Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
25-06-2010
434 Vos
434Vos
Hanen worden door vossen opgegeten, als Rijntje de kans krijgt. Het Grupetto-ensemble o.l.v. Valentijn Biesemans pakte uit in de Muze van Meise op 9 mei 2010 met Reynaert. In de hal zorgde Julien voor een Natuurpuntstandje over de vos. Een opgezet exemplaar sierde zijn tafel. Naast de ingang stond een reus met een vossenkop. Dit was een prachtig kader. Enkel Le corbeau et le renard ontbrak, met ev. de Nederlandstalige versie. Dat bleek niet te mogen!? De symboliek werkt misschien averechts op sommige culturele actoren. De muzikanten en acteur Frans Van der Aa waren uitgedost in Middeleeuwse pijen à la Franciscus van Assisi, de grote dierenvriend. Ondertussen kregen we cijfers over de vossenplaag in onze contreien. Verschillende inwoners, zelfs in Meise-centrum, kregen nachtelijk bezoek. Hun kippen werden ongenadig afgemaakt. En de haan kon er enkel op toekijken en eventueel mee afgeslacht worden. Als de natuurbeschermers, die blijven beweren dat er niets aan de hand is, ook eens s nachts bezocht worden door Reintje, dan zullen ze anders kraaien!
In het volwassenenonderwijs in Vlaanderen heeft het lang geduurd eer ze onder druk van het AVC Meise het 0 niveau erkenden in het talenonderwijs aan anderstaligen. Hierover meer in http://blog.seniorennet.be/cl In de geschiedenis werd het getal 0 erkend als hoeveelheid in het jaar 500 door Aryabatha (Noord Indiase Gupta rijk). In 520 werkte al-Khwarizmi zijn ideeën over getallen uit en publiceerde die. De vertalingen van zijn werk brachten het concept 0 bij de Europeanen. In onze lessen Taichi leren wij ons verstand op 0 zetten. Dat is heilzaam voor de geest en het lichaam. In allerlei disciplines van meditatie wordt dit beoefend. In het Boedhisme maakt men de geest leeg, het verstand op 0. De Shunyata is de absolute leegte. Vele termen zijn in het Sanskriet, de moeder van alle talen.
Ik ben mijn videos over het leven in, onder en rond de toren van St.-Martinus aan het overzetten op DVD. Ondertussen worden ze vertoond op de schermen van t Moment. Hierbij stootte ik op verborgen schatjes. Bij de start van de markt in Meise kwam Sinterklaas langs. Voor de ezel zorgde Luc Moisson. Het duo Jos Lettens, onze belleman en ikzelf als boerke, trokken mee op met wijlen Frans Van Beneden (voorzitter handelaars en uitbater van de Mercedes garage aan het kruispunt Kapellelaan Vilvoordsesteenweg destijds). Toen de ezel niet vooruit wou greep Jaak Gillisjans, paardenkenner die toevallig in de buurt was, hem bij de ballen. Hij zette er aanstonds vaart achter. Wij trokken alle winkels van het centrum binnen met de ezel, tot achter de toog. Voor de deur van Wis va Criaal haar hoevetje (nu Dexia) voerden wij een nummertje op. Jos zei : In de week ben ik de boer en onder t weekend mijnheer en ik zei : In de week ben ik de mijnheer en tijdens het weekend de boer. Voor de deur van de boeken- en platenhandel van mijn zus besteeg ik de ezel. Daar verscheen ook een tweede Sinterklaas. De kinderen geloofden hun ogen niet! Enkel de haan, de kat en hond ontbraken op het appel om de Bremer stadsmuzikanten (of is het die van Meise) uit te beelden. Wij hadden echter onze authentieke straatmuzikanten, waarvan ik ook heel wat opnames heb.
Ik schrijf al een hele tijd haikus, lang voor onze Europese president en opende hiervoor een blog http://blog.seniorennet.be/ikoe . Ik tracht ze ook te vertalen in andere Europese talen. Ik maak ze ook in het Engels. Een handicap hierbij is dat ik geen autochtone Engelsman ben en mijn Engels niet zo denderend is. Maar bij het lezen van het boek The wild places van Robert Macfarlane was ik zodanig in de ban, dat ik het niet kon laten. Ik heb gelukkig een oude getrouwe gevonden, leerkracht Engels van het eerste uur in het AVC, die mij wil helpen. Voor de vertaling naar het Nederlands zorg ik uiteraard zelf. Gisteren stelde Herman Van Rompuy zijn boek Haiku voor in de zaal van het federaal parlement. Hij inspireerde zich via de priester - dichter Bart Mesotten, die aanwezig was. Jooris Van Hulle, auteur en vriend, overtuigde hem om ze uit te geven. De uitgeverij Van Halewijck zorgde voor een verzorgde uitgave. Herman wil niet opvallen om op te vallen, maar was duidelijk trots over zijn haikus. Zou het geen goed idee zijn een selectie van zijn haikus te vertalen in alle gangbare Euopese talen. Ik heb ondertussen een exemplaar aangeschaft. Herman heeft hulp gekregen van het Poëziecentrum uit Gent. Het origineel staat op de rechtse bladzijde en links de vertalingen in het Frans, Engels, Duits : tot hier vrij Belgisch! De Latijnse vertaling vind ik erover! Wie leest dat nog en zelfs in de kerk wordt Latijn zeldzaam. Nu nog een handtekening van de auteur.