De eerste haan van Groot – Britannië, Tony Blair, moest zijn verwaterde status binnen de Labour Party opkrikken tijdens het recent congres.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Buiten twee betogers in het halfrond, die door deze handige politicus vlot gecounterd werden, viel het mij op dat er toch iets mis is met onze democratie.  Buiten werd betoogd door duizenden het afschaffen van de vossenjacht.  Het bloedige vermaak van de aristocratie brengt meer mensen op de been, dan protest tegen het dagelijks, bloederige inferno in Irak.

Blair had wel gelijk als hij beweerde, dat er bij hem tenminste openlijk kan betoogd worden.  De misnoegden werden wel hardhandig buiten gezet.  Maar het argument, dat de wereld veiliger is zonder Saddam Hoessein, had hij overgenomen van de Texaanse rancher, president Bush.  Wat zij er niet bij vertellen is, dat zij veel eerder en zonder bloedvergieten komaf hadden kunnen maken met de Irakese dictator, zonder bloedvergieten.

Maar onder onze kerktoren gebeurt op kleine schaal hetzelfde.  Betogingen voor eigen vermaak of persoonlijk ongemak lokken meer volk, dan voor ernstige zaken van algemeen belang.  Berichtgeving gebeurt selectief.  Volledige intellectuele analyse is uit den boze.  Op de kortste keren wordt men tegengewerkt of buitengewurmd.  Gelukkig komt er bij ons nog geen bloedvergieten aan te pas.  Maar de achterliggende scheeftrekkingen van ons democratisch denken zijn wel duidelijk aanwezig.

Leg de vinger op de wonde, en het hele systeem treedt op een geraffineerde wijze in werking.  Misschien is dat heel natuurlijk, zoals de mechanismen die in ons lichaam in actie treden bij een allergie.  Maar daar komt het intellect niet tussen.   Foto : Omslag boek

Ik beveel dan ook de lectuur aan van : “Een brief over tolerantie” van John Locke (Damon).

Haantje, zet je poot goed op het nest.  De kippen zullen kakelen, uiteen stuiven en eventueel over de omheining vliegen.  Maar jij kunt enkel van de mesthoop tuimelen.