Ik heb duidelijk iets met kerktorens. Is het omdat ik als kleine dreumes s morgens met de Quasimodo van Meise, Poemper va Polienus, aan het zeel mocht hangen, als hij de klokken luidde ? Tussen de klokkenluider van de Notre dame van Parijs en die van St.-Martinus bestaat een sprekende gelijkenis. Hij was wel niet zo lelijk, maar hij liep voorovergebogen, zoals zijn Franse evenknie. De Meisese volksmond was vrij harteloos in het geven van bijnamen. Zijn bijnaam Poemper was visueel geïnspireerd door het pompen van water aan de waterput. De op- en neergaande beweging bij het pompen, leek op het stappen van de klokkenluider. Hij was bezembinder en mandenvlechter in de kleine hoeve, waar nu het Chiroheem staat (Krogstraat 7). Foto M49xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Hij hakkelde ook wat, maar als hij begon te zingen, was daar niets van te horen. Hij zong uiteraard in sibemol.
|