Toren roept haan 243 : Jan
In de rij van haantjes de voorste, uitzonderlijke figuren uit mijn jeugd, past zeker Jan Heuninckx.
Op de jaarmarkt in Merchtem werden de resterende werken van mijn tekenleerkracht uit de Sint - Thomasnormaalschool Jan Heuninckx, zaliger, tentoongesteld en verkocht.
Dat was eens wat anders dan amateurwerken. Het technische meesterschap van de kunstenaar sprong er als het ware uit. Ik was ook verrast door zijn veelzijdigheid : landschappen, plakkaatverf- en olieverfschilderijen, aquarels, mytisch half abstract werk, tekeningen van bloemen en landschappen …
Ik kocht drie tekeningen van Mazenzele, waar hij geboren werd op 11.12.1918. Die werkjes spraken mij aan omdat de technieken die hij ons aanleerde, er duidelijk in uitgewerkt werden. Dat is zo een aangename herinnering aan hem. Perspectief in gebouwen en landschappen zijn er perfect in verwerkt. Zijn handboek : “Gradueel tekenen en schilderen” heb ik bewaard en grijp er regelmatig in terug.
In Ossel in het zaaltje van ‘stamënee’ Ossel Star, bij mijn vrienden, maakte Jan glasraampjes die door verschillende belichting de vier seizoenen uitbeelden in dit landelijk idyllisch dorpje. Ik heb hem toen hij dit uitvoerde op een haar na gemist. Want ik had hem graag eens bezig gezien en herinneringen opgehaald.
Onze tekenlessen kregen wij op een enorme zolder met verschillende klassen samen in de St.-Thomasnormaalschool. Er hingen daar enorme borden en wij oefenden er bordschetsen. Terwijl Jan in de andere zaal was, schetste onze beste tekenaar naakte vrouwen op een bord. Een medeleerling stond dan op de loer en als hij terugkwam werden de schetsen vliegensvlug afgeveegd. De brave man heeft dat nooit geweten, dachten wij.
Op de weg terug zag ik een troep prachtige ezeltjes met kruis op de rug. Ik begon er haast van te kraaien van bewondering.

10-11-2006 om 00:00 geschreven door Jef De Cuyper