Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
04-11-2011
505 Hospitaal
505 Hospitaal
Mijn enige operatie aan mijn appendicitis heeft mij weinig traumas opgeleverd. Het enige wat ik er lichamelijk aan overgehouden heb, is het kleine litteken. Met ouder te worden is dat opgeschoven tot op mijn bovendij. De specialist die mij opereerde was toen reeds gekend voor zijn minuscule insnedes. Hij was dan ook gegeerd door de dames, die al aan het uitzicht dachten, in de zomer, in bikini. Het akeligste was echter dat masker chloroform dat ze toen over uw mond en neus hielden. Dan moest je tellen. Maar bij 3 was ik al in dromenland. Je kreeg daar hoge koorts van. Maar op mij had dat geen vat. s Anderendaags hing ik al tussen de bedden mijn trapeze-oefeningen te doen. Dit tot grote ontsteltenis van de verpleegsters. Wat zij nooit geweten hebben, is dat ik dat deed om hun te imponeren. Want ik was stapelverliefd op die prachtmeiden in witte kleren die mij verzorgden. In het bed naast mij lag een kleine Brusselaar uit Neder over Heembeek van amper negen jaar oud. Die was verliefd op het kleine meisje, dat in de éénpersoonskamer naast ons lag. Het lieve wicht bracht het grootste deel van de dag bij ons door. Want zij verveelde zich stierlijk, alleen. Wat ik de verliefde jongen allemaal wijsmaakte, verklap ik liever niet. Maar als goede leerling van mijn meester Michel den biënaaver was dat van de opperste plank. Ik deed in dat mannetje de stoutste verwachtingen ontluiken. De romantische gedichtjes die ik hem toen deed opzeggen, overtroffen deze van de grote Franse liefdesdichters. Of daar iets moois uit ontloken is, heb ik nooit geweten. s Zondags s middags kwam het engeltje met haar eten bij ons. Maar, o wee! Zij kreeg appelmoes met kip. En wij, de proletariërs, moesten het met gehaktballen stellen. We hebben ze net niet naar het hoofd van de lieve verpleegsters gesmeten. Ik was slim genoeg om te weten dat die daar niets konden aan doen. Ik heb de jonge patiënt dan maar naar de hoofdzuster gestuurd, om onze portie kip op te eisen, met de boodschap dat de Brusselse kiekefretters hun wekelijkse kip aan t spit moesten hebben.
De 3 g s. Het leven wordt beheerst en dikwijls bepaald door de 3 Gs : God, geld en genot. Mijn eerste kennismaking met deze drie wil ik u niet onthouden. Toen ik als kleine dreumes begon te lopen en te spreken in het huis waar nu Marieke va Gerard (Teck Brusselsesteenweg 128 ) woonde had ik leren vloeken. Regelmatig gaf ik een reeks Godsverwensingen ten beste als er publiek voorhanden was. Mijn moeder en Marieke kregen er stilaan genoeg van. Zij zaten mij voor Onze Lieve Heer op zijn kruis. Als je nu nog eens vloekt, zal Juzeke van zijn kruis komen , zeiden zij. Maar zij hadden hun rug nog maar pas gekeerd of ik was al in discussie met dat toch freler mannetje dat daar aan die twee stokjes hing. Kom er eens af als ge durft, godver ... riep ik Jezus toe. Ik vrees dat dit het gevolg was van een verkeerde aanpak van mijn opvoeders. s Vrijdags was ik kajoebberair. De vuilnisbakken stonden dan op straat. Ik deed elke week mijn ronde, om schatten van uit de rommel te halen. Dat was een heel werk. Want van sorteren was er toen nog geen sprake. Ik verzamelde vooral oude uurwerken en al waar wielen onder stond. De straatkeerders veegden toen ook het vuil in de goot op hoopjes. Bij een grondige controle ontdekte ik, dat er nog al wat kleingeld tussen te vinden was. Hiermee heb ik als kleine jongen heel wat zakgeld verdiend. En dan de derde G. In de volksmond gebruikt men hiervoor een ander woord, dat ik jullie laat raden. Maar ik zal het wel beschaafd houden. Tijdens de oorlog kregen wij van de Canadezen zwarte chocolade. Wij hadden dat nog nooit geproefd. Deze zaligheid streelde onze zinnen zodanig, dat ik er een verslaving aan overgehouden heb. Mijn zus zit daar ook mee. Zo heb ik bij nieuwe ervaringen, steeds beter en soms slechter, leren omgaan met de 3 Gs. Zonder overdrijving uiteraard, want te is trop en trop is teveel, zei VDB.
503 Cultuur Kort na de 2de wereldoorlog was er van Cultuur in Meise nog weinig sprake. We hadden wel de parochiale bibliotheek in de Limbosweg. Maar daar waren vooral Hollandse meisjesboeken te vinden. Maar dat was een begin ! En de jaarlijkse boeken die bij de prijsuitdeling te verdienen waren stilden onze leeshonger amper. Wie een krant had thuis, kon daar zijn gading in vinden. Ik moest naar de overkant van de Cuyperstaat (nu Boechtstraat) om dagelijks de avonturen van Eric de Noorman te lezen. Er was ook het Davidsfonds. Mijn vader was lid en bestelde elk jaar zoals gebruikelijk leesvoer van Vlaamse katholieke schrijvers. De anderen stonden op de index. Wij kregen niet de gelegenheid om die auteurs stiekem te lezen. De Culturele activiteiten van het Davidsfonds lokten ons naar de parochiezaal. Er viel toch niets anders te beleven. Van op den uil (1ste verdieping achteraan) luisterden wij met enig leedvermaak naar de toespraken van voorzitter. De man doorspekte zijn volzinnen, zoals alle grote redenaars trouwens, met af en toe een eu. Wij probeerden dat gelijktijdig met hem na te bootsen. Dat deed de arme man uiteraard regelmatig de draad van zijn betoog verliezen. Maar met de komst van Herman Boon pr., werd onze culturele vorming drastisch bijgeschaafd. De kansen die wij via hem kregen tilden ons op ver boven de Vlaamse middelmaat. Hij verankerde de zin naar schoonheid zelfs muurvast in het Chiroheem dat wij zelf bouwden. De muurschildering van constructivist Jan Beekman, de metalen figuur op de gevel, het Mariakapelletje, de keramiek kruisbeelden en moeder met kind in alle lokalen, zijn hiervan de blijvende getuigen. En ook in het straatbeeld duiken her en der mooie kunstwerken op, die op zijn initiatief geplaatst werden. In de Jeugdraad (1965 en later) hebben wij met onze proost allen samen aan culturele uitstraling gedaan. Wij hadden daar geen dure artiesten, gebouwen of cultureel web voor nodig. En dat was ook van de bovenste plank, met als meerwaarde onze eigen creatieve inbreng.
Mijn jeugd speelde zich af in en rond de Rozenboom. De Rozenboom was een herberg (stamenee) in een boerderij, in de Boechtstaat. Dat was een zalige tijd tussen 1945 en 1955. Ik bewaar daar zalige herinneringen aan. Ik publiceerde deze verhalen reeds in het plaatselijk krantje van Okra. Later stond het op mijn blog bij Telenet. Op de zaterdagse markt kwam ik enkele weken geleden Frans Keppens tegen. Aangezien er in Meise twee met dezelfde naam rondlopen moet ik wat preciezer zijn. Het was de autochtone en niet de voorzitter van de Kunstkring. Die gaf mij een goed idee. Hij vroeg mij waarom ik nog niet vertelde hoe ons hondje Josette eens met zijn oor tussen mijn fietsketting geraakt was. Met de beste wil van de wereld kan ik mij dat niet meer herinneren. Ik zal daarvoor nog eens naar Guilford in Engeland moeten bij Maya. Deze fitoterapeute slaagt erin de jongste herinneringen los te weken. Zij doet dit via Emotional stress release, een methode waarbij nare of aangename herinneringen terug in het bewustzijn gebracht worden. Dat schijnt te helpen bij emotionele problemen, waarvan ik gelukkig gespaard blijf. Maar Frans K. bracht mij dus op een idee. Als de ooggetuigen van weleer, mij eens hun visie geven over mijn jeugdjaren. Dat zou ook al heel wat opfrissen. Ik zou graag mijn stelling bewijzen, dat de Koninklijke Maatschappij de Gewezen Soldaten van het Belgisch Leger uit de burgerwachten van baron dHoogvorst stamt. Onze voorzitster is de eredame van deze vereniging die in 2003 honderd jaar werd. Om alle misverstanden uit te sluiten : de vereniging werd dan 100, niet de eredame. Die moet voor die verjaardag nog wat wachten. We zoeken dus ooggetuigen van wereldoorlog 1940-45 en mensen die wat weten over 1914-18, gebeurtenissen die zich afspeelden in Meise. Over de grote oorlog worden in 2014 herdenkingen opgezet door de provincie. Het haantjesgedrag van onze soldaten zal dan in de verf gezet worden.
501 Belg Zijn de haan en de leeuw te verzoenen? Zijn er nog echte Belgen ? Volgens een enquête in het Nieuwsblad zou 70 % van de Vlamingen zich Belgvoelen. Als je de cijfers echter beter analyseert is dat wel overdreven. Dat ligt aan de nuances en aan de vraagstelling. Zo snel kan het aanvoelen van de burgers niet veranderd zijn. De beelden werden gekleurd met de lelijke Belgische driekleur. Het is tijd, dat we een nieuwe vlag hebben, die de twee landsdelen van onze hopelijk binnen kort confederale staat, verzoent. Waarom kan dat niet onze eerste Belgische vlag zijn : de gouden leeuw. Je ziet hem nog driedimensionaal op oude vlaggen van verenigingen. De gouden haan op een rode achtergrond. Zo hebben de Walen ook iets. Het lelijke zwart mag eraf. Dat doet toch enkel aan de dood denken! Rood illustreert strijd. Of is deze kleur iets te links. We mogen ook niet vergeten, dat in de tijd dat de gouden leeuw nog ons symbool was, Jette bijvoorbeeld een Nederlandstalige meerderheid had. De strijd in de randgemeenten zou omgekeerd kunnen gevoerd worden, als de Franstaligen bij hun eisen blijven om de faciliteitengemeenten bij Brussel te voegen. Hanen worden echter door leeuwen gelust, zonder pluimen althans.
500 Parkies Het gaat hier niet om parkieten, de gevleugde vriendjes van hanen, maar over iets helemaal anders. Jean-Paul De Cremer, parkinson-patiënt, bleef niet bij de pakken zitten. Hij klom uit het dal en richtte Radio Parkies op, een internetradio voor en door Parkinson- patiënten. Ze draaien plaatjes en verzorgen interviews met dokters en professoren. Hun doel : Parkinson-patiënten een positief doel bijbrengen via leuke muziek en berichten. Jean-Paul (48) uit Meise kreeg heel wat te verduren voor hij aan zijn project begon. Hij moest zijn job aan de luchthaven van Zaventem opgeven toen de ziekte toesloeg. Hij verloor bovendien nog zijn moeder. Na contact met de Vlaamse Parkinson Liga (VPL), waar hij heel wat info kreeg over Parkinson, kwam hij op het idee om een radiozender op te richten in teken van de ziekte. Je kan hem beluisteren op http://radioparkies.playtheradio.com of via http://www.parkinsonliga.be
499 Ei Britse onderzoekers kraakten het eeuwenoude raadsel van de kip of het ei: de kip was eerst. Maar was de haan er voor de kip of omgekeerd ? Want om een ei te bevruchten heb je een haan nodig. Anders legt de kip een onbevrucht ei en komt er geen kuiken uit! Dus dat is nog niet volledig opgelost, of toch ? Bij pensioenen krijg je ook zon redenering. In de pensioendebatten hoor je wel eens zeggen dat de jongeren voor het welzijn de ouderen betalen. Maar ik heb heel mijn actieve loopbaan de helft en meer van mijn loon aan de belastingen afgedragen! Wat gebeurde er dan met dat geld. Ik heb zelf reserves laten aanleggen voor mijn oude dag! Wie betaalt voor wie ? Nog een variante van dit fenomeen vinden we in de Wetenschap. De wetenschappers die de oorsprong van het leven onderzoek zitten met een kanjer van een de kip of het ei, of beter het gen of het eiwit vraagstuk.
498 Boeken Mijn zus en haar echtgenoot traden op Ring-TV voor het voetlicht onder de naam Luc en Marie Jeanne De Cuyper. Laat dat misverstand voor eens en voor altijd van de baan : Marie Jeanne is mijn zus en een rasechte De Cuyper. Hun boeken- en cd-winkel in het centrum van Meise was na 41 jaar in de streek een begrip geworden. De klanten vinden het spijtig dat mijn zus er op 2 juli 2011 mee gestopt is. Hun klanten zouden liever hebben dat de knusse winkel open bleef. Maar zij hebben samen de beslissing genomen. Wat gezondheidsproblemen en het feit dat ze 65 wordt gaven de doorslag. Het is echter met pijn in het hart. Er kwamen op het einde van het interview dan ook traantjes aan te pas. Zij hadden een strikte taakverdeling : Luc de boeken en Marie Jeanne de platen en de winkel. Zij gingen van bij het begin - in 1970 - voor het betere boek. Dat vergde veel investeringen. Omdat de stock echt onbetaalbaar geworden is, is het overlaten van deze zaak ook niet meer realistisch. Wat zijn haar plannen naar de toekomst toe ? Ze wil nog Spaans leren omdat haar dochter An en zoon Jan in Madrid wonen. Ze droomt ervan om in een koor te zingen. Rock Werchter staat ook op het programma. De laatste vraag klonk : wat is uw lievelingslied? Zij antwoordde : Music is my first love and it will be my last! Onder de toren van St.-Martinus verdwijnt een kleine familiezaak en ook stamënee bai Kadeddër sloot reeds de deuren! En onze haan : hij kraaide voort!
497 Luizenzak In de N.C.C. (nu V.G.C.) stond in het beleidsplan Jeugd, Sport en Speelpleinen, dat het de bedoeling was te zorgen voor de creatieve non conformist. In gewone mensentaal noemen wij dat langharig werkschuw tuig of nog plastischer luizenzakken. Voetbal is een feest voor deze hangjongeren! Ze waren weer eens bezig in Gent en Antwerpen. Het rode bestuur organiseert dat als het ware op een naïeve wijze, door op pleinen reuzenschermen aan te brengen. De supporters van beide ploegen staan dooreen en bij de eerste goal is het startschot gegeven voor baldadigheden. Laat ze in de herbergen gaan kijken, waar ze geïsoleerd zitten in kleine groepjes. Dat is minder gevaarlijk. Je ziet ze ook overal opduiken in betogingen. Daar zetten ze aan tot geweld en vreedzaam gestarte betogingen eindigen dan ook vaak op vernielingen. Het is dan alsof er een tsunami of een orkaan voorbij kwam. Een spoor van vernieling trok door de stad! Ze krijgen dan ook nog eens het woord, in naam van de vrije meningsuiting, op het T.V. verslag. Je vraagt je af of die jongeren niet moeten werken zoals iedereen. Als je er eens dieper op ingaat zijn die dan bovendien soms nog betaald met geld van de belastingen, om het systeem te bestrijden. Dat gebeurt via de wildgroei van de gesubsidieerde V.Z.W.s. De cirkel is dan rond!
496 Oppem Op zondag 5 juni 2011 stelde Natuurpunt een nieuw reservaat voor onder de naam Land van Oppem. Deze benaming is zo doordeweeks! Kon er geen originelere gevonden worden of een historische naam? De kerkfabriek van Oppem claimt deze naam ook al voor de tuin van de pastorie. Dit is al het derde reservaat dat onze natuurafdeling op haar conto mag schrijven. Wij hebben nog de Birrebeek(vallei) en de (Wolvertemse) Beemden. Met de Birrebeekvallei was er ook al iets mis. Dat mag dan al geografisch een vallei heten, maar de bezoekers denken direct aan de valleien in de Ardennen en keren met een lichte teleurstelling terug. De samenwerking met andere verenigingen was positief. Pasar desmedtfrans@skynet.be schakelde 3 veldtuinen in : Rossem : Kerkevoetweg 5 (Van den broeck) -Rossemdorp 22 (Gregoir Paul)-Kleinendries 28 (De Cort ). Zie voor het fotoverslag www.natuurpunt-meise.be
495 Tai chi In EOS mei 2011 staat de beschrijving van een onderzoek van de Harvard Medical School in Boston (USA), gevoerd op 50 hartpatiënten, om de invloed van deze Chinese krijgskunst op hun gezondheid te testen. Het verwondert mij dat slechts 50 proefpersonen representatief zouden zijn! Ik leerde in de VUB van wijlen rector Aloïs Gerlo dat 400 een minimum is. In dit artikel definieert men tai chi als een sport die mediteren combineert met gecontroleerde, vloeiende lichaamsbewegingen en ademhalingstechnieken. Volgens het onderzoek hadden de patiënten een betere levenskwaliteit, meer zelfvertrouwen, meer calorieverbranding en hun stemming was beduidend beter. Maar de conditie verbeterde niet. Dit werd onderzocht met een looptest, waarschijnlijk de Cooper test. Uw conditie kun je slechts verbeteren mits minsten 3 maal per week een half uur tot 50 minuten te joggen. Dan treedt een trainingseffect op.
494 Appel De appel van Eva, waar Adam in zou gebeten hebben blijft een raadsel. Op het schilderij van het Lam Gods staat een Limonium pomul (citroenappel). Er bestaat een variante waarop een beet te zien is. Op het werk van Lucas Granach (1526) staat een appel. Maar Michelangelo beeldde het tafereel in de Sixtijnse kapel uit met een vijg. In de laatste EOS kreeg de redactie een reactie van een lezer die daarover publiceerde in 2002 in het tijdschrift Biekorf. Het zou volgens hem gaan om Citrus hystrix (wilde limoen). Maar de auteur van het artikel wijst dit af, omdat de kring onderaan ontbreekt. In de kunstgeschiedenis zijn er vele theorieën ontwikkeld. In het boek Het mysterie van het Lam Gods, Filips de Goede en de rechtvaardige rechters van Van Eyck beweert prof. Dequeker dat het om een ethrog gaat. Of het nu een appel was of dat hij in iets anders gebeten heeft, mij om het even. Hij zou echter een uil geweest zijn, moest hij zijn kans laten liggen hebben bij de naakte Eva. En een uil staat in dezelfde categorie als een haan.
493 Oxytocine Dit is het zogenaamde knuffelhormoon. Wanneer je voldoende praat, knuffelt, vrijt komt dit hormoon vrij en krijg je kwaliteitstijd. Dat maakt ons milder, zachter en verdraagzamer voor elkaar. In de tegenovergestelde situatie, onder invloed van het steeds maar jachtiger leven, ondergaan wij een schadelijke invloed op onze relaties. De gevolgen ervan zijn groter dan men denkt. Hier zou wel eens de oorzaak kunnen liggen van de vele echtscheidingen.
492 Acrobatie Onze turnleraar Gerard Polet in het O.L.V.Instituut in Laken beloofde ons 10 op 10 voor het examen als we op onze handen konden lopen. Je moest mij maar uitdagen en ja veertien dagen oefenen met mijn voeten tegen de wasdraad en ik kon het. Van toen af moest ik regelmatig demonstraties geven op de plint, tijdens de lessen. Dit lokte heel wat jolijt en naijver uit bij mijn medeleerlingen. Ze noemden mij toen kattenjonk, omdat ik zo lenig was. In de Chiro trad ik op de feesten op met wijlen Michel Verbeeck. Ik stond dan op mijn handen op de voorarmen van Michel, die op zijn rug lag. Michel beoefende ook het lange afstand lopen, maar bezweek onder het stortbad aan een hartaderbreuk. Dat is althans wat ik hoorde zeggen. Tijdens mijn carrière maakte ik grapjes tegen de poetsvrouwen. Ik vertelde hun dat ik waarschijnlijk de enige in huis was, die het kon klaarspelen om zijn voeten niet aan hun werk te vegen. Ik kon er inderdaad op mijn handen door.
491 Reekalfje De voorzitter van de Wildbeheerseenheid Houthuys uit Meise voedt eigenhandig een reekalfje op. Om de vier uur geeft hij het speciale melk, ook 's nachts. Een hond vond het reekalfje in het bos. Het werd in een wasmand met dekens gelegd en het wordt groot gebracht met de papfles. Normaal eet het na twee maanden al klaver en een beetje gras. Na een jaar is het volwassen. Het diertje kan niet in de natuur terug gezet worden. De moeder aanvaardt het kalfje niet meer omdat het in contact is gekomen met mensen. Wandelaars die een reekalfje in een bos zien liggen, denken dat het is achtergelaten. Ze laten het best gerust. De moeder weet zeer goed waar het diertje ligt. Raak zeker geen reekalfjes aan.
490 Moessonkas De Plantentuin in Meise pakte recent uit met twee initiatieven. De Moesson- en Savannekas werd op 20 mei 2011 geopend. Ze staat helemaal in het teken van de ropische gebieden die een afwisseling kennen tussen een droog- en een regenseizoen. De planten passen zich om te kunne overleven. De Afrikaanse baobab uit Le petit prince van Antoine de Saint Exypéry - heeft een stam vol water. In deze nieuwe serre moet je geen dicht woud verwachten, maar wel het typische bos en zelfs een termietenheuvel. De collectie telt meer dan 300 plantensoorten. Weinig plantentuinen in de wereld hebben een Moesson- en Savannekas. Dat is omdat het niet zo eenvoudig is om de seizoenswisseling na te bootsen. In Meise hebben de tuiniers dat gefikst. In het plantenpaleis worden alle ecosystemen (biomen) van de wereld getoond, dus ook de moessonbossen en uitgestrekte Afrikaanse savannes. Naar aanleiding van het Jaar van het bos werd een wereldwoudenparcours uitgestippeld. Elke dag verdwijnt 350 vierkante kilometer bos. Op jaarbasis komt dat overeen met de oppervlakte van heel België. In de Plantentuin worden al 200 jaar gegevens verzameld over de Belgische bossen, maar ook over de Afrikaanse. Waardevolle bossen worden beschermd. De collecties en de zadenbank dragen ook bij tot de bescherming van de bedreigde soorten.
489 Aquafin Mijn bemiddeling werd ingeroepen om een poel in de Berenput in Meise te laten verbeteren door de provincie. De eigenaar, Jef Gillisjans of Jef va Jaak va kiek was zo vriendelijk op onze vraag in te gaan. Snel werd de poel uitgediept en sterk verbeterd, maar enkele weken later kwam Jef in allerijl bij mij, omdat hij een onteigeningsbericht gekregen had van Aquafin. Ze zouden voor de poel een betonnen reservoir installeren. We zijn dan op de zitdag van de gedeputeerde geweest. Maar dat was boter aan de galg, want Aquafin heeft ondertussen de status van staat in de staat veroverd. We zijn nog eens bij de burgemeester geweest en daar bleef het bij. Later werd het veld voor de poel herschapen in een modderige werf. Uiteindelijk werden het 4 betonnen muren met afsluitmogelijkheid, om overstroming van de dorpskom tegen te gaan. Foto : http://fotoalbum.seniorennet.be/JefDC/torenriephaan
488 175 Ter gelegenheid van haar 175-jarig bestaan huldigde de koninklijke fanfare Sint-Cecilia uit Wolvertem haar verdienstelijke muzikanten die tussen 35 en 75 jaar muzikant of bestuurslid zijn. Eredirigent Jean De Ridder spant de kroon: hij is al 75 jaar muzikant-dirigent-componist. Juul Robberechts is al 65 jaar muzikant en bestuurslid. Andere verdienstelijke leden kregen een speciale vermelding voor hun jaren onbaatzuchtige inzet. Als apotheose van de avond huldigde het gemeentebestuur nog een diamanten paar: erevoorzitter Juul Robberechts en Denise Van Ossel. Sint-Cecilia beleefde een tweedaags muziekfestival in de Ceciliazaal met 250 muzikanten. Die werd georganiseerd in samenwerking met het gemeentebestuur van Meise en de Vlaamse Amateur Muziek Organisatie. Onze Sint Annaprocessie op zondag 24 juli zou opgeluisterd worden door deze fanfare. Ik vond dat prima, want zij traden ook op tijdens de receptie voor mijn pensioen in 1996. Maar zij raken niet in getal. Het is dus afwachten voor een andere muziekensemble.
487 Burm Cabaretier Jef Burm werd op zaterdag 9 april om 11.15 uur begraven in zijn geboortestad Sint-Niklaas. Hij overleed zaterdag .. op 87-jarige leeftijd in het rustoord in Sint-Pieters-Leeuw. Jef Burm was ereburger van Sint-Niklaas en van Meise, waar hij jarenlang woonde. Het rouwregister werd aan het onthaal van het Administratief Centrum gelegd. Een delegatie van Meise woonde de begrafenisplechtigheid bij in de Sint-Niklaaskerk in Sint-Niklaas. Deze bestond uit burgemeester Belgrado, ereburgemeester Frans Kerremans, de gemeentesecretaris, Jef De Cuyper en Jan Van de Broeck (die deplechtigheid filmde). Afzonderlijk daagde ook oud-burgemeester Roger Heyvaert op. De getuigenis van zijn kleinkinderen was ontroerend, evenals de geluidsfragmenten, waaronder "de kleine harlekijn". Jef Burm was de virtuele voorzitter van de virtuele Jeffenclub. Ik had regelmatig gesprekken met hem op de markt in Meise. Ook in de Kunstkring, waar hij regelmatig deelnam aan groepstentoonstellingen was hij een graag geziene gast. Hij maakte een Meiselied n.a.v. de voorstelling van onze gemeente in Golfbreker in Knokke.
De geluidsschermen tussen de wijk De Nekker en de A12 in Meise (richting Antwerpen) zijn geplaatst . Bewoners van aangrenzende straten vragen er nu ook. Er zijn 1 kilometer geluidsschermen langs de A12 in Wolvertem en Meise geplaatst. De kostprijs bedraagt 1,2miljoen euro. Voor de derde fase is het wachten tot de lente van 2012. Volgend jaar wordt de zone richting Brussel vanaf de Zonnelaan tot aan de carpoolparking en richting Antwerpen vanaf het domein Drytoren tot aan afrit3 (Meise) afgewerktkt. Het gaat om bijna drie kilometer. De bewoners van de wijken langs de A12 zijn blij met de schermen. Er is minder lawaai en inbraken zouden kunnen afnemen. De schermen vormen alleszins een extra hindernis voor dieven. Er zijn ook critici. De geluidsschermen zoudeneen invloed kunnen hebben op de snelheid van automobilisten. De geluidsschermen staan te ver van de autoweg om een tunneleffect te creëren. Er zou dan eerder trager dan sneller worden gereden. Omdat het gezichtsveld niet verkleind wordt, is er geen invloed.
