343 Escargots

Slakken!? Bêêêê!
Nochtans heb ik ze leren waarderen bij de “gamine” aan de Ourthe. Dat is de uitbaatster van een klein gastronomisch restaurant, waarvan ik de naam helaas vergat. Haar escargots zijn een pure delicatesse voor fijnproevers.
Met paling in ’t groen had ik dezelfde ervaring. De eerste maal at ik die in Nederland. De smurrie had een wrange grondsmaak. Dat zou ik nooit meer bestellen. Maar zeg nooit “nooit”. Want enkele jaren later heb ik ze opnieuw gegeten “in de Groenen Dijk “ aan de Schelde met Jos Lettens en onze Piet. Daar waren ze overheerlijk!
Toen ik naar Parijs reed om ons A.A.AC.ZC.- talenpracticum op P.C. te krijgen met een Franse firma, fulmineerde de vertegenwoordiger van de firma naar de Hollanders met caravan. Hij noemde ze escargots. Want die slepen zoals de slakken heel hun huis mee op verplaatsing.
Een moderne variant bemerken wij als het skiseizoen begint. Dan rijden de uitverkorenen rond met een kunststof bak op hun auto, om hun ski’s op te bergen.. Die blijft er dan na de skivakantie meestal nog maanden op prijken, om ons eraan te herinneren dat ze op de latten stonden!
Als kleine jongen ging ik slakken met huisje vangen op de muur rond de St.-Martinuskerk. Ik verzamelde die in mijn broekzak. ’s Avonds hing mijn broek naast de stoof op een stoel. ’s Nachts kropen de slakken eruit en zaten tegen ’s morgens op de zoldering van de keuken. Dit tot grote ontsteltenis van mijn moeder.