577 Parochie
De landelijke gilden houden een studiedag over Dorpenbeleid. De titels van mijn twee streekboeken Meise, onder de toren van
(parochie) liegen er niet om. Ik had al snel door dat om zon project succesvol af te sluiten, je best met iemand werkt die geboren en getogen is onder die kerktoren. Voor dat er sprake was van de indeling in gemeenten bestonden de parochies reeds lang. Zij zijn van ver herkenbaar aan de kerktoren. Om een of andere reden schuwt men tegenwoordig het woord parochie. Ik niet! En dan daagt het begrip dorp op. DORP: (bebouwde kom van een) gemeente op het platteland, kleiner dan een stad en groter dan een gehucht; in historische zin: iedere plaats zonder grachten, muren en poorten; of de gezamenlijke bewoners van een dorp
(uit het Van Dale woordenboek)
Nu wil het toeval dat de landelijke gilden in onze gemeente de enige zijn die een afdeling hebben in elk van de 8 parochies. Zij zouden daar beter bij blijven. Hun identiteit is zo nauw verbonden met het parochieleven dat ze dat beter niet verloochenen. Paus Benedictus waarschuwde reeds voor de dictatuur van het relativeren. Wij blijven best kordaat trouw aan onze roots.
Naast rust, ruimte en boerderijen wordt het platteland ook getypeerd door dorpen. Veel plattelandsbewoners zeggen dat ze in een dorp wonen. Dat zon dorp dan enkele honderden of duizenden inwoners telt, is van geen belang. Ze zeggen dorp omdat ze zich daar iets kunnen bij voorstellen, omdat het overzichtelijk is. Structuurplannen hebben het nog wel over hoofddorp en woonkern maar buiten dat, is er weinig animo voor een beleid dat dorpen aanbelangt.
In West-Vlaanderen bestaat een beleid voor dorpen. De insteek vertrok van een leefbaarheidstrategie en evolueerde naar een integrale aanpak. Een groep professionals helpt plattelandsgemeenten om de sociaal-economische en ruimtelijke uitdagingen van dorpen aan te pakken. In Nederland is een dorpenbeleid veel gebruikelijker. Zo kent de provincie Noord-Brabant een integrale manier van werken.
|