476 Laudatio

Jullie weten wellicht waarom ik hier sta vandaag. Niet om terug te blikken op het voorbije jaar 2010, maar wel om terug te blikken op de 40 jaar actieve politieke loopbaan als raadslid, schepen en burgemeester van ons aller Marcel Belgrado! Op 12 mei 1932 werd Marcel Petrus Belgrado geboren als zoon van een metser en een huisvrouw die, zoals de meeste vrouwen toen, zorgde voor het gezin. Marcel volgde de lagere school in Meise Centrum en op 15 jarige leeftijd, via de “zes wegskes”, stapte hij dagelijks vanuit zijn Oppem naar de tram ‘de Londerzeel, ook genoemd den “L” of den”L Barré” in Meise om te gaan werken in Brussel.
Negen jaar lang volgde hij als Vlaming avondschool in het Franstalige “Arts et Métiers” om het diploma van drukker, boekbinder en lithograaf te behalen. Ononderbroken werkte hij daarna 43 jaar lang in de drukkerij van de Nationale Bank en werd er dé meester –drukker van onze bankbiljetten. Zijn uitgesproken kennis en ervaring brachten hem ook naar het buitenland waar hij o.m. in Marokko en Oekraïne op de handen werd gedragen en geprezen voor zijn sterk gewaardeerde inbreng. Maar ik begreep dat hij zich vooral in Kiev thuis voelde en woorden als dobro utra, dobro vecir, spassiba en dasvidania, zonder na zdrovje te vergeten, zijn hem zeer zeker niet onbekend en klinken nog altijd als muziek in de oren… Steeds is hij nog kampioen in schoonschrift en ook zijn sms-jes zijn echte volzinnen ! In Oppem waar zijn wieg stond onder de schaduw van het kleine witgekalkte pittoreske kerkje wonen tot op heden nog 3 van zijn 5 kinderen rond hem.
Marcel verloor vorige zomer zijn innemende en lieve echtgenote Mariette. Wisten jullie trouwens dat de eerste voornaam van Mariette eigenlijk Bertha was? Als hij 42 jaar als voorzitter van “De Goudvink “ veel weg was en daarenboven duizenden km per jaar fietste lachte Mariette ,als je haar opbelde, :”Hij is ‘t aan ‘t afbollen “. Vandaag heeft hij een nieuw houvast in Ingrid die nu het reilen en zeilen van een beroepspolitieker moet ondergaan. Politiek begon Marcel zijn loopbaan in 1971 (na de verkiezingen van 1970) als raadslid in Brussegem tot aan de fusie van gemeenten in 1976. Na de fusie van Oppem werd hij raadslid en schepen in Meise en kende hij ook 12 oppositiejaren die de toenmalige CVP niet hebben verzwakt: integendeel! In deze periode kwam zijn drijfkracht en sportkarakter als verwoed fietser naar boven en samen met zijn partij- en peletonmakkers wou hij de finish bereiken. Wat ook gebeurde. Hij werd niet alleen Wielerkampioen van België voor burgemeesters en mandatarissen, maar is nu ook al 4 jaar burgemeester van onze mooie landelijke gemeente Meise. Van zijn vader erfde Marcel zijn ‘metsers-oog’ én de liefde ‘voor de baksteen’. Het eerste gaf hem zijn klare rechte blik en het tweede werd duidelijk in zijn 18-jaar schepen zijn van Cultuur en Onderwijs.
Onder zij schepenambt werd de cultuurzaal ’De Muze’ en de bibliotheek gebouwd, breidde de fusieschool uit met kleuterklassen, werden de gebouwen voor het Audiovisueel Centrum (nu CVO) gekocht en de bouw van het nieuw administratief centrum van Meise afgerond.
Historisch waren de vergaderingen van het schepencollege van toen met mevrouw Cecile Chabert ,die steeds pleegde te zeggen ‘Ik heb maar 1 puntje toe te voegen’ waarop prompt “haar twee puntjes” steevast enige bijklank en bijval kregen. Als iemand hem vroeg welke zijn schepenbevoegdheid was, volgde steevast zijn antwoord :”Schepen van onderwijs en vrouwelijk schoon “. Toen ikzelf met Marcel van 1994 tot 2000 in het schepencollege zat, heb ik hem ervaren als een politiek beest “pur sang” in de goede zin van het woord. Niet alleen was hij alomtegenwoordig op alle activiteiten in heel de gemeente, ook inhoudelijk was hij niet te kloppen als het op onderwijs of cultuur aankwam. En na lang vergaderen of na één of andere “jubilé” gingen er nog altijd één of meer Duvelkes in naast een onafscheidelijke spaghetti. In dit verband toch graag een kleine anekdote. Met Xavier Olbrechts zaliger en Marcel zat ik na een partijvergadering nog na te praten en door te spoelen in café “den Beiaard”, toen opengehouden door de gekende “Etienne” uit West-Vlaanderen (“allé how”) en zijn sterk bijziende madam. Wij bestelden spaghetti; Xavier, een kleine eter, liet een heel deel onaangeroerd dat zonder problemen mee door Marcel werd binnengespeeld. Daar het laat op avond (of vroeg in morgen?) was, stelde Etienne aan Marcel voor: “Ik heb nog overschot van de spaghetti in de keuken: als ge die nog kunt opeten betaal ik een fles wijn!” …Wij hebben wijn gedronken!
Beste vrienden,
De tijd gaat snel en lange speeches zijn uit den boze. Graag nog meer anekdotes over de avonden bij Bresseel na de gemeenteraad en andere. In vorige verkiezingsuitslagen was hij lang de tweede, de Poulidor. Maar vandaag als burgemeester is hij de kampioen net zoals zijn dorpsgenoot en vriend Eddy Merckx,! Standvastig doorzetten ten dienste van zijn gemeente is en blijft zijn motto! Dank je Marcel voor alles wat je doet voor onze gemeente, voor onze partij, voor iedereen ongeacht kleur of overtuiging, voor alles.

Louis Van Schel