Kunstenaar Koen Van Mechelen wil een universele kip maken door hoenderen van alle rassen en uit alle landen te kruisen.
De tegenvoeter, de oerkip loopt vandaag nog in de Himalaja rond. Deze oerhoen, de bankiva, is een kleine vechthaan en is monogaam. Mijn vriend Joan zou ze gezien hebben tijdens zijn trekking in Nepal. Dat is de “Gallus gallus”, zoals ze in de systematiek van Linnaeus heet. Ze gedijde in sterk verschillende biotopen, van de diepe jungle in het Noorden van India en de Terai in Nepal, tot op de halfopen vlaktes in het zuidoosten van Azië en het huidige China.
Het succesverhaal van de symbiose tussen mens en kip zou dateren van 7000 jaar geleden. Zij bereikte Europa bij het begin van de bloei van de Griekse beschaving omstreeks 800 voor Christus.
Het genoom van de kip is ongeveer 60 % kleiner dan dat van de mens. Het telt zo’n miljard bouwstenen of basenparen. Bij de mens zijn dat er ruim 3 miljard.
Kip en hond zijn evolutionair intelligenter dan de mens. Niet conservatie omwille van de exploitatie, maar voortdurende transformatie lijkt voor de evolutie een primordiaal gegeven. Kruisen en muteren is een oerinstinct om te overleven. Dat lijkt de moderne mens te vergeten.
De Amerikaanse bioloog Steve Jones gelooft niet dat de mens in het centrum van de exploitatie staat. Gezien het onmetelijke succes van de gedomesticeerde soorten is het de mens die gebruikt wordt en die beloond wordt met hun opbrengst. (Eos 2.2.2005 Cosmopolitan Chicken)