Het was maar goed, dat onze haan nog niet op de toren stond. Want hij zou zeker weggevlogen zijn, toen ze de katten van de Ward op de kerkmuur projecteerden.
De viering van onze gereputeerde schrijver, als aanhef en thema van de maand van het woord 2004, startte in het CC (dubbelgenoemd “De Muze”) met een receptie. In het auditorium schrikkelden  alles aan elkaar op deze extra dag in dit schrikkeljaar. Met een goede ceremoniemeester erbij zou alles nog beter verlopen zijn.
Schepen Belgrado betrok bescheiden zijn fietsen in zijn hulde. Hij feleciteerde Ward liever drie maal 25 dan in totaliteit. Michel Van den Bossche van Gaia verklaarde in zijn laudatio de band tussen hem en zijn vriend Ward met zijn zes katten. Wij gaan hier terug tot het ontstaan van de vereniging voor dierenrechten in Gent met professor Jaap Kruithof (die van “Jeugd tegen de muur”).
Een verrassing van formaat bracht Monica Florescu op vleugelpiano met een virtuoze uitvoering van Sonate opus 58 van Chopin, de lievelingscomponist van de auteur van “Het Reservaat” en “Het Ganzenbord”. Een overdonderend applaus bekroonde haar optreden.
Daarna dankte de directeur uitgever van Manteau, geflankeerd door de gevierde en burgemeester Roger Heyvaert, de initiatiefnemers. Hij verontschuldigde hun aller Angèle. Het huldeboek (feitelijk een liber amicorum) werd overhandigd aan de feesteling en getoond aan het publiek. In zijn dankwoord trad Ward Ruyslinck even uit zijn geliefde schaduw in het licht.
Daarna trok heel de cultuurmeute door de verduisterde dorpskom naar de uitbreidingsruimte van de bib (het Moment). In stamenee Kadedder zat een koppel voor het uitstalraam met een stevige poes op de schoot. Wat verder bleef iedereen staan voor de computerwinkel. Maar dat was een misverstand, want het was Monica, het meisje van Cultuur, dat er met een taart stond. Over de fameuze projectie op de kerkgevel hadden we het reeds. Wat ontbrak en zou gepast hebben was een tafereel bij De Donder, onder het thema kleuren. Want het boek heet toch : “De kleuren van de schrijver”. En aangezien deze zaak ondergronds verbonden is met boekhandel DV, was een band tussen de twee erg origineel geweest. Men kan uiteraard niet aan alles denken.
Bij de tentoonstelling en een tweede receptie kreeg iedereen een zakje kleur en woord. Er heerste wel verwarring in verband met de inhoud. Was het nu doopsuiker of waren het badkorreltjes ? Geen van beide ! Schik de steentjes rond een kaars als ornament.We bleven wel met een kater zitten na twee recepties.
Wij zijn nog niet aan vier recepties, zoals in Grimbergen op de jaarmarkt.