Op 6 mei 2002 werd Pim Fortuyn, Nederlands hoop, onnederlands en ongenadig,doodgeschoten.     Foto : Pim
De Vlaamse media konden het niet laten hem een geestesgenoot van Filip De Winter te noemen. Iedereen kon merken hoe onze pers tendentieus omging met deze moord tot de dader gekend was. En daarna konden ze het niet laten om denigrerend te doen. Op de radio hoorde ik op de dag van zijn begrafenis : “hoe moet het nu met de lijst Fortuyn min 1”.
In de Nederlandse pers was het nog erger. Dat soort onverdraagzaamheid creëerde de sfeer waarin deze moord mogelijk werd. Enkele dagen voor zijn dood waarschuwde Pim nog klaar en duidelijk : “Als er mij wat gebeurt zijn zij mede verantwoordelijk. De politiek en de pers moeten dan niet doen alsof ze er geen schuld aan hebben. Door mij te demoniseren schept zij het klimaat waarin het mogelijk wordt dat er iets gebeurt.” Het bloed van Pim kleeft aan vele handen.
Het effect hiervan is niet te overzien. Voor het eerst zullen de Nederlanders massaal op een vermoorde lijsttrekker stemmen. Zij doen dit niet uit medeleven, maar in de vaste overtuiging dat het moet veranderen. Resultaat : 26 zetels!
Als de vrije meningsuiting op die manier moet betaald worden, wordt onze democratie een gevaar voor zichzelf. Laten wij hieruit op tijd de lessen trekken voor hier bij ons.