dat ook mag wezen, opgesplitst werd in 2 gemeenschappen en 3 gewesten voor economie, leefmilieu en ruimtelijke ordening (de persoongebonden materies) en cultuur en onderwijs. Dat de Waalse politici ons de verdere confederalisering ontzeggen toont ons hun ware aard : nooit genoeg, geen greintje respect voor eerdere afspraken en profitariaat op grote schaal. Wie zal dat stoppen in 2007 ? Onze premier vond het nodig nog eens extra te buigen voor de echte heersers in dit land door aan te kondigen dat alles voor na 2007 is. Hopelijk is dat zonder hem, want anders zal er niet veel van in huis komen. Pieter De Crem zal deze dagen balen. Is de opvallende gelijkenis van deze Flandrien met Edwig Van Hooydonck jullie al opgevallen ? Wij vieren alleszins ook 10 jaar Srebrenica waar de begrafenis van de 600 vermoorde burgers de waanzin van de wreedheid nog eens bovenhaalde. De zoete liedjes van Bram Vermeulen, o.a. gebracht door zijn dochter Katrien, n.a.v. de verjaring van het overlijden van deze zanger kunnen al dat leed niet verzachten. En dan zagen we nog de stierenkoers van de 12 in Pamplona voor San Fermin. De reporter merkte terecht op dat er naakt opgeroepen werd voor dierenrechten, maar dat er van het front van de mensenrechten niets gehoord werd. Want de toetakeling van de toeristen of burgers, al dan niet deelnemend aan loop, richt toch ook heel wat mensenleed aan. De avond werd besloten met de gulden ontsporing op de grote markt in Brussel, waar voor de gelegenheid de zee nog eens tot daar kwam. Laat ons toch niet te hoog van de toren kraaien met de gulden ontsporing, want volgens historica Anne Morelli de De mythen van de Belgische geschiedenis was ook de verdienste van Walen en Zeeuwen in de Guldensporenslag, niet gering!
Op 7.7.2005 werden alle hanen in London opgeschrikt door een zware ontploffing. De terroristen sloegen toe met het opblazen van 3 metrostellen in de subways Kings cross, Liverpool station, Edgware road en Russell square en 1 dubbeldekker op Tavistock square. Dit gebeurde uitgerekend op de dag van de G8 en daags na live8. Daags voordien had premier Blair nog zijn triomf gevierd met het binnenhalen van de Olympische spelen voor London in 2012. Het is zoals Churchill schreef in Triumf and tragedie. Die twee liggen benauwelijk kort bijeen. Het barbaarse optreden van de terreur kent geen grenzen meer. Het is van een ongehoorde wreedheid, onschuldige burgers te doden of te verwonden voor een zogezegd hoger doel. Een hanengevecht staat in schil contrast hiermee, want dat is tenminste een fair gevecht!
T.173 : interactie De haan waakt over de democratie zoals Job op zijn mesthoop. Bijna overal waar ik nog kom in verenigingen en raden, stel ik vast dat het democratisch werken zoek is. Verlichte individus in gemeentelijke diensten werpen zich op als vertrekpunt en eindpunt van initiatieven, die de schepen dient te nemen en zet alles naar zijn (haar) hand. Ik pleit zeker niet voor het omgekeerde. Als de verantwoordelijke politicus een einzelganger wordt, die denkt dat hij het warm water moet uitvinden, zijn we er ook niet. Ik pleit voor interactieve democratie, doorgetrokken tot in de kleinste details. Een dienst informatie, die niet openstaat voor kwaliteitsverbetering, manipuleert en informeert bekrompen. Iedereen moet kunnen meespelen. Waarom geen netwerk opstarten van burgers, die met de nieuwe middelen die de ICT ons biedt, zaken aanbrengt. De dienst moet een kanaal zijn naar de verantwoordelijken, waarlangs een veelvoud van informatie stroomt. Op een objectieve en afstandelijke wijze moet die info gekanaliseerd worden en terugkomen bij de burgers. Als de leden van een raad van bestuur kandidaten opgedrongen krijgen door één individu en niet de kans krijgen zich kandidaat te stellen voor openvallende functies, dan is men verarmend bezig. Als men de mond gesnoerd wordt, omdat een beheersorgaan door één persoon verondersteld wordt enkel het onmiddellijk haalbare en wat in eigen kraam past, te notuleren, dan is men slecht bezig. De haan voelt zich alsof hij op de muur van Berlijn de verkeerde kant moet uitkijken, omdat zijn draaisysteem verroest is.
Alle haantjes op de torens van Europa vertonen de neiging om nog lager te gaan zingen dan in Sib. Zouden de referenda in Frankrijk en Nederland over de Europese grondwet daar voor iets tussen zitten ? Eens te meer wordt bewezen dat het ieder voor zich en voordelen zonder de nadelen de doorslag geeft. Een proteststem zonder voorkennis is toch idioot. Dat bewijst eens te meer hoe broos de democratie is. Als alle niveaus, het onderliggend niveau eens ernstig namen en minder met structuren en ambten en meer met de inhoud en de communicatie ervan zouden bezig zijn, dan konden wij samen het Europese volkslied aanheffen. Wat meer vertrouwen in onze beleidsmakers zou van pas komen. Maar als we een ernstige analyse maken van de argumenten die men ons voorlegt, is het dikwijls bedroevend en zelfs beschamend. Alhoewel! Het imago van onze Europese politici kent deze dagen een zelfde neiging. De vertoning op 15.6.2005 was niet denderend. Ze raken er op de top in Brussel niet uit. Blair plooit zich terug op zijn Tatcher bonus. De profijtelijke Hollanders willen minder geld investeren. De Fransen willen niet zien raken aan de landbouwsubsidies.
De haan van St.-Martinus treurt om het verlies van zijn beste vriend : Herman Boon pr.
Toen ik het nieuws vernam heb ik onmiddellijk twee noveenkaarsen aangestoken in de kerk.Die brandden tot na zijn uitvaart.
Foto : Herman Boon pr.
Ik ben Herman gaan groeten in het funerarium met Jos en Yvonne, die mij contacteerden.Het toeval wil, dat Herman Boon mij een kaartje stuurde in de kazerne van Arlon op 28.8.1962 met het adres van Jos bij de soldaten in Duitsland.
Na de begroeting in Zaventem heb ik met zijn zus herinneringen opgehaald van toen zij op de leiderskring in Meise verscheen.Herman Boon wou eens zien hoe wij ons gedroegen in gesprek met zijn zus.Hij heeft toen vastgesteld dat er nog veel werk aan de winkel was, om zijn doel te bereiken : ons omvormen tot fijnbesnaarde , jonge Vlamingen.Meer hierover ophttp://blogs.seniorennet.be/hermanboonpr
De uitvaart woonde ik bij met Jef Aerts, de bezieler van Judoclub Mansio.Die heeft ook zeer goede herinneringen aan hem.
Ik kreeg nog een e-mail van Herman Boon op 28.4.2005, een week voor zijn dood, waarin : Hoe langer ik mag leven nog mijn grenzen voelend ik word 75 in mei hoe dieper en duidelijker het is : het is ja of neen aan Jezus, God mens geworden.
Enkele dagen later kreeg ik via de post een brief uit Rome met een kaart van zijn Brandend Braambos uit de St.-Rafaëlkapel met : genegen gezegend Herman Boon pr. Roma 19/23.04.2005 en het verslag van het 12de internationaal seminarie van de aalmoezeniers en hun medewerkers van de burgerluchtvaart en een tekst en een gedicht (wellicht zijn laatste).
Toen Herman Boon I mijn eerste boek voorstelde, gaf hij een opdracht mee, eigenlijk voor mijn broer Frans.Hij vroeg de geschiedenis van de Chiro te schrijven.Ik zal zijn geschiedenis als onderpastoor in Meise schrijven.De teksten staan op de hoger vermelde website.Ik roep iedereen die hem mocht meemaken op om mijn verhaal te vervolledigen.
Hij krijgt ook een plaats op de beiaardbanken met een eenvoudige tekst, die hij altijd zelf schreef onder zijn geschriften :
Herman Boon pr. °23.5.1930 1957 1968 - +5.5.2005
