Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
Ik ben een man en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is ...bloggen.
Ik ben geboren op 11/02/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn blog, foto's, computer, fietsen...
Toen ons Stadsarchief eind 2006 naar de Industrielaan verhuisde, dienden 800 meter documenten te worden overgebracht. Twaalf jaar later nemen de collecties al 1300 meter in beslag. Terzelfdertijd heeft de groeiende bekendheid ertoe geleid dat steeds meer mensen komen aankloppen met documenten, foto's en boeken.
De foto's worden onmiddellijk ingescand, maar de problemen komen daarna: hoe bewaar je en hoe rangschik je die duizenden beelden over de meest uiteenlopende onderwerpen op een overzichtelijke manier?
Het SAE heeft gekozen voor thematische cd's met telkens 60 à 100 foto's. Dankzij speciale schijfjes met een extra lange levensduur (en in verschillende exemplaren) is snel terugvinden voor vele jaren verzekerd. Steeds vaker echter is het geleverde materiaal te gering in omvang voor een aparte cd. "In afwachting" wordt het dan opgeslagen op een externe harde schijf (1 of 2 terabyte). Daar staan intussen enkele honderden mapjes op, wat het zoekwerk er niet eenvoudiger op maakt. Nieuwe cd's samenstellen dus - het zijn er inmiddels al zo'n 350 - maar ook hier speelt de wet van Murphy, in de vorm van bijkomende nieuwe foto's als de cd net afgewerkt is ...
Voor de bibliotheek van het archief werden in 2006 48 meter planken voorzien, ruim voldoende voor de toenmalige 25 meter boeken. Die zijn er inmiddels 40 geworden, zodat de reserve krap begint te worden. De snelle aangroei is wel voor een flink stuk het gevolg van de verruimde opzet, nl. een documentatiecentrum voor het hele Meetjesland worden. Maar het aantal publicaties in dit verband stijgt met de dag, zodat dikwijls met de dood in het hart streng geselecteerd moet worden. Gent en Brugge bijvoorbeeld zijn best interessant maar niet-Meetjeslands, zodat zelfs fraaie uitgaven over hun schatten tegenwoordig op een "njet" stuiten. Toch is twee keer nadenken soms beter. Dat bijna twee meter nu ingenomen wordt door algemene werken over de wereldoorlogen is niet consequent, maar die bevatten wel dikwijls details die voor Eeklo's geschiedenis verhelderend kunnen zijn.
De complete digitalisering, die ons al enkele jaren wordt voorgespiegeld als de definitieve oplossing, lost voor archieven niets op. De dienstverlening wordt weliswaar sneller en vlotter, maar de originelen moeten vanzelfsprekend bewaard blijven. Er komt dus alleen maar opslagmateriaal bij ...
De werken aan het nieuwe bouwproject Dans, dat loopt van de Boelare tot het J.F. Willemsplein, zijn nu al goed bezig. De vroegere dansschool van Ann-Sophie Deweer is ondertussen volledig afgebroken. Bij de keuze van de naam van het project, Dans, was de dansschool de ingeving.
Persoonlijk vind ik dit en de vleugel van de oude H. Hartkliniek de schandalen van Eeklo.
In januari vorig jaar kwam de melding dat de Gentse gymclub Spartacus de oude gebouwen van Covina op het Van De Woestijneplein in Eeklo gekocht had en naar hier zou verhuizen. Dit is een goed jaar geleden en er is hier nog geen spade in de grond gestoken.
Stukken en brokken is alles wat er overblijft.
Nu heb ik zelf eens wat speurwerk gedaan en ontdekt dat gymclub Spartacus niet
meer zou bestaan. Dat zal hier dus een soort doofpot situatie worden en zal die
SCM heeft de overweg vernieuwd aan de oude staatsbaan in Adegem op de lijn naar Eeklo, met de modernste technieken die ook gebruikt zijn in de Boelare in Eeklo.
Elke oudere Eeklonaar zal het beamen: onze stad is de laatste halve eeuw zowat volledig omgeploegd, en zelfs maar een paar decennia "oude" constructies hebben al plaats moeten ruimen voor nog nieuwer glas en beton. Dat alles bijhouden en in kaart brengen is zonder meer een sisyfusarbeid, in die mate zelfs dat een gedetailleerde kadasterkaart hooguit tien jaar meegaat.
Het spreekt vanzelf dat deze kaarten van onschatbaar belang zijn voor de geschiedenis van de stad. Niettemin is dit besef pas goed doorgedrongen toen het SAE en de dienst Ruimtelijke Ordening in 2006 in het stadskantoor buren werden en dus gemakkelijk info konden uitwisselen.
De gevolgen van die vele jaren nonchalance zijn zonder meer dramatisch: tussen de Popp-kaarten van omstreeks 1860 en de moderne versie van ca. 1990 is zo goed als niets bewaard gebleven. In de 19de eeuw werd elke wijziging van een perceelgrens nog vastgelegd in een kleine tekening. Deze collectie "Esquisses” of “Croquis d'arpentage" zouden de verdwenen kaarten min of meer kunnen vervangen, ware het niet dat zeker drievierde ervan mettertijd ook is weggegooid ... Op die manier verdwenen ook heel wat vroegere perceelgrenzen definitief uit beeld.
En het kan nog erger: de eigenaarsregisters (leggers) van de periode 1800-1860 zijn op een paar flarden na ook in de papiermolen terecht gekomen, zodat de geschiedenis van heel wat percelen in de stad bijna een halve eeuw lang één grote vlek is. Sinds in de jaren zeventig van de vorige eeuw ook de kostbare collectie bouwaanvragen grotendeels in rook opging, staan de lokale historici wat de kavelgeschiedenis betreft in veel gevallen voor een muur.
Ons Stadsarchief beschikt gelukkig over de “Belgische” kadasterboeken, die grosso modo de periode 1845-1914 beslaan: kadaster was toen namelijk een bevoegdheid van de gemeenten. Nadien kwam de administratie ervan in handen van een overheidsdienst, die gelukkig ook in Eeklo een kantoor had, waar gegevens opgevraagd konden worden.
Dat de kadasteradministratie nu per provincie op één plaats gecentraliseerd is (in ons geval in Deinze), maakt de vooruitzichten er niet rooskleuriger op. Door de stortvloed van wijzigingen heeft het personeel helemaal geen tijd om de oudere structuren op een toegankelijke manier te ordenen en bij te houden.
Om het met een boutade te zeggen: als in een Eekloos pand het skelet van een vermoorde persoon opgegraven wordt, zal de administratie in heel wat gevallen niet kunnen uitmaken wie er destijds op dat adres woonde!
Bovenaan van links naar rechts: Jurgen Smessaert, Steven Claeys, Kurt Claerhout, Raf Gabriel, Gino Deprest ( Biketuning), Kurt Vermeire (cafè Pinguin) , Guy verbrugge, Dominique Deschamps en Afgevaardigde Roland Verbrugge.
Onderaan van links naar rechts: Mario Lips, Ives Bauwens, Bakker Philip Caboor, Davy Van De Veire, Christophe Bauwens, Kurt Matthys
Rij bovenaan van links naar rechts: Grootaert, Wilfried Van Oost, Sergio Vanhaverbeke, ikke , Jurgen Colpaert, Guy Verbrugge, Hans Maenhout, Karel Braet, Frank Haemerlinck, afgevaardigde Roland Verbrugge.
Rij onderaan vanaf links: Mario Lips, David De Ridder, Mark Oreel, Steven Devogelaere, ..?..., Christophe Bauwens.
De Eeklose Herbakker zat weer vol gisterenavond voor Begijn Le Bleu met zijn show "Toch bedankt".
Bekend van op Tv in o.a. Foute Vrienden. Al moet ik toegeven dat ik mijn twijfels had als het wel goed zou zijn want we hadden hem nog nooit live gezien. Het duurde echter nog geen twee minuten tot de twijfel al weg was. Van bij de start palmt Begijn het publiek in en was het al direct lachen geblazen.
Op de eerste twee rijen zitten bij een stand-upper houd altijd risico's in...
Het werd een heel aangename avond maar sloot hij toch af met een sentimentele noot.
Hij behoort bij de beste die we dit seizoen gezien hebben.
In het seizoen 1962-63 kwamen er toch enkele nieuwe namen bij. Maar toch nog altijd veel Eeklonaars in de ploeg. Zo zien we ook De Steur verschijnen die later nog in 1e nationale
zou spelen. 'Tor' Van De Putte zou jaren de aanval leiden en keeper Georges Blomme
is 'Kanne' Gevaert komen te vervangen. Ook op verzorger 'Neilken' heeft men
jarenlang kunnen rekenen.
Het typische KFC Eeklo terrein op de Gentsesteenweg met de rij bomen rechtover de tribune.
Een paar weken geleden kreeg ons stadsarchief het bezoek van een inmiddels bejaarde muzikant die in de jaren '50, '60 en '70 deel heeft uitgemaakt van een half dozijn Eeklose orkestjes, combo's en ensembles. Hij bracht een map foto's uit die jaren mee, die meteen werden ingescand en binnenkort op een archief-cd ter inzage zullen zijn.
De amusementsmuziek is een van de vele onderdelen van de vrijetijdssector die zich de voorbije eeuw razend snel heeft ontwikkeld, naast de vele sporttakken, het toerisme en allerlei hobbyclubs. Doordat die allemaal betrekkelijk recent zijn, is er in de traditionele archieven nauwelijks belangstelling voor.
Ons stadsarchief heeft het geluk op dit terrein over twee belangrijke bronnen te beschikken. Enerzijds is er de omvangrijke reeks jaargangen van 'De Eecloonaar', waarin diverse clubs wekelijks hun resultaten en informatie kwijt konden. Anderzijds bezit het een selectie uit de fotoarchieven van drie belangrijke lokale fotografen (de familie Smitz, Wim Verstraete en Lieven Nollet, waarin onze medewerkers mochten grasduinen.
Op die manier werd het verrijkt met vele tientallen fotoreportages over toneelvoorstellingen, concerten, tentoonstellingen, sportwedstrijden, feesten, kermissen e.a. manifestaties. Het rubriceren en bundelen van al die mapjes is een vrijwel eindeloos werk, waarbij na elke afgewerkte cd natuurlijk extra materiaal opduikt.
Die ongebreidelde wildgroei leidt onvermijdelijk tot de vraag of het archief daar ruimte vrij voor moet maken. In de afdeling sport staat bijv. maar één doos 'K.F.C.Eeklo', wat blijkbaar geen beletsel vormde om over deze club een uitgebreid naslagwerk samen te stellen. Voor alle duidelijkheid: er werd daarvoor op ons geen beroep gedaan, alle stukken kwamen uit het clubarchief en uit de collecties van verzamelaars. Maar daar wringt het schoentje: clubs hebben geen eeuwig leven, en van veel verzamelaars belandt hun levenswerk uiteindelijk op het containerpark ...
Zoals in veel gevallen zal ergens een gulden middenweg gevonden moeten worden. Keuzes maken, met andere woorden, met het risico dat die op termijn verkeerd uitpakken. Maar alles bewaren is nu eenmaal onmogelijk ...
Het is echt triestig om het oud stuk H. Hartkliniek te zien staan. Er is hier zo te zien regelmatig 'bezoek' en zijn er al verschillende ruiten gesneuveld. Ik denk dat men er moest binnen gaan men alles ver kapot zal vinden. Waarom heeft men dat stuk ook niet afgebroken? Het is natuurlijk niet onze bestuurders
hun schuld maar het zijn de 'mensen' die er deugd van hebben om alles te vernielen. Niet te begrijpen dat ze daar fier kunnen op zijn. En nu, wat brengt het op?
Draden doorknippen, afsluiting forceren en maar ruiten (en meer) stuk slaan. Kunt ge u dat voorstellen dat je zulke 'mensen' als baas over uw werkvloer krijgt?
Waar vroeger veel Eeklonaars werk hadden, waar veel mensen hun laatste strijd gestreden hebben,
waar velen nog mooie herinneringen hebben, waar anderen misschien wel triestig van worden,
niets heeft ook nog maar een beetje waarde of respect bij velen. De tijden van vernieling.
Het is altijd hetzelfde, we staan voor een voldongen feit, maar waar is dat voor nodig?
We zijn opgeschoven naar de jaren '60 - '62 en zien enkele nieuwe namen verschijnen. Er zijn der nog van de 'oude garde' maar ook jonge gast Eric Van Kerrebroeck wordt in de eerste ploeg opgesteld.
Achteraan psychiatrie St. Jan heeft men de ruimte tussen de twee gebouwenrijen dicht gebouwd. Waarschijnlijk heeft men dat eerst open gelaten om de vrachtwagens gemakkelijker over de werf te laten rijden. Ook achteraan zijn er al veel veranderingen.
In de jaren '70 werden er in het Meetjesland (en verder) stunts met auto's en moto's georganiseerd. Jacky de Tijger was daar de grote vedette van. En deze evenementen trokken altijd veel volk.
Wat mij toch opvalt is de inkomprijs. Nu lijkt me 150 frank in 1976 niet weinig. Maar schijnbaar was dit geen probleem en moest men niet sukkelen voor veel publiek.
Heel grote affiches, dit is maar een stuk, waren ook in de mode vroeger.
Let ook op de slogan: met de dood voor ogen. Zo erg was het nu ook
niet allemaal. Bij mijn weten zijn daar nooit zware ongevallen gebeurd.
Bekijk een filmke op You Tube en zie hoe het er aan toe ging: https://youtu.be/iqd690aVlW4 (Met dank aan Eddy Temmerman)
Gisteren hadden we een prachtige avond in de Eeklose Herbakker. Jean-Bosco Safari liet zich omringen door heel goede muzikanten om, zoals u in de titel wel
kan afleiden, een ode te brengen aan John Lennon. Het was al een hele tijd geleden dat ik zo
genoten heb van een muziekavond. Ook heb ik het nog nooit meegemaakt dat iedereen van het publiek rechtstaat en mee zingt met het orkest. Om 'kiekevel' van te krijgen.
Een mooie 'special act' was niemand minder dan Kris Wauters die zich gewillig liet meeslepen in de prachtige muziek die John Lennon toch wel gemaakt heeft.
John Lennon was ook mijn favoriet bij The Beatles in de tijd. Ik voelde mij voor een paar uren terug 16 jaar....
En laat Ben Crabbé nu de beste drummer zijn die ik in jaren gehoord en gezien heb!
In principe bewaart het Stadsarchief alleen de documenten van en voor de stedelijke administratie, maar in de loop van de eeuwen zijn er toch "vreemde eenden" in de collecties binnen beslopen.
Het bekendste voorbeeld zijn de parochieregisters uit de 17de en 18de eeuw. Zij werden oorspronkelijk bijgehouden in de pastorie/dekenij, maar bij de afschaffing van de kerk in de jaren 1790 in beslag genomen door de Franse overheid. Niet uit bezorgdheid om hun historische waarde natuurlijk, maar gewoon omdat zij onmisbaar waren voor het opstellen van de legerdienstlijsten.
In het zog daarvan kwamen ook enkele kerkrekeningen mee. Een buitenkansje, want de meeste zijn in de loop van de eeuwen verloren gegaan.. Hiermee is de reeks wel verdeeld geraakt over het SAE en het dekenijarchief, maar of en hoe een samenvoeging moet gebeuren laten wij hier in het midden.
Uit de moderne periode bezit het SAE ook een beperkte collectie kerkelijke documenten (ca. 4 meter), wat te verklaren is door het feit dat de rekeningen van de kerkfabriek(en) jaarlijks door de gemeenteraad goedgekeurd moesten worden. Door een kronkel in de kerkelijke structuren gebeurde dit in Eeklo decennia lang ook met de jaarrekeningen van de parochie Oostwinkel.
Ook een vijftal dozen met notariële akten van privéwoningen kunnen vragen doen rijzen. De verklaring is echter eenvoudig. Wie in de 19de/20ste eeuw een plaatsje wilde krijgen in het hospice (bejaardenhuis) van de COO (het latere OCMW), maar een huisje bezat, moest dit eerst overmaken aan deze commissie. Die was een gewone stadsdienst, zodat zijn documenten uiteindelijk in het SAE werden gedeponeerd.
Doordat het SAE en het politiearchief op het stadhuis vele jaren in aan elkaar grenzende ruimten geklasseerd stonden, kwamen sommige stukken wel eens op de verkeerde planken terecht. De delicate politionele stukken zijn inmiddels discreet naar hun juiste bestemming gebracht. Of er ook in de omgekeerde richting iets moet gebeuren is onduidelijk, omdat het politiearchief strikt verboden terrein is voor onbevoegden.
Door de oprichting van de fondsen komen geregeld stukken over naburige gemeenten binnen. In zulke gevallen wordt natuurlijk geprobeerd ze bij de diensten van de betrokken gemeenten onder te brengen: wat niemand in een archief verwacht, wordt immers ook nooit geraadpleegd.
De gebroeders De Vlaeminck, Eric en Roger, waren heel goede cyclocrossers. Maar waar ik feitelijk naar toe wil met deze foto's zijn de toeschouwers.
Bekijk de foto's eens en zie dat het volk tussen de renners staat.
Nu is dat ondenkelijk want het parcours moet van de eerste tot de laatste meter, aan beide zijden, helemaal van een afsluiting voorzien worden en soms kunnen ze nog van de renners niet blijven.
Ondanks dat het nog vroeg op het jaar is brengt een bezoek aan Het Leen in Eeklo al mooie beelden op. Vooral in het arboretum zijn er al verschillende bloemen en planten die aan het ontluiken zijn.
Het is niet ver, men kan er een mooie wandeling maken en met het fototoestel in de hand....
Ik val in herhaling, ik weet het, maar een bezoek aan Het Leen in Eeklo kan ik sterk aanbevelen.
We gaan verder met de 6de latijnse, schooljaar 1967-1968.
Bovenste rij vanaf links:
Wolfgang Vincent, Frank Dyselinck, Franky Van Damme, Charles Van Damme, Jan Demaldré, Omer Pauwels, Marnix Degrande, Guy D’Haeseleer, Marc Janssens, lerares Wiskunde mevrouw M.-T. Van Der Meulen - Voet.
Eerste rij zittend vanaf links:
Sonja Calsyn, Chantal Vrombout, Fanny Moeyersoons, Carine Slock, Martine De Nys, Hélène Accoe, Martine De Witte, Alexandra Mertens.
Reeds vroeger werd in deze rubriek gesignaleerd dat het historisch kaartenmateriaal van Eeklo bijzonder schaars is. De kaartenbak in de centrale leeszaal De Smet bevat een zestigtal stuks, hoofdzakelijk vrij recente kadasterkaarten en de onvermijdelijke driedelige Popp.
De laatste jaren werd de collectie wel aangevuld met een honderdtal plans die de Technische Dienst niet meer bruikbaar vond, en dat stelde het Stadsarchief voor het probleem van de opslag. De rekken en kasten in de voormalige klantenadministratie van Electrabel zijn namelijk niet berekend op stukken groter dan het A3-formaat (42 x 29,7 cm), en voor een tweede kaartenbak is er gewoonweg geen plaats.
De vroeger gebruikelijke cilindervormige kokers zijn moeilijk op te bergen als het om grote aantallen gaat. Stapelen kan nog enigszins, maar ter wille van het opzoeken met de dop naar de gebruiker toe, en dat vereist rekken of kasten van ten minste één meter diep ...
Een handige oplossing werd aangereikt door de dienst groepsaankopen van de provincie, in de vorm van langwerpige dozen van 15 x 15 x 110 cm. Die zijn bedoeld om een tiental grote formaten opgerold in te bewaren, en door hun regelmatige balkvorm kunnen zij ook gestapeld worden.
Ons Stadsarchief koos ervoor ze staande te bewaren in het laatste vrije gedeelte van de kaartenbak: op de ruimte waar in principe een twintigtal kaarten konden hangen, staan er nu ruim zeventig stuks. Een nadeel is wel dat alles vrij strak opgerold moet worden, wat het hanteren ervan er niet eenvoudiger op maakt.
In archieven waar niet op duizend euro min of meer gekeken hoeft te worden, komt dit soort collecties terecht in luxueuze ladekasten van groot formaat, zodat ze keurig horizontaal hun vorm blijven behouden. Ook het Eeklose Stadsarchief heeft enkele jaren geleden eventjes in deze richting gedacht, maar de minimumprijs van (toen) tweeduizend euro per stuk maakte alle discussies onmiddellijk overbodig. En afgezien daarvan is er in de vier leeszaaltjes ook gewoon geen ruimte voor te vinden …
Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
