Ik weet nog levendig de situatie vanuit deze foto.
De loods waar de granaatinslag gebeurde was de locomotievenstelplaats.

De vele personen op het voorhof van het St Jan-Instituut zijn Belgische krijgsgevangenen,
daaronder bevonden zich ook vele Eekloneren die ik en mijn grootouders daar zijn gaan bezoeken.
Enkele kende ik persoonlijk, en een paar zijn daar oogluikend door een
Duitse schildwacht vrijgelaten,zo o.a: Frans Delagaye uit de Collegestraat.

Mijn vader zat opgesloten in de Garage van het St-Vincencius-College,
terwijl Georges Schyvinck (Een buur uit de Leksestraat) opgesloten was in het Pakhuis van het Goederenstation.
Ik heb hem daar samen met Helena zijn vrouw bezocht.
Hij is daar ook vrijgelaten mits enkele onderhandse giften van "Lena" zijn vrouw.

Enige tijd na deze foto hingen veel kriijgsdgevangenen hun was te drogen
op en aan de struiken van het voorhof van het gesticht.

Jaak De Muynck (Toen 6 jaar)

Archiefhoekje (27)

OORLOGSAFFICHES (2)

In augustus 1914 vielen de Duitse troepen onverwacht België binnen.
Over een kleine twee jaar wordt de honderdste verjaardag van dit feit grootschalig en uitgebreid onder de aandacht gebracht.

Eén van de vele aspecten waarop de onderzoekers hun oog hebben laten vallen zijn de affiches waarmee de bezetter zijn Verordnungen (bevelen) bekend maakte.
Een wat primitieve methode, maar onvermijdelijk omdat alle lokale bladen niet meer konden of mochten verschijnen.
Inmiddels werd een Vlaamse werkgroep opgericht, die zich tot doel stelt alle nog bestaande affiches te inventariseren en te digitaliseren.
Er wordt rekening gehouden met een totaal dat boven de vijfduizend uit zal stijgen.
Het cijfer steunt op peilingen in enkele middelgrote steden – zo werden voor Aalst vijfhonderd stuks gesignaleerd.

In ons Stadsarchief werden deze aantallen met een mengsel van verwondering en trots bekeken.
Het geval wil dat het veel kleinere Eeklo uit die Eerste Wereldoorlog twee grote collecties bezit met in totaal bijna duizend verschillende.
De eerste verzameling zit al sinds die oorlogsjaren in het Stadsarchief, en is wellicht afkomstig uit de stadsdiensten zelf.
De tweede maakt deel uit van het uitgebreide VVV-archief, dat een vijftal jaren geleden bij de stad werd ondergebracht.
Ze tellen allebei zo'n 675 stuks, overlappen elkaar natuurlijk gedeeltelijk, maar halen samen die genoemde duizend net niet.

Het hadden er zelfs nog iets meer kunnen zijn.
Zowel op de stadhuiszolder als in het VVV-museum in het Leen lagen deze documenten jarenlang binnen het bereik van belangstellenden met minder fraaie bedoelingen.
Omdat van de VVV-collectie al in de jaren zestig een volledige lijst werd opgemaakt, valt eenvoudig te berekenen dat de Duitsers in
die vijftig bezettingsmaanden ruim elfhonderd bevelen en verboden lieten uithangen – bijna elke dag één …
In feite waren het er zelfs nog meer, want door de papierschaarse werden al snel twee of drie maatregelen op één vel afgedrukt.

Alweer een pluspunt voor ons Stadsarchief, maar tegelijk ook een bron van grote zorg.
De al genoemde schaarste leidde tot het gebruik van minderwaardig papier, dat bovendien zwaar zuurhoudend is.
Dit betekent dat de bladen na bijna een eeuw alarmerend beginnen te verbrokkelen of te slijten aan de randen.
Het digitaliseren komt dus niets te vroeg.
Tenminste, als de in het vooruitzicht gestelde Vlaamse kredieten ook effectief op tafel komen …

(Freddy Pille)