Onze schepen van leefmilieu kreeg een anonieme brief, na zijn optreden op Ring – TV i.v.m. de nog resterende kippen, hanen en kuikentjes, in en om de plantentuin van Meise.
Dat pamflet ging uit van het zogeheten D.B.F. Nochtans had de Jos niet de intentie van de diertjes kwaad te berokkenen. Hij drukte het, in tegenstelling tot de burgemeester eerder, correct uit : “niet alle verkeersremmers zullen verwijderd worden”. Hij gaf ze zelfs een tijdelijke thuis in eigen tuin, waar ze kunnen afgehaald worden door adoptie(h)ouders. De pummel, die de brief schreef, verdient de prijs van de langste ezelsoren. De gemeente kan deze prijs uitloven op het evenement op 31 maart van de “Prijzen van Meise”.
Onze haan staat alleszins boven alle verdenking. Hij is momenteel getooid met een oranje kruis, zoals het origineel. En de nieuwe haan staat nog steeds te wachten in het bureau van de ontvanger van onze gemeente. Hij staat daar in het gezelschap van een oude vlag van de oud-strijders van 1914-18, die er door onze betreurde vriend Toon Mollemans opgeborgen werd. Het is Toon die mijn idee van de Si-bemol wou vereeuwigen in de klok van de Gewezen Soldaten.
Volgens Louis Amerijckx spreekt men nu niet meer van Si-be-mols, maar zegt men eenvoudig Si-mol. Maar we gaan dat niet veranderen, want dat klinkt niet goed! We kunnen onze Toon toch ook niet Si-Mollemans noemen.
Het schepenkollege plantte een geboortebos naast het Neromhof. Alle gelukkige ouders van het voorbije jaar kunnen de naam van hun nieuwe telg opdragen aan een jong boompje dat aangeplant wordt. De locatie is een betere plaats dan in Grimbergen, waar ze een overstromingsgebied naast de Maalbeek kozen. Als het aantal geboortes hierdoor niet in stijgende lijn gaat, zullen het aantal bomen in elk geval stijgen.