Ons beloofde eerste bezoek betrof St.-Laurentius Wolvertem.  Onze gids, Jef Van den Brande, bij wie het tien jaar geleden was dat hij de toren beklom, was er het hart van in.  Wij werden onthaald door een stel reisduiven die door een gebroken raam toegang kregen, met het gekende gevolg.  Wij konden zelfs de inscriptie op de grootste , van de drie klokken niet meer lezen.  Na ons bezoek vielen wij toevallig in de armen van pastoor Theo De Witte.  Wij zijn samen ons verdriet gaan wegdrinken met een kopje moedertroost (koffie).xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een verwoed lezer van ons blad stelde voor aan de biotelers van onze gemeente te vragen van al dat biomest weg te halen.  Hij denkt dat daar vraag naar is.

In de Geschiedenis van Wolvertem van J.’t Kint staat op pagina 704 een uitgebreide beschrijving van deze kerk.  De toren zou 35 meter hoog zijn.  De kerk staat op een motte (natuurlijke heuvel).  Hier vindt de nabijgelegen Mottestraat de oorsprong van haar naam.  In de toren hangen drie klokken.  De kleinste draagt volgend opschrift in oud Frans : I.A.I. :Adon/Anies : MedeMisiele De Montignis MCCC (= 1300).  De andere zijn een tweeling, geschonken door Prinses van Turn en Tassis in 1821.  Meter was Barones Diert de Kerwerve en peter Baron d’Hoogvorst.  De historische band tussen Meise en Wolvertem gaat dus ook via de klokken.  De zwaarste klok werd door de Duitsers weggehaald op 21 juni 1943.  Deze werd in 1948 vervangen door pastoor Frans Corluy en zijn parochianen.  Peter was notaris J.De Smedt en meter Mevr. Dokter Van den Bruel

Een verdieping lager, in een nis, staat een oud apparaat met trommel en verschillende tandraden.  De koster moest vroeger tijdens de prefatie deze automaat gaan opwinden met een zwengel.  Zo bleef het torenuurwerk het juiste uur aanduiden.                Foto : Interieur kerk