|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Gisteren vond het Offerfeest plaats, zowat het hoogtepunt van het Islamitische jaar. De moslims herdenken dan het offer van de profeet Abraham/Ibrahim. Uit dankbaarheid dat Allah een mens had gespaard offeren moslims jaarlijks dan één of meer schapen. Sedert enkele jaren zijn rituele slachtingen thuis verboden. In Waregem geldt om die reden een tijdelijk verbod op thuisslachtingen met sperperiode rond de datum van het offerfeest. Dit jaar valt het offerfeest op 8 december 2008.
De moslims zijn aangewezen op een beperkte lijst van officiële slachtplaatsen en voor de regio Waregem gebeurt dat bij Carlos Vanwijnsberghe in Desselgem. Het is de enige tijdelijke slachtvloer in de regio. Gisterenmorgen dreigde het daar bij de start van de activiteiten omstreeks 9.30 u. verkeerd te lopen, omdat de Waregemse moslims daar de loef werden afgestoken door een groep Turkse moslims uit Gent. Deze waren opgedoken en beginnen slachten zonder voorafgaande afspraak met de moslimbroeders uit Waregem.
Er was heel wat overredingskracht nodig van de Schepen van maatschappelijke Integratie Jo Neirynck om de gemoederen te bedaren. De onverwachte kink in het tijdsplanning van de plaatselijke moslims veroorzaakte bijna slaande ruzies tussen de moslimgemeenschappen. Gelukkig waren er ook moslims die het hoofd koel hielden en konden ze met schepen Neirynck en ambtenaar Rita Kerstier tot overleg en uiteindelijk tot verbroedering komen op dit offerfeest.
Ik vind dit toch wel erg, zegt Lakviv Vasidim uit Waregem. De afspraak was dat hier alleen moslims uit West-Vlaanderen hun schapen zouden slachten. We stellen vast dat de eigenaar hier uiteindelijk twee gemeenschappen had uitgenodigd terwijl er toch vooraf een afspraak was dat wij hier om 9.30 uur konden beginnen slachten..
De Turkse moslims uit Gent zeiden dat ze een noodoplossing hadden moeten zoeken omdat ze vier dagen voor het Offerfeest te horen hadden gekregen dat het slachthuis Ryckaert uit Eeklo geen vergunning bleek te hebben.
De Waregemse en de Gentse moslims poseren na de verbroedering samen met ambtenaar Rita Kerstier (links) en schepen Jo Neirynck (derde van links)
Slachter Carlos Vanwijnsberghe, dringend weggeroepen, kon niet reageren maar volgens schepen Jo Neirynck speelde hier wellicht een commerciële reflex mee en heeft de slachter daarom mogelijk nog een bijkomende groep moslims uit Gent toegelaten. Uiteindelijk werd het geschil bijgelegd en konden de Gentenaars eerst een tweehonderd schapen laten slachten. Daarna kwamen de bij benadering 260 schapen van de Marokkaanse moslims uit Waregem aan de beurt. Later in de voormiddag volgden nog een veertigtal schapen van een groep Kortrijkse moslims.
De Kortrijkse moslims trekken duidelijk liever naar Roeselare. Mogelijk spelen nog altijd de spanningen mee die gepaard gingen met de strijd voor wie met de eerste erkende moskee kon pronken in West-Vlaanderen. Dat bleek begin dit jaar Desselgem te zijn. Voor de Kortrijkse moslims, die naast die erkenning grepen, kwam dat hard aan. Inmiddels dienden ze een nieuw dossier in.
Ritueel slachten is verboden bij wet van 14 augustus 1986 in verband met de bescherming en welzijn van dieren en het Koninklijk Besluit van 11 februari 1988. Dit KB bepaalt dat slachtingen voorgeschreven door de ritus van een eredienst enkel mogen worden uitgevoerd in erkende slachthuizen of inrichtingen. Het is daarom aangewezen om tijdens een bepaalde sperperiode rond het offerfeest geen thuisslachtingen van schapen en lammeren toe te laten. In Waregem wordt die sperperiode elk jaar opnieuw bepaald door een gemeenteraadsbeslissing. Over illegale (rituele) thuisslachtingen was gisteren nog niets bekend. Schepen Neirynck: Ik ben vooraf langs geweest in de Desselgemse en Waregemse moskee om de moslims te overtuigen naar hier te komen. Ik stel nu vast dat er een drietal niet zijn komen opdagen. Dus mogelijk hebben die thuis een schaap illegaal geslacht.
Jaarlijks vieren moslims met een offerfeest het einde van de hadj (de pelgrimage naar Mekka). In het Arabisch heet het Offerfeest Id al-Adha en ook Aid al Kabir, en in het Turks heet het Kurban Bayrami. Met het vieren van dit feest herinnert men zich dat Ibrahiem (Abraham) gevraagd werd om zijn zoon Ismaël te offeren aan Allah. In de Koran staat het verhaal dat Allah vroeg aan Ibrahiem (Abraham) om zijn zoon Ismaël te offeren om te laten zien dat hij trouw en gelovig was. Toen Ibrahiem zijn zoon met een mes wilde doodsteken, kwam er een engel die zei dat een schaap de plaats van Ismaël mocht innemen.
Op de eerste dag van het Offerfeest slacht iedere moslim die er geld voor heeft een schaap, of geit, koe, os, buffel of kameel. Dit gebeurt meestal in het dorp waar de man geboren is. Het vlees wordt in drie stukken verdeeld. Een deel is voor de familie, een deel is voor de buren of vrienden en een deel is voor de armen. Naast het delen, wat een belangrijk gebruik is in de islam, is het zich overgeven aan Allah en het willen zijn als Ibrahiem heel belangrijk bij het vieren van het Offerfeest.
De dag van het offerfeest is dit jaar vastgesteld op 8 december 2008, maar de exacte datum verschilt elk jaar en het lijkt dat die datum pas laat bekend wordt gemaakt ook al met meningsverschillen tussen Turkse en Marokkaanse gemeenschap . Vorige jaren was dat op 14 december 2007, 31 december 2006, 20 januari 2005. Voor volgende jaren denkt men aan 27 november 2009, 16 november 2010 en 6 november 2011
Een derde van het vlees wordt dus weggegeven aan de armen. Omdat geen enkele moslim gierig wil lijken worden er als een soort statussymbool meer dieren geofferd dan nodig is, waardoor het feest meer en meer op een barbecueparty gaat lijken. Sommige rijke Turken laten wel 100 schapen slachten! Anderen lenen geld om een schaap te kopen om niet armlastig te lijken. Gelukkig gaan er in de Islamitische gemeenschap stemmen op om geld in plaats van dieren te offeren. Het slachten is namelijk niet een voorschrift (farz), maar een gewoonte (sünnet). Offeren berust eigenlijk op bijgeloof en heeft niets met werkelijke religie, spiritualiteit te maken.
|
