T.173 : interactie De haan waakt over de democratie zoals Job op zijn mesthoop.
Bijna overal waar ik nog kom in verenigingen en raden, stel ik vast dat het democratisch werken zoek is. Verlichte individu’s in gemeentelijke diensten werpen zich op als vertrekpunt en eindpunt van initiatieven, die de schepen dient te nemen en zet alles naar zijn (haar) hand.
Ik pleit zeker niet voor het omgekeerde. Als de verantwoordelijke politicus een “einzelganger” wordt, die denkt dat hij het warm water moet uitvinden, zijn we er ook niet.
Ik pleit voor interactieve democratie, doorgetrokken tot in de kleinste details. Een dienst informatie, die niet openstaat voor kwaliteitsverbetering, manipuleert en informeert bekrompen. Iedereen moet kunnen meespelen. Waarom geen netwerk opstarten van burgers, die met de nieuwe middelen die de ICT ons biedt, zaken aanbrengt. De dienst moet een kanaal zijn naar de verantwoordelijken, waarlangs een veelvoud van informatie stroomt. Op een objectieve en afstandelijke wijze moet die info gekanaliseerd worden en terugkomen bij de burgers.
Als de leden van een raad van bestuur kandidaten opgedrongen krijgen door één individu en niet de kans krijgen zich kandidaat te stellen voor openvallende functies, dan is men verarmend bezig.
Als men de mond gesnoerd wordt, omdat een beheersorgaan door één persoon verondersteld wordt enkel het onmiddellijk haalbare en wat in eigen kraam past, te notuleren, dan is men slecht bezig.
De haan voelt zich alsof hij op de muur van Berlijn de verkeerde kant moet uitkijken, omdat zijn draaisysteem verroest is.