Toren roept haan 302 : stoelen Ongeveer 60 jaar geleden stonden in de kerken voor de prominenten kerkstoelen met kussen en hun naam erop. De notaris, de dokter, de graaf
kregen zo een voorbehouden plaats in onze kerken. Het plebs mocht erachter plaats nemen. Ik heb dat dikwijls overschouwd van op het hoogzaal. Want ik was het daarmee niet eens en daarom nam ik een letterlijk hogere positie in, zoals in het dierenrijk. In 1960 verzocht Herman Boon pr. de gelovigen in Meise, na de zegen in de zondagsmis, om de gelabelde stoelen mee te nemen naar huis. Er werden voor iedereen dezelfde nieuwe meubelen gezet. En dat was maar goed ook! Iedereen gelijk in de kerk! Tot mijn verbazing gaan ze in de theaterwereld deze oude gewoonte opnieuw invoeren voor het geldgewin! In het stadstheater van Antwerpen kunnen de salonsocialisten en anderen voortaan een naamplaatje laten aanbrengen met hun naam erop. Er zijn B.V.-s die daar niet voor moeten betalen. Daar wordt ter wille van de promotie ook reeds ongelijkheid gehanteerd. Iedereen ongelijk in het theater! En hoe is het met de wet gesteld. Iedereen gelijk voor de wet ? In de cursus rechtsfilosofie leerde ik aan de V.U.B. dat dit een fictie is. Zouden hanen gelijk zijn op de toren ?
|