Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
19-09-2019
917 Geluidsoverlast
917 Geluidsoverlast
Op het Ile d’ Oléran kwam het tot een geschil met de buren omwille van het kraaien van de haan. De rechter verwierp de klacht tegen de de haan Maurice en “momo” kraait nu lustig voor. Het is ver gekomen, als de stedelingen dit als last aanzien. Dat doet mij denken aan de klachten tegen het bespelen van de beiaard. Hoe ver gaat de verzuring ons nog brengen. Ondertussen merkte ik drie hanen op in school Sinte – Maarten. Zij kuieren rustig rond in het speelbos van de school.
Medailles werden via een stalen matrijs geslagen in metaal. In de sportwinkel de Melio werden sporttrofeeën volgens hetzelfde procedé getooid met symbolen en teksten. Hiervoor werd de matrijs met een kracht van 20 ton in een metalen plaat geslagen. Maar hiervoor moest er eerst een matrijs gemaakt worden. Het procedé met hoe dat gebeurt kreeg ik via Fibru uit Anderlecht op videoband. Recent liet ik hem digitaliseren, zodat hij voor het nageslacht ev. in het virtueel museum bewaard blijft. Ondertussen is Eddy B. alle matrijzen aan het fotograferen. Daarna draait hij de foto om, zodat ook de tekst leesbaar wordt.
In Strombeek was er een sportwinkel, uitgebaat door de Melio. Toen ons AVC 10 jaar werd, maakten wij het gekende embleem in een bronzen medaille met 5 cm doormeter. Ze werden aan elk personeelslid dat 10 jaar dienst had plechtig overhandigd. Later liet ik de medailles van de joggings die wij inrichtten op dezelfde manier maken met de Meisewonderen. Tot drie maal toe wilde de Melio zijn volledig atelier overmaken aan mij. De derde keer was het gratis en bij een lekker Malt Whiskey in de golf club van Breamar besloor Dirk De Donder om er een museum van te maken in de kelder onder zijn zaak. Ik haalde al vast alle matrijzen (de stalen blokken waarmee de medailles geslagen worden) weg en plaatste ze in mijn kelder. Van de belofte voor een museum kwam niets in huis. Daarom wil ik er toch nog een ev. virtueel museum van maken. Eddy Beernaert gaat alle matrijzen fotograferen. Zie : eddy's artistic photo corner De inventaris staat op een excel – tabel.
De Gorgesdu Tarn in frankrijk zijn er ook een mooi voorbeeld van
912 Underland
Robert Macfarlane beschrijft 5 ondergrondse rivieren.
De wateren van de Lethe zijn de wateren van amnesie, uit de tinten van de doden moeten wij drinken om ons aardse bestaan te vergeten. Het Griekse woord lethe betekent oblivion en vergeetachtigheid. Het is het tegengestelde van het Griekse woord aletheia, het niet vergeten en ook de waarheid. Door middel van de lethe vermag Aeneas te reizen om te voldoen aan de geest van zijn vader - een van de vele zielen - in de grote katabasis van boek VI van de Aeneis.
Charon, de Veerman, draagt de zielen van de nieuw dood over de Styx. Het is vereist, voor veilige doorgang een obol of munt te plaatsten op de lippen van de overledene om te betalen voor transport naar het ondergrondse.
De Plegethon is de rivier van warmte, vlammend vuur en bloed, dat thooght is te stromen in spoelen en spiralen, descenduing in de dephts van de Tartarus, de afgrond van de verdoemden koken.
De Cocytus is de koudste van de vijf, de rivier van jammerklacht, ontvet door bevriezing van winden, gehard in plaatsen van ijs. Waar de Cocytus draait, de corrents constante kreten van pijn als roepen ze mompelen over stroomversnellingen en wervelen rond bochten.
De Acheron is de zachtste van de starless rivieren, de rivier van wee, waarover Charon ook plies zijn handel. Het loopt zo diep in de hel dat het soms synoniem met het, als het als Juno in de Aeneis zegt is gemaakt, 'Als ik niet kan de goden bovenstaande van mening te veranderen krijgen, ik zal aanspreken tot de rivier der hel'.
