Op donderdag 27.11.2003 werd 20 jaar Gros gevierd met een optreden México y Cuba en sueno. Pastoor Bie Boon bleef met een dubbel gevoel zitten. Dit totaalspektakel was volgens hem het mooiste wat we in Meise al te zien kregen. Maar hij voelde zich niet goed opnieuw te moeten zien hoe men de spot drijft met al wat te maken heeft met de kerk. Hij staat hiermee niet alleen. Wat je tegenwoordig allemaal moet slikken via de media, zogezegd onder de noemer humor, is hemeltergend. Zeg hetzelfde over de Islam en je wordt onmiddellijk aan de schandpaal geklonken. Wij trokken reeds vroeger van leer tegen het overdadig vieren in verenigingen. Kon men niet wachten tot een zilveren jubileum ? Want stilaan wordt er om de 5 jaar gevierd. Ter ere van wie? Als dan nog eens een deel van het geld dat bestemd is voor de derde wereld, zou besteed worden aan dergelijke vieringen, dan schiet men zijn doel voorbij. Wat is het resultaat van deze manifestatie ? Hoeveel euro bracht het op voor het uiteindelijke doel : projecten in en voor de derde wereld. Het is ook hoog tijd dat alles eens herzien wordt. Er komt sleet op het reglement dat ondertussen 20 jaar onverbeterd bleef. Kwaliteitsverbetering is echter een must, waarmee men best altijd bezig blijft. Professor Piet Emmer bracht ons in Nachtwacht op enkele frisse ideeën. Volgens hem moet er dringend een onderscheid gemaakt worden tussen noodhulp en ontwikkelingshulp. Wat Artsen zonder Grenzen doet valt alleszins onder noodhulp. De tweede categorie zou niets uithalen. Het is zelfs geen druppel op een heten plaat of geen zandkorrel in de woestijn. Het geld dat niet in de zakken van een paar rijke Afrikanen belandt, komt terecht bij niet-gouvernementele organisaties die dure adviezen voor westerse regeringen schrijven. Wij doen aan ontwikkelingshulp om ons geweten te sussen. De idee van schuldaflossing, omdat het Westen in het koloniale tijdperk Afrika heeft leeggeroofd, is een hardnekkige mythe die op niets steunt. De prof. verwacht heil van een systeem van rotatiearbeid. Daarin kunnen ze hun eigen vermogen om verkoopbare producten te maken ten volle benutten, en zoals Taiwan en Zuid-Korea uit hun armoede geraken. Recenter werd het onderscheid gemaakt tussen crisisopvang en basisgezondheidszorg als missie van Artsen zonder Grenzen. Die vallen uiteraard onder noodhulp. Nood moet altijd gelenigd worden, onmiddellijk. Daar bestaat geen discussie over. In 2004 brachten ze een veelzeggende folder uit : Foto : T123
|