Op Kerstavond zapte ik, zoals gewoonlijk, naar de RAI om de middernachtmis van onze paus te zien. Het was nog te vroeg en ik kwam terecht in een Kerstconcert van een Italiaans kinderkoor. Het was prachtig. De nochtans kleine kindjes straalden van geluk. Iedereen genoot heel ontspannen. Enkele dagen later bekeek ik het kerstconcert in het koninklijk paleis. Wat een contrast! Geen lachende kinderen! Ze keken allen heel ernstig en waren suf en moe. Het duurde dan ook volle 50 minuten. We kunnen dit een vorm van zachte kindermishandeling noemen. Ik denk dat de norm van 20 minuten van de Raad van Europa wel degelijk genoeg is. De volwassenen zagen er ten andere ook niet al te vrolijk uit. Enkele dagen later kreeg pastoor Jozef Verstraeten van Wezembeek-Oppem zijn kerstgeschenk van kardinaal Danneels : ontslag. Als het waar is dat betrokkene niet eens gehoord werd en zich niet kon verdedigen, lijkt dit sterk op miskenning van mensenrechten. En Herman Boon pr. mag de gebroken potten gaan lijmen. Hij hoopt dat hij er niet zal crashen. Dat iemand op die leeftijd dat nog als opdracht krijgt, lijkt ook sterk op zaachte ouderenmishandeling. Waar gaan we naartoe in deze wereld. Daar komt beslist nog een staartje aan. Dat wordt zowaar een hanenstaartje!
|