In een regionale editie van een bekende krant (ik zal beleefdheidsgewis de naam niet noemen) verscheen op 5 januari het bericht dat een ruime meerderheid van de burgemeesters in de provincie Antwerpen voorstander is om de euromuntjes (1 en 2 eurocent) af te schaffen. Volgens UNIZO zouden ook heel wat winkeliers willen overgaan tot het "afschaffen" van de twee kleinste munten.

Als voorbeeld van desinformatie kan dat tellen. Alsof winkeliers, of zelfs burgemeesters de bevoegdheid hebben om dat te beslissen. Zelfs de Belgische regering heeft daar de bevoegdheid niet toe. Het eventueel afschaffen (dus het niet meer gebruiken als betaalmiddel) van bepaalde euromunten is de exclusieve bevoegdheid van de Europese Nationale Bank.

Uiteraard is het iedereen die handel drijft of betalende diensten verleent, toegelaten om zijn prijzen steeds op vijf- of een veelvoud van vijf eurocent te laten uitkomen. Maar door het begrip 'afschaffen' te hanteren geeft men de indruk dat de consument de muntjes van 1 en 2 cent dan niet meer zou mogen gebruiken. En hier gaat men zijn boekje natuurlijk te buiten. Zoals men een artikel van één euro met tien muntjes van tien eurocent mag betalen, zal ik bij prijzen afgerond op vijf eurocent of een veelvoud ervan, onverminderd de laatste vijf eurocent mogen blijven voldoen met muntjes van één of twee eurocent.

Zelfs al bepalen alle handelaars, privé- en overheidsdiensten hun te betalen bedragen zodanig dat ze steeds zonder de twee kleinste muntjes te voldoen zijn, toch blijven de één en twee eurocentmunten een wettelijk betaalmiddel, en kan men ze niet weigeren.

Er is dus helemaal geen sprake van "afschaffen", maar van een prijsafronding!