Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
17-07-2005
Toren roept haan 77 : multicultureel
Wij vernamen een interessant initiatief via de T.V. van Koen Van Mechelen. Die kruist al vijf generaties kippen met hanen, rasbeestjes van alle continenten. Hij hoopt zo de universele en multiculturele haan te kweken. Hij begon met een Mechelse koekoek en een Franse de Bresse. Het huidige resultaat mag gezien worden. En hij zorgt zelfs voor het pensioen van de uitgekweekte hoenders. Daarvoor kocht hij een weide aan, waar de hanen en de hennen rustig gescheiden hun oude dag kunnen doorbrengen. De overledenen worden opgezet door een bedreven taxidermist (iemand die dieren opzet). Hij maakt van de prachtigste exemplaren ook kunstwerken. Want het geheel gaat onder de noemer kunst n.a.v. de dag van ons cultureel erfgoed in het teken van verzamelen. Ondertussen lopen er opnieuw enkele klokhennen met kuikentjes onder onze kerktoren. De haan gaat ongestoord door !
Het is de 5de keer vijgen na Pasen voor ons haantje van St.-Martinus, want hij staat nog steeds in de oude pastorij, het kantoor van de ontvanger. De klokken zijn op deze Paasdag 31.3.2002 in staking, want de eieren worden nu door CD&V aan de sportschuur in Wolvertem bedeeld. Daarmee volgt deze partij het voorbeeld van coalitiepartner VLD, die elk jaar uitpakt met een blauwe Sinterklaas. Nu nog een rode Kerstman en een groene geest met Pinksteren. Spirit heeft nu al zijn barbecue op 11 juli. Voor de andere splinterpartijen kunnen er nog een paar hoogdagen bij, liefst inclusief een vrije dag voor alle overwerkte Belgen. Wij fans van haantjes, kippen en kuikentjes vinden dat deze evenementen in de parochiale sfeer thuishoren, achtvoudig : onder elk van de acht kerktorens van Meise. Foto : Haan in keramiek Vandaag worden opnieuw de prijzen van Meise uitgereikt. Wij zijn er niet bij, omdat wij nog steeds vinden dat de originele initiatiefnemers onrecht is aangedaan. De breuklijn tussen het eigenlijke initiatief en de huidige edities ligt bij de Jules Van Campenhoutprijs na de 15de editie en bij de Maurits Naessensprijs na de 4de (de 9de prijs plastische kunst). Wij wensen u een spiritueel Pasen in vervoering (klinkt beter in het Engels !).
Onze schepen van leefmilieu kreeg een anonieme brief, na zijn optreden op Ring TV i.v.m. de nog resterende kippen, hanen en kuikentjes, in en om de plantentuin van Meise. Dat pamflet ging uit van het zogeheten D.B.F. Nochtans had de Jos niet de intentie van de diertjes kwaad te berokkenen. Hij drukte het, in tegenstelling tot de burgemeester eerder, correct uit : niet alle verkeersremmers zullen verwijderd worden. Hij gaf ze zelfs een tijdelijke thuis in eigen tuin, waar ze kunnen afgehaald worden door adoptie(h)ouders. De pummel, die de brief schreef, verdient de prijs van de langste ezelsoren. De gemeente kan deze prijs uitloven op het evenement op 31 maart van de Prijzen van Meise. Onze haan staat alleszins boven alle verdenking. Hij is momenteel getooid met een oranje kruis, zoals het origineel. En de nieuwe haan staat nog steeds te wachten in het bureau van de ontvanger van onze gemeente. Hij staat daar in het gezelschap van een oude vlag van de oud-strijders van 1914-18, die er door onze betreurde vriend Toon Mollemans opgeborgen werd. Het is Toon die mijn idee van de Si-bemol wou vereeuwigen in de klok van de Gewezen Soldaten. Volgens Louis Amerijckx spreekt men nu niet meer van Si-be-mols, maar zegt men eenvoudig Si-mol. Maar we gaan dat niet veranderen, want dat klinkt niet goed! We kunnen onze Toon toch ook niet Si-Mollemans noemen. Het schepenkollege plantte een geboortebos naast het Neromhof. Alle gelukkige ouders van het voorbije jaar kunnen de naam van hun nieuwe telg opdragen aan een jong boompje dat aangeplant wordt. De locatie is een betere plaats dan in Grimbergen, waar ze een overstromingsgebied naast de Maalbeek kozen. Als het aantal geboortes hierdoor niet in stijgende lijn gaat, zullen het aantal bomen in elk geval stijgen.
De tweede jacht op de haantjes onder de toren van Sint Martinus werd ingezet. Ring TV berichtte met schepen van leefmilieu Jos Emmerechts. Deze keer werd duidelijk beloofd dat enkele van deze pluimennesten natuurlijke verkeersremmers zullen blijven. Ondertussen viel de nieuwe versie van ons infoblad in de bus. Wat opviel zijn de reeds gebruikelijke taalfouten : geen voorbeeld voor onze jeugd, die leert schrijven. Op de omslag werd het prachtige initiatief van de 8 kerktorens, vervangen door de acht hartjes, genadeloos weggeveegd. Als ze nu nog acht fotos uit de acht entiteiten van Meise in de plaats zetten, zou onze haan tevreden zijn. Maar de geometrische vier prenten, op de achtergrond van verbleekt paars, is wel tekenend voor deze tijd. De Jef Burmprijs stierf ook een stille dood, door het afhaken van de sponsors ? En wat zou het hoog beraad, op initiatief van het ACW, over het cultuurbeleid opgeleverd hebben ? Wij hopen dat het tanend initiatief van de verenigingen o.i.v. de overdadige inrichtingsijver van het centrale bestuur, voldoende in de verf gezet werd. Want het initiatief hoort onder de mensen genomen te worden en dus niet van bovenuit opgedrongen. Sedert het verdwijnen van de Berlijnse muur waaien de communistische ideeën al maar meer naar onze contreien over : gemeente - of staatscultuur van een beperkte groep verlichte geesten. Dat brengt mij bij de Standaard der Letteren van deze week. De cover toont ons de reuzenvalk, die voor het laatst waargenomen werd in 1844, toen een van de sterke mannen van Meise, baron dHoogvorst, nog regeerde over onze gemeente. Het boek A gap in Nature van Tim Flannery behandelt een ontdekkingstocht langs uitgestorven diersoorten. Zouden er ook uitgestorven soorten hanen zijn. Die van Sint Martinus is er niet meer, maar verrijst zoals de Feniks uit zijn as. Maar wanneer ?
Op 28 februari 2002 sloegen de laatste uren van de Belgische frank. Om klokslag 24 was het gebeurd : het einde van een monetair tijdperk. De tijd dat de matrijzen om munten te slaan, nog met de hand gegraveerd werden, is reeds veel langer voorbij. Er bestond hiervoor een opleiding in het technisch onderwijs in de Arts et métiers aan het zuidstation in Brussel. De gekendste ateliers bevonden zich dan ook in de buurt. Er was ook een concentratie in Liège. Foto : muntjes Frank De Boosere verklaarde in het weerbericht dat de frank om middernacht verdween, maar dat hij er s anderendaags weer zou staan. Uitgerekend vandaag werd Frank VDB betrapt op het bezit van stimulerende middelen. Zijn come-back overmorgen in de omloop Het Volk staat hierdoor op de helling. Het zou met hem ook wel eens kunnen gedaan zijn. Frank V. van de Zillion zit nog steeds achter de tralies. Wat is dat toch allemaal met die franken ? Onze haan heeft ze alle(n) nodig of zij hem. Er zullen nog vele vervangers van de frank (euros) nodig zijn om onze haan terug op de toren te zetten. Frank D. heeft onze haan nodig voor zijn weerbericht. Als Frank V.D.B. nog zal rijden, moet hij zich op onze haan kunnen oriënteren. En Frank van de Z. zal een zucht van verlichting slaken als hij opnieuw onze haan of die van Sint Brixius zal kunnen bewonderen.
Via een fax vroeg Jan Beekman, de schilder van de muurschildering De Verrijzenis in ons Chiroheem, het adres van de 3 van de Chiro die in het Laatste Nieuws op de foto stonden. Deze week kregen wij een uitnodiging voor een vernissage van Jan bij de Stichting Veranneman in Kruishoutem. Foto : uitnodiging Jan Beekman en groepsfoto voor schilderij De 3 (blokbeesten) ontbraken op het appel. Maar groepsleider Dries had 3 reserven opgetrommeld : Astrid, Stijn en Gunther in keurig uniform. Enkel op Astrid viel iets aan te merken : zij vergat haar rokje. In een ware winterstorm voerde Dries ons naar de tentoonstelling. Dat was een gezellige bedoening onderweg. De 3 quizzten de hele heenreis over namen van internationaal zangtalent. Een Duitse zangeres wiens naam begint met een C, onlokte mij Conny Froebes, ons idool in de jaren 60. Maar de huidige leiding kent ze niet. Wij hadden een aangenaam gesprek met Jan Beekman, zijn zoon en dochter. Hij beloofde te komen kijken. Hij was verrast, dat er zoveel kleur in zijn werk van toen zat, toen hij de foto zag. Hij herinnerde zich vaag veel grijze tinten. De twee electriciteitsleidingen erover op de muur, vond hij maar niets. We beloofden ze er zo vlug mogelijk af te halen. En de galerij Veranneman? Dat is nu eens een prachtige tentoonstellingsruimte. Ze wordt privé uitgebaat. De uitbreidingsruimte van onze nieuwe bibliotheek, waar deze week 7 jonge kunstenaars van Ultra tentoonstelden verdwijnt daarbij in het niets, zoals een haan die van de toren viel.
Zoals boven op een kerktoren de haan pronkt, staat er bovenaan de vlaggen ook altijd iets. De vlag van de Koninklijke Maatschappij der Gewezen Soldaten van het Belgisch Leger 1903 is getooid met een gouden leeuw. Dat was het eerste nationale symbool. De driekleur eronder vertoont ook een eigenaardigheid : de kleurbanden liggen zoals op de Duitse vlag. Maar dat was ook zo bij de voorganger van onze huidige Belgische driekleur. Ik ontdekte een St.-Martinus, die op de vlag van de fanfare De Verenigde Broeders zou gestaan hebben. Dat klopt echter niet. Want op de oude fotos van de fanfare zien we een leeuw, zoals op de vlag van de gewezen soldaten. Foto : St.-Martinus top vlag + Brams met haan De tweede vondst van de week was een foto van onze haan, toen hij nog nieuw was. Jules Van Campenhout pronkt ermee, midden de bouwploeg van de herstelling van onze kerk. Er stond toen een stok onder, zoals nu. Maar erbovenop prijkt een kruis. Dat zet ik er wel op.
