Omdat ik toch altijd weer moet uitzoeken of iets soms toch niet beter kan en dus ook nog altijd experimenteer met wat nu de beste scheermethode is, eventjes een update.
Historiek:
- In plaats van scheerschuim of -zeep, probeerde ik ooit scheerolie (HEMA). Dat lukte goed, maar ik vond het te duur voor een piepklein flaconnetje. Pluspunt was dat er onder andere menthol in zat, wat je steeds minder vindt in scheerschuim, maar toch een heel gunstig effect heeft op het scheren. Minpunt was dus de prijs. Dat viel nog wel mee als je, zoals de gebruiksaanwijzing vermeldde, slechts één druppel over je nat gezicht wreef. Maar ik vond één druppel niet echt voldoen. Minstens 5 à 10 druppels zijn nodig voor een comfortabele scheerbeurt!
- Ging zoeken om zélf scheerolie te maken. Gebruikte als basis badolie van ALDI. Daar zit zoveel als geen zeep in (Slechts af en toe in de aanbiedingen te koop). Mengde daar per 100 cc ( 1/10 liter) een vijftigtal druppels pepermuntextract door. Voldeed goed, maar de badolie zelf had al een eigen geur die me minder goed beviel.
- Zocht andere soorten badolie maar stelde vast dat ze allemaal tamelijk veel zeep bevatten én een eigen geur hadden. Ik wou geen zeep of geur, wou frisse munt, en niets anders. Dus bleef ik zoeken naar een volledig geurloze olie. Ik hou wel van prettige geuren maar kies die liever zelf. En nà het scheren!
Update:
Uiteindelijk ging ik dan maar glycerine proberen: een geurloze, glibberige olie, te koop in elke apotheek. Kocht een flesje van 100cc voor 2,50 euro. Thuisgekomen met het goedje, bleek het toch wel erg dik. Smeerde moeilijk uit. Oplengen dus! Met wat? Water? Jawel! Lukte voortreffelijk, maar de vloeistof werd lichtjes troebel. Geen probleem eigenlijk, maar de volgende keer neem ik wél water uit mijn Brita filterkan, die de kalk uit het water filtert.
En nu ben ik tot het volgend (misschien definitief?) recept gekomen:
25 cc glycerine; (1/4 van het 100cc flesje) 5 cc water; 20 à 30 druppels pepermuntextract naar smaak (kruidenwinkel of apotheek).
Dat werkt voortreffelijk! Je baard blijft de hele dag aanvoelen als een babyface. En dit voor een fractie van de prijs van scheerolie!
Werkwijze:
- Gezicht wassen (ik gebruik geen zeep, maar badzout daarvoor! Stukken beter dan zeep, en huidverzachtend). Bovendien werken de zoutkorreltjes 'scrubbend' op je poriën en zijn een voortreffelijke voorbereiding van de baardhaartjes. (Merk: DIVA Zeezout bodyscrub. Kost een habbekrats bij Action.) - Goed afspoelen. Niet afdrogen! - 5 à 10 druppels 'scheerolie' over je natte baard smeren, en scheren maar!
Een ultragladde en frisse scheerbeurt zonder branderig gevoel is het resultaat.
Hoeveel betalen wij voor een degelijke hospitalisatieverzekering die net datzelfde dekt?
Waarom willen wij legaal leven en werken als je als illegaal alles gratis krijgt?
Heeft de Vlaming nog altijd niet door waar zijn belastingscentjes heengaan? En voor wié we eigenlijk werken? Is het te verwonderen dat zoveel grote ondernemingen ermee stoppen in ons apenland? Zij moeten immers mee betalen aan steeds hogere lonen om steeds meer vreemden en illegalen te kunnen onderhouden!
En de dakloze Vlaming? Waar is diéns medische kaart?
Kan de hypocrisie nog verder gaan? Een illegaal, die verondersteld wordt het land onmiddellijk te verlaten, heeft in de ene zak dus een uitwijzingsbevel, en in de andere zak een medische kaart die hem alle verzorging moet geven in de stad en het land waar hij uitgezet is! Logisch hé?
Nu weer sluit Ford Genk! Vele duizenden harde werkers staan straks op straat! Zéker slecht voor Limburg, maar ook slecht voor gans België, want ook dié werklozen zullen we straks mogen betalen! De productie gaat naar Spanje. Waarom?
- Omdat onze lonen veel hoger zijn. Waarom? - Omdat alles wat we aan belasting en taks moeten betalen veel hoger is! Waarom? - Omdat je hierboven maar eens op die link moet klikken. Dan weet je waarom! - Omdat elke werknemer en elke werkgever zwaar moet meesponsoren aan de buitensporige en 'illegale' uitgaven van de vele OCMW's! - Omdat illegalen hier niet alleen een beschermde diersoort zijn, maar ook nog zwaar gesponsord worden! - Omdat dit soort niks betaalt, niks uitricht, hier niet eens thuishoort, maar ondanks alle illegaliteit van duizend en een voordelen kan genieten! Illegaal zijn is in België een van de bestbetaalde beroepen! Niets doen en toch vet betaald worden!
Wie denkt dat dergelijke praktijken eindeloos kunnen blijven doorgaan gelooft zéker ook dat drie min één vier is!
Moet de regering nog een paar miljarden zien te besparen voor de begroting van 2013? Eén adres: OCMW!!!
Het mag gezegd worden! Oostende verandert! In snel tempo. Het Zeeheldenlein op de Zeedijk is daar nog maar eens het levende bewijs van. Prachtig heraangelegd! De perfecte scheiding tussen het zogenaamde 'klein strand' tussen de Visserskaai en de zee, en het groot strand. En by the way... dat groot strand is ondertussen ook écht GROOT geworden door de vele zandopspuitingen de laatste jaren. Vroeger had je alleen het 'klein' strand, vervolgens een stuk Zeedijk waar het water tot bijna tegen de dijk kwam en tot aan het casino liep. Zomerse recreatie was daar zo goed als onmogelijk. Pas voorbij het casino was er weer een mooi zandstrand. Nu sluit alles lekker op elkaar aan met prachtige zandstranden.
Hierboven zie je rechts het 'klein' strand, links het vernieuwde Zeeheldenplein met het standbeeld van een matroos (staat er trouwens al vele jaren). Wat op de foto minder goed tot uiting komt is de aanleg op verschillende niveaus van dat plein. Uiterst rechts van het plein is een verlaagde wandelweg die tot tegen het strand komt. Tussen die verlaagde en hogere wandelweg is dan een driehoekige waterpartij met fonteinen, en omringd door lange zitbanken. Banken zijn er trouwens massaal aanwezig. Honderden mensen kunnen er een zitplaatsje vinden, en toch, met dat laatste oktoberzonnetje is het nu al uitkijken voor een plaatsje!
Eén helaasheidje in het geheel: die rode monsters, die je links nog net boven alles ziet uitsteken! Nou ja... diversiteit moet er ook zijn hé? Weeral een voorbeeld dat elk positief project een negatief kantje moet hebben! Waarschijnlijk vloekt de architect zich te pletter voor die monsters, en lacht de 'kunstenaar' zich krom om zijn 'kunstzinnige creaties' verkocht te hebben gekregen!
Hierboven heb je een beter zicht op de trapsgewijze aanleg en de waterpartij. Links van de banken 'boven' de waterpartij is de wandelweg op normaal niveau, rechts van de waterpartij is een verlaagde wandelweg. Ook de afscheiding tussen strand en wandelweg bestaat uit één lange rij banken. Daar zit je dan met de rug naar zee, maar met het gezicht naar de zon. Keuze in overvloed dus voor de liefhebbers: zonnebanken of banken met zeezicht.
Gewoon een pareltje van urbanisatiekunst! Op de achtergrond zie je ook nog wat opeengestapelde werfketen en zo, die nog moeten verwijderd worden.
Ooit noemde Oostende zichzelf terecht de Koningin der badsteden. Dat was de tijd toen Leopold II hier resideerde. Daarna verloederde het een beetje... of beter gezegd: een beetje veel!
De nieuwe slogan was daarna, een beetje bescheidener: 'Stad aan Zee'. Maar nu worden toch bovenmenselijke inspanningen gedaan om het imago terug op te krikken, en dat zal zéker zijn vruchten afwerpen naar het toerisme toe. Je hoeft niet meer naar Knokke of Blankenberge om mooie infrastructuren en stranden te vinden! Oostende heeft ze nu ook allemaal! Kilometers lang! Niet alleen groter, maar ook mooier!
Maar het beste dat Oostende heeft, vind ik, is haar reinigingsdienst! Al gaat de vervuiling soms héél snel, de reinigingsdienst achterhaalt haar wel! Chapeau voor de inzet van die mensen! En zéker ook voor de groendienst! Ongelooflijk hoe netjes parken, bloemen en gras worden verzorgd.
En dan is er nog het feit dat mijn wijk, voorheen 'Petit Paris', nu tot de 'Belle époquewijk' werd herdoopt! Daar is immers alles terug te vinden dat aan Leopold II herinnert! De Koninginnelaan loopt daar dwars doorheen als een rode draad die ook de beide parkjes aan mijn deur middendoor snijdt. Die Koninginnelaan begint aan het zwembad, tegenaan de Zeedijk, en loopt naar het Koninginnebos. Ik woon nét tussen beide. Op de foto hiernaast zie je de aanzet van de Koninginnelaan, vanaf het zwembad. Vanaf de plaats waar ik die foto nam tot aan mijn woning is een kleine vijfhonderd meter. De bomen die je helemaal op de achtergrond ziet, zijn de bomen die in 'mijn' park staan. Ook dit gedeelte is kortgeleden smaakvol heraangelegd.
Dit stukje lijkt wel een ode aan Oostende, en dat is het ook! Zeker weten! Als Knokkenaar ben ik lang beschaamd geweest in het 'lelijke Oostende' te zijn komen wonen. Maar op tien jaar tijd is dat helemaal veranderd! Nu ben ik er fier op een Oostendenaar geworden te zijn! En Chico mag zich gelukkig prijzen met zoveel wandelgelegenheid op zo korte afstand. En zoveel bloempjes om te besnuffelen en te besproeien!
Echt wel een stad om fier op te zijn. Ware er niet die hoge mate van onveiligheid door... Maar daar wil ik vandaag niet aan denken! Daar hebben de Vlamingen uiteindelijk zelf voor gekozen. Positief blijven dus!
... is altijd al dat fascinerende samenspel van positief en negatief in de natuur geweest. Op aarde, in het heelal, in de menselijk geest, in ALLES!!!
Eigenlijk leven we toch wel in een heel eigenaardig universum, dat helemaal op die twee krachten is gebaseerd. Want het is een universum dat, omdat het nu eenmaal op tegenstellingen draait, nooit echt harmonisch zal kunnen zijn. Jammer! Maar niet geklaagd, want het heeft ook zijn voordelen: met alleen maar positieve mensen zouden er weinig uitdagingen in het leven zitten en zou het maar een beetje doelloos en saai zijn.
Verschillen tussen man en vrouw zouden er ook niet zijn. Er zouden niet eens mannen en vrouwen bestaan. Alleen maar één (neutraal) geslacht. Weinig boeiend hé? Geen conflicten, geen gezaag, maar ook geen seks! De voortplanting zou dan maar ergens uit de groene kolen moeten komen, zoals men vroeger de kindjes wijsmaakte.
Brrr... ik mag er niet aan denken. En toch klagen positief ingestelde mensen telkens weer over het negatieve om hen heen. Mensen! We mogen blij zijn dat het er is. Het geeft ons leven een doel. Het maakt het leven boeiend. Het laat ons dubbel genieten van de positieve momenten. Denk maar eens aan dag en nacht, zomer en winter. Zouden we ons bewust zijn van de voordelen die een warme zomer biedt, als we nooit een koude winter hadden gekend? Zouden we, net als nu, grenzeloos van elk zomers zonnetje genieten?
Neen hé? Laat ons dus gelukkig zijn met het negatieve om ons heen en er vrede mee nemen dat het er nodig is om van het positieve te kunnen genieten en ons leven een doel te geven.
Wat zou ik trouwens in mijn blog moeten schrijven als alles positief was? Waarover zou een romanschrijver het moeten hebben? Of een filmmaker? Probeer je maar eens een film voor te stellen met niets dan positieve elementen. Of een sprookje! Assepoester zonder boze stiefmoeder... roodkapje zonder boze wolf... Gaat niet hé? Het zou wel kunnen, maar dan is meteen alle spanning eruit en wordt het een saai verhaal.
Altijd ook heb ik het boeiend gevonden om telkens weer te zien hoe dat positieve en negatieve zich altijd weer herstelt na een revolutie die ofwel het positieve ofwel het negatieve van tafel veegt. Als je de jaren na wereldoorlog twee bekijkt: toen leek plots alles positief! Het negatieve was immers overwonnen! Maar stilaan begon dat positieve zich toch ook weer om te zetten in positief en negatief. De grote saamhorigheid verdween stilaan, om weer plaats te maken voor onderlinge meningsverschillen en twisten! De Koningskwestie bevoorbeeld was al een der eerste conflicten die België weeral in positief en negatief verdeelde!
Ook de laatste twee verkiezingen zijn daar een voorbeeld van. Het Vlaams Belang kreeg voordien langzaam maar zeker een zo grote meerderheid dat, als die trend zich zou verderzetten, een coalitie met andere partijen niet eens meer nodig zou geweest zijn om de absolute meerderheid te hebben! Vlaanderen had dan eindelijk weer Vlaanderen kunnen zijn.
Maar juist van Vlaamse kant kwam een andere partij (NVA) stokken in de wielen steken en twijfel zaaien bij de zo makkelijk te beïnvloeden Vlaming. Het was voorspelbaar! Het was te mooi! Het was te positief! Het was de kroniek van een aangekondigde dood. Maar ook een wijze les: positief op zich kan niet blijven bestaan in ons universum.
Ik van mijn kant blijf het Vlaams Belang trouw. Alleen al uit principe. En... omdat ik 'Belang' hecht aan Vlaanderen! Het spijt me dat veel andere Vlamingen te stom zijn om belang te hechten aan hun vaderland, maar zo werkt het systeem nu eenmaal.
Maar onthoud goed, mensen, het is droevig, maar het is de werkelijkheid van de natuur: positief en negatief zal er altijd moeten zijn. Het is de levensadem van de natuur en daar kunnen we niet onderuit.
Stel dat Het Vlaams Belang de totale meerderheid zou verwerven.
Stel dat Vlaanderen een zelfstandige staat wordt.
Denk je dat het dan zomaar positief zou blijven? Helemaal niet! Dan zou er waarschijnlijk wrevel ontstaan tussen de verschillende Vlaamse streken. Limburg tegen Vlaanderen misschien... of Antwerpen tegen Vlaams Brabant... En wééral zou bewezen worden dat positief en negatief altijd in zo evenredig mogelijke mate aanwezig moeten zijn.
Dat een elektrische motor alleen maar kan draaien door zowel een positieve als een negatieve pool begrijpt iedereen wel.
Dat een zonnestelsel alleen maar bijeengehouden wordt door die beide krachten snappen de meeste mensen ook wel.
Dat heel het universum door die beide krachten blijft bestaan begrijpt men ook nog wel.
Maar dat het in onze onderlinge menselijke verhoudingen net zo gesteld is geloven maar weinigen. En dat laatste is nou net wat IK niet begrijp!
Pluis de hele menselijke geschiedenis maar eventjes uit en je vindt ontelbare bewijzen. Ze liggen zó voor onze neus uitgespreid!
Of ligt het misschien te eenvoudig om het te kunnen zien?
En dus, Vlaamsgezinde vrienden, niet getreurd! Wat komen moést is gekomen. Het kon gewoon niet anders! Laat ons dan maar vrolijk verder belastingen afdokken aan charlatans die er vreemden mee verwennen. Daar doen ze dan tenminste één werk van barmhartigheid mee: de hongerigen spijzen! De bijbel spreekt immers expliciet over 'hongerigen' en maakt geen onderscheid tussen hongerige luiaards en hongerige werklustigen. Ergo: welke hongerige je ook spijst, het zal wel een stempeltje geven op je toegangsbewijs tot de hemel!
En dat het Vlaamse volk zichzelf bedriegt door voor een verraderspartij te stemmen is ook geen zonde denk ik. Jezelf iets aandoen mag. Zo lang je vreemden maar niets aandoet!
Graag zou ik nog eventjes de economie in zijn blootje willen zetten. Waarmee ik bedoel: ontdaan van alle franjes, van alle constructies, van alle geleerddoenerij en schandelijke trucs. Gewoon recht voor de raap vertellen waar het op aan komt! Eventjes de geïndoctrineerde openbare mening daarover op zijn kop zetten!
Ooit draaide onze industrie op hardwerkende Vlamingen. Ondernemers werden steeds rijker door de noeste arbeid van de werknemers, maar die werknemers zelf verdienden maar weinig. De levensstandaard was laag, maar er was ook weinig of geen luxe te koop en er werd ook geen luxe verwacht noch gevraagd. Men was al lang tevreden als men zijn gezin te eten kon geven en op zondag na de mis een biertje kon gaan drinken.
De uitstalramen van de winkels waren eerder schamel. In die van een elektriciteitswinkel stond hooguit een strijkijzer, misschien ook een elektrisch wafelijzer en héél misschien een grote vierkante houten bak met wat knopjes eraan. Dat moest dan een radio voorstellen. Allemaal weinig aantrekkelijk. Allemaal zomaar in de etalage gezet waar plaats vrij was. Veel verleidingskracht ging van een dergelijke etalage niet uit. Dat was ook niet de bedoeling. Het stond er te kijk voor wie het misschien nodig kon hebben en het zich kon veroorloven. Die zouden wel even aan de etalage blijven staan. Wie niets nodig had liep gewoon voorbij. 'Windowshopping' moest nog uitgevonden worden. Uitstallen was nog niet tot verleidende kunst verheven, maar eerder informatief: "als je het ooit mocht willen kopen... wij hebben het en hier staat het." Reclamefolders in de brievenbus waren eerder een zeldzaamheid. Tenzij er eens een nieuw product op de markt kwam en de fabrikant de bevolking daar wilde over informeren.
Maar overspoelende reclame zoals nu? Ik denk dat het, in die tijd, eerder zou worden aanzien en veroordeeld als 'aanzetten tot ontucht' ! Want dat is het eigenlijk ook: verleidelijke folders moeten je aanzetten tot het kopen van iets wat je niet nodig hebt. En als je het niet kunt betalen, dan zijn er weer andere folders die je een lening proberen aan te smeren die je eigenlijk ook niet zou nodig hebben moest je niet in de eerste verleiding zijn getuimeld.
En dan volgt het terugbetalen... steeds meer, tot het niet meer gaat. Maar dan weer komt de staat tussen als de reddende engel, met 'collectieve schuldbemiddeling': het gezin wordt bijna letterlijk op water en brood gezet, het inkomen bijna helemaal in beslag genomen, maar na een periode van om en nabij vijf jaar naar gelang het geval, ben je helemaal schuldenvrij! En mochten er nog een paar miljoentjes achterblijven, dan past vadertje staat die bereidwillig bij, puttend in zijn eigen schuldenberg. Zijn eigen schuldenberg daarmee vrolijk hoger en hoger makend.
Vroeger?
In de woonkamer van een werkmansgezin vond je weinig meer dan volgende attributen:
- Een tafel en een vier- of zestal stoelen naar gelang de grootte van het gezin; - Een voorraad- en servieskast; - Een kleerkast; - Een Leuvense stoof voor zowel verwarming als kokkerellen; - Qua luxe was er misschien ergens een koffergrammofoon op een standaardje; - En héél misschien een (meestal occasie) radio.
Elektriciteitsvoorziening: een peerlampje aan het plafond en een schakelaar op de muur. Geen stopcontacten. Waar zou je dié trouwens voor nodig hebben? De gelukkige bezitters van een elektrisch strijkijzer konden de stekker daarvan in een koppelstukje tussen fitting en lamp steken. Wie zich de luxe van een radio wilde veroorloven moest meestal een elektrieker inschakelen om een stopcontact te installeren.
Ook vond je in elke woning een voorraad kaarsen, en die goede oude petroleumlamp van vroeger. Die werd angstvallig bewaard tegen dat de 'stroom' nog eens uitviel. Wat soms wekelijkse kost was.
Watervoorziening: pomp en waterput. Of hoogstens één kraantje met leidingwater, wat op zich ook al een geweldige luxe was!
Zo was het bij mij thuis tussen 1945 en 1950, zo was het bij vele anderen. Kaal toonde het daarom niet aan. De woonkamers waren klein en vroegen niet om veel en grote meubelen. Maar gezelligheid was er volop. En de mama's vulden graag de lege plaatsen op de muren met wat kadertjes, en wat heiligenbeeldjes op de kasten.
Om je daar tevreden mee te stellen hoefde je echt niet veel te verdienen. En je hoefde ook nergens van te dromen, want er was niks! Geen TV, geen PC, geen Stereoinstallatie... niks! Het moest allemaal nog uitgevonden worden.
Ja, telefoon bestond wel! Maar dat was voor belangrijke mensen zoals dokters en welstellende handelaren. Daar droomde dan ook geen enkele werkmens van! Wat zou hij dààr moeten mee aanvangen?
Auto's waren er ook. Maar in die jaren dromen van een auto stond gelijk aan in de tegenwoordige tijd dromen van een sprookjeskasteel om in te wonen.
Kortom: er was niks en niemand hoefde méér. Men ging werken met de fiets, later de bromfiets, en toen ging het veranderen. Auto's kwamen, door hogere lonen, in het bereik van werklui en de dappersten durfden het financiële risico aan van een dergelijke uitgave. En zo ging het langzaam maar zeker verder: hogere lonen, hogere verleiding, hogere uitgaven, hogere luxe.
Sedert het computertijdperk begon is alles nog maar eens in een stroomversnelling geraakt en worden we jaar na jaar met nieuwe verleidingen geconfronteerd. En ondanks de hogere lonen zijn we er niet rijker op geworden, want we slagen er telkens weer in om loonsverhogingen om te zetten in luxe, en zelfs nog bij te lenen voor nog meer luxe.
Op zich is daar niks mis mee! Hoe meer 'onnodige' dingen we kopen, hoe meer de industrie kan produceren, en dat komt de tewerkstelling dan ook weer ten goede. Zo zou, in normale omstandigheden, een verstandige maatschappij grotendeels zichzelf kunnen bedruipen.
Maar helaas! Er schuilt een addertje onder het gras! De omstandigheden zijn verre van normaal!
- In de eerste plaats zijn de looneisen ondertussen onredelijk geworden; men werkt niet langer 'om den brode' maar 'om den luxe'! - In de tweede plaats worden door verregaande globalisatie veel artikelen ingevoerd, afkomstig van lageloonlanden! Tewerkstelling van eigen volk gaat dan teloor. Valsspelers op de markt dus! Valt niet mee te concurreren, en dus: - In de derde plaats verhuizen onze eigen ondernemingen ook al naar lageloonlanden om de concurrentie aan te kunnen! - In de vierde plaats maakte al die luxe, gekoppeld aan steeds betere sociale vangnetten, ons volk lui en waren onze leiders zo stom buitenlanders te gaan importeren! Aldus proberend de 'illusie' van een welvaartstaat hoog te houden zonder een poot te moeten uitsteken.
En zo komt het dat het zo pienter uitgevonden systeem van zelfbedruipend welvaartstaatje helemaal niet meer werkt zoals men het had uitgedacht! Kan ook niet anders als er zoveel vormen van valsspelen mogelijk gemaakt zijn!
Zo komt het ook dat vroeg of laat het hele systeem in duigen zal vallen, en eerder vroeg dan laat.
De remedie? Die is er hoor! Maar niemand heeft het lef ze toe te passen! Er zijn zelfs meerdere mogelijkheden te bedenken, waarvan ik er alvast twee geef:
Eerste mogelijkheid;
1. Invoer beperken tot producten die we niet zelf hebben of zelf kunnen maken. 2. Ondernemingen, eens opgestart en gevestigd, verbieden naar het buitenland te trekken en hun eigen werknemers in de steek te laten. Maar dan moeten de lonen van die werknemers ook binnen de perken blijven! 3. Migratiestop en Belgen aan het werk zetten door de drempel naar sociale vangnetten drastisch te verhogen. 4. Loon naar werken! Wie gestudeerd heeft mag gerust meer verdienen dan een ander, maar hoeft nu ook niet persé monsterweddes in de wacht te slepen! Monsterweddes die de levensstandaard van de gewone man naar beneden halen. Ik denk bijvoorbeeld aan de belachelijk hoge erelonen die de ziekenfondsen ( en dus de staat) moeten betalen!
Die mogelijkheid lijkt wel draconisch! Lijkt een beetje op een ijzeren gordijn, maar het zou werken en de welvaart behouden, daar waar het huidige systeem op een steeds hogere schuldenberg draait en ooit helemaal zal moeten stilvallen!
Tweede mogelijkheid:
Gelijkschakeling van de lonen in de gehele wereld, zodat niet op dit criterium kan worden geconcurreerd. Of: alleen maar producten invoeren van 'gelijkeloonlanden'. Lageloonlanden zullen aldus verplicht worden hun lonen op te trekken als ze nog willen uitvoeren.
Omdat die tweede mogelijkheid op wereldniveau moet gebeuren, is de kans op slagen vrijwel nihil voor nog een paar eeuwen, en blijft alleen de eerste mogelijkheid over als realiseerbaar op behoorlijk korte termijn.
MAAR! Wié zou dat moeten realiseren?
Toch niet die kleutertjes daar uit de Wetstraat hé?
Voilà! Daar zit ik klem! Daar zit de buis verstopt! De laatste verkiezingen hebben nog maar eens bewezen dat de kiezer maar blijft stemmen voor dat soort Charlatans en brokkenpiloten, en dus zit er voor de komende decennia geen beterschap in de lucht! Pas als het hele dolgedraaide systeem helemaal in elkaar stort, we af te rekenen krijgen met hongersnood, en honderden mensen effectief omkomen van de honger, zal de Vlaming héél misschien zijn verstand krijgen en voor échte leiders kiezen.
... En zal Jan Jankerds hopelijk wijselijk zijn alwetende bek dichthouden.
Maar om even terug te komen op vroeger: mochten jeugdige lezers mijn relaas daarover hebben gelezen zal de eerste reactie wel zijn: "Amaai! Wat een saai en ongelukkig leven was dat"! Wel, dat was het juist niét! Er was solidariteit, er was onderling sociaal contact, we hadden nog geen TV-preekstoel in huis en dachten nog in elementaire termen. Termen die niet boven je petje gingen, zodat je maar 'gelovig' aannam wat verteld werd, zoals nu gebeurt op TV. Er werd meer, en meer oprecht plezier gemaakt dan wat wild te staan springen tussen allemaal vreemden in een zweterige, donkere megadancing!
Waarom men dan zo gelukkig was? Poepsimpel: zowat iedereen was schuldenvrij! Een heerlijke toestand voor de geest. Je had weinig, maar wat je verdiende was voor jou en moest je niet afstaan aan een of andere bank die je een of meer leningen had aangesmeerd. Het was éérst sparen, dàn kopen, en niet omgekeerd.
En vooral: door dagdagelijks hard te moeten werken voor je loon had je geen tijd om te gaan vitten over duizend en een futiliteiten. Of om massaal te gaan janken om een paar bomen die moeten geveld worden. Het elementaire telde. En als je dàt had, was je gewoon gelukkig!
Op een dag wordt de leider van een bekende politieke partij helaas op straat door een vrachtauto aangereden en hij overlijdt ter plekke.
Zijn ziel komt aan bij de hemelpoort (naar men aanneemt per ongeluk) en hij ontmoet daar de Heilige Petrus zelf.
“Welkom in de hemel” zegt Petrus. “Voordat je definitief hier komt geloof ik dat we eerst een probleem op moeten lossen. Het komt namelijk maar zelden voor dat wij hier een politicus van zo’n hoge rang binnen krijgen en we weten niet zo precies wat we met je aan moeten”
“We zullen daarom het volgende doen: Eerst ga je een dag kijken in de hel, en daarna een dag in de hemel. Na die twee dagen kies je zelf waar je dan voor alle eeuwigheid wilt blijven”.
En daarmee brengt Petrus de politicus naar de lift en gaan ze omlaag, lager, en nog lager, tot ze bij de hel aan komen.
De deuren gaan open en ze staan midden op een schitterend groene golfbaan.
In de verte is een clubgebouw te zien. Daar ziet hij een hele hoop vrienden, die samen met hem in de politiek gezeten hadden. Ze zien er uitstekend gekleed en heel tevreden uit.
Als ze hem in het oog krijgen komen ze aangelopen om hem te begroeten en al gauw worden herinneringen opgehaald over de tijden dat ze zich aan de belastingbetalers verrijkten.
Eerst spelen ze samen een partijtje golf en ‘s avonds gaan ze gezellig in het clubhuis heerlijke kreeft eten.
De nacht brengen ze door met prachtige vrouwen die al hun wensen vervullen.
Satan zelf is er die avond ook en het blijkt dat hij eigenijk heel aardig is. Er wordt gedanst, moppen verteld en gedronken.
De politicus amuseert zich zo goed dat het weer tijd is om te gaan voor hij er erg in heeft.
Iedereen neemt hartelijk afscheid en hij stapt weer in de lift.
De lift gaat omhoog, hoger, en nog hoger, tot aan de hemelpoort waar Petrus op hem wacht.
“Nu is het moment aangebroken om met de hemel kennis te maken” zegt Petrus.
Dus de volgende 24 uur zweeft de politicus van wolk naar wolk, daarbij op een harp spelend en zingend.
Voor hij er erg in heeft zijn de 24 uur om en Petrus komt hem weer opzoeken.
“Zo” zegt hij, “je hebt nu 24 uur in de hel en 24 uur in de hemel beleefd. Nu moet je kiezen in welke van de twee je tot in alle eeuwigheid wilt blijven”.
De man denkt even na en zegt:
“Ik moet zeggen dat ik de hemel heel schitterend vond, maar ik geloof dat de hel me beter bevalt”.
“OK, je hebt dus gekozen” zegt Petrus en brengt hem naar de lift en hij gaat weer omlaag, lager, en nog lager, tot aan de poort van de hel.
Als de liftdeur open gaat staat hij ineens midden in een troosteloze woestijn. De grond is bedekt met afval en uitwerpselen.
Hij ziet zijn oude vrienden lopen, maar nu gekleed in vodden. Ze zijn bezig het vuilnis in te zamelen en in grote plastic zakken te doen.
De duivel komt er aan en pakt hem in zijn nekvel.
“Ik snap er niks van” stottert de politicus. “Gisten stond ik hier met mooie vrouwen te praten, er was een schitterende golfbaan, we aten kreeft en we dansten.... en...en...nu is er alleen nog maar een troosteloze woestijn vol afval..., en mijn vrienden zien er verschrikkelijk uit”.
De duivel kijkt hem aan, grijnst breed en zegt:
Ter inlichting: dit verhaaltje is niet van mij! Komt uit een zwerfmail!
De tekst hieronder komt uit weer een zwerfmail. Zal straks al een klein beetje achterhaald zijn als Patrick Janssens op 1 januari 2013 geen burgemeester meer zou zijn van Antwerpen, maar daar ben ik nog zo zeker niet van! Voor de rest: leve de 'sociale' monsterwedden van de 'grote' socialisten!
-o-o-o-o-o-o-
NIEUW LID IN RAAD VAN BESTUUR VAN BELFIUS
Eerste ergernis van het jaar!
Patrick Janssens wordt lid van de Raad van bestuur van BELFIUS. Hallo, iedereen! De bezoldiging voor een lid van de Raad van Bestuur is een jaarlijks brutobedrag van 20.000 Euro, aangevuld met een presentiegeld per vergadering van 2.000 Euro.
(ex-burgemeester van Gent - Frank Beke - haalde zo 38.000 Euro op in 2005). Mooi meegenomen toch?
O ja, voor dat ik het vergeet. Het Dexia-mandaat van Janssens is eigenlijk zijn job niet... Janssens is Vlaams volksvertegenwoordiger en krijgt daarvoor bruto 74.923 Euro per jaar (plus een forfaitaire onkostenvergoeding van bruto 20.978 Euro).
Janssens combineert deze twee 'jobkes' met het burgemeester-schap van Antwerpen. Als burgemeester krijgt hij bruto 50.899 Euro.
Dus in totaal verdient deze socialist (van en voor 'Het Volk') met zijn drie jobkes bruto 184.800 Euro. Omgerekend in oud Belgisch geld is dat: 7.452.984 BEFop jaarbasis of dus 621.082 BEFper maand.
En hij is niet de enige ! ! ! Die kerels, met hun tien verschillende jobs waar ze blijkbaar toch niet moe van worden , vragen aan de gewone man om: - in te leveren, - solidair te zijn, - flexibel te zijn op de werkvloer, en - voor hen te stemmen ! ! !
Ge moet maar durven.. Groetjes aan de ARME GEPENSIONEERDEN met hun +950 euro per maand en per gezin!!!
-o-o-o-o-o-o-
Zouden die kerels daar nu echt niet ROOD van worden? Of zijn ze dat sowieso al?
Voor wie het interesseert: het euvel met accenten en foto's lijkt opgelost door bij 'instellingen' in plaats van de standaard editor, te kiezen voor 'nieuw'. Een nieuwe editor van seniorennet dus! Een klein beetje wennen natuurlijk, maar foto's invoegen met IE 9 lukt nu weer net als vroeger en zonder HTML tekst. ook letters met accenten lukken probleemloos. Bedankt seniorennet! Alleen zie ik geen mogelijkheid om het kader te kleuren, maar dat is niet erg.
Vier keer heb ik in de laatste tien minuten mijn onderstaand
stukje moeten wijzigen!!! Alle letters waarop ik een accent had gezet, werden,
zodra ze op mijn blog kwamen, omgezet naar onmogelijke lettertekens!
Vier keer heb ik op 'wijzigen' moeten klikken om het
laatste vuiltje er uit te halen!
Die stomme Internet Explorer 9 ook! Misschien wel
niet zo slecht, maar door de doorgevoerde 'veranderingen' sluit hij helemaal
niet meer naadloos aan bij Seniorennet. Zal Bill Gates het veranderen dan nooit
afleren?
Hopelijk zien de programmeurs van seniorennet ooit
ook dat het zo helemaal niet verder kan en zullen ze zuchtend moeten gaan
zoeken hoe ze nu weer moeten inspelen op die veranderingen! En tegen die tijd zal er alweer een veranderde IE10 zijn zeker?
Neen, dit gaat niet over culinaire toestanden, maar
over iets dat ik in heel mijn loopbaan ondervond, en nog steeds ondervind op
straat:
De massa van de bevolking reageert heel onlogisch op
zaken die alle aandacht verdienen en die tot een betere samenleving zouden
kunnen leiden! Het Vlaams Belang, dat nu weer het onderspit moest delven door
een 'gematigde' partij is daar nog maar een droevig voorbeeld van.
Wel, ik kan het niet voldoende herhalen: eieren
bakken zonder de schaal te breken lukt niet! Nu niet, gisteren niet en morgen
niet! En toch is het dat wat de domme Vlaamse bevolking wil! Geen straffen, geen
streng beleid, maar de zachte hand en het vermanende vingertje! Alsof dat zou
werken!
Maar, o ironie, dat de antilogica hiervan hen helemaal
ontsnapt begrijpen ze niet! De bevolking blijft maar geloven in eieren bakken
zonder de schaal te breken!
- Ze wil wel veiligheid! Maar die veiligheid mag
niet met een streng beleid worden afgedwongen!
- Ze wil wel de huidige levensstandaard behouden! Maar er mag niet geraakt
worden aan de miljoenen die worden verkwist aan lanterfanters en parasieten!
- Ze wil wel dat het terrorisme, het stelen, het moorden en het overvallen
stopt! Maar anderzijds is ze wel akkoord dat de politie sterk wordt beknot, en
reageert totaal niet op zaken zoals de Salduz wet, die als enig doel heeft de
crimineel te beschermen en de politie te demotiveren!
En last but not least: ze begrijpt nog minder dat
dit allemaal eieren zijn die zouden moeten gebakken worden zonder de schaal te
breken! Welke kok is daartoe in staat? Geen enkele toch? Wel, ook geen enkele
gematigde partij zal die doelstellingen ooit kunnen waarmaken. Daarvoor is het
al veel te laat!
Veertig jaren beroepservaring hebben me geleerd dat
je, als ordehandhaver of als overheid, maar twee mogelijkheden hebt: de brave
sul uithangen of de boeman spelen!
Het eerste is heel dankbaar, want je hebt
onmiddellijk resultaat en je wordt op de handen gedragen: "oef...
eindelijk eens een politieman of een overheid die een en ander makkelijk door
de vingers ziet. Nadeel is dan wel dat je binnen de kortste keren de voetveeg
van iedereen wordt en geen enkel gezag meer kunt laten gelden. En waar geen
gezag meer is, is er ook geen orde en veiligheid meer!
Het tweede vergt meer inzet! Tegen alle onnozelaars
en betweters in met strenge hand orde op zaken stellen! Heel ondankbaar! En je
moet al drommels goed in je vel steken omdoor te zetten en enkel aan het algemeen belang te denken. Op gevoelige
teentjes durven trappen en heilige huisjes door elkaar schudden!
Om een en ander te verduidelijken geef ik toch ook
maar een voorbeeld: parkeermeters! Ik heb ze in de jaren zeventig sterk helpen
promoten en helpen lanceren in een samenleving die sterk tegengekant was! Een
samenleving die onmiddellijk ging janken over het nadeel: "stel je voor!
Betalen om je auto te parkeren op straat!" De media vond er een goed been
in om af te knagen tot op het bod. De openbare opinie was helemaal tegen. Maar
ze kwamen er!
Kranten publiceerden foto's op de voorpagina: voor
en na: een volgeparkeerde winkelstraat zonder parkeermeters (stimulerend voor
de handel hoor!) en een compleet ledige winkelstraat met parkeermeters (zie je
nou wel hoe funest parkeermeters zijn voor de handel?).
Ach, betweters vind je overal, maar verder dan hun
neus lang is kijken die niet! Want ondanks alle aanvankelijke tegenwind, gingen
de handelaars al gauw ondervinden dat ze meer klanten over de vloer kregen!
Natuurlijk! In die volgeparkeerde straten kon je gewoon niet meer winkelen;
tenminste niet met de wagen, want je vond er geen plaats. En nu plots werd een
zee van ruimte geschapen en ging de handel herleven! De pers zweeg!
Maar toen kwam het volgende nadeel: boetes voor wie
parkeerde zonder betalen! Weer had de pers een stokpaardje en waren de
parkeerwachters (destijds de politie) de kop van Jut! Niemand begreep dat een
maatregel zonder controle een dooie mus is! Want waarom zou je betalen als er
geen controle is?
We ondervonden al spoedig dat zonder controle het
betalen zo'n 10% was! Met andere woorden: de vroegere toestand (geen plaats om
te winkelen) dreigde zich te herhalen! Met 'brave' controle (alleen maar een
vermanend vingertje) kon het wel tot 20% oplopen. Maar pas met heel strenge
controle en boetes liep het op tot zowat 90%, en nog altijd 10% asociale
overtreders. Maar om een nog hoger percentage te bereiken zou ook de inzet van
manschappen te hoog worden, en dus lieten we het daar maar bij. De
doelstellingen waren grotendeels bereikt.
Maar tot op heden vindt een gedeelte van de
bevolking nog altijd dat die boetes helemaal niet nodig zijn! Vindt een groot
gedeelte van de bevolking dat je eieren moet kunnen bakken zonder de schaal te
breken! Vindt een groot gedeelte van de bevolking dat het wel mooi meegenomen
is dat je een parkeerplaatsje vindt in een winkelstraat... maar begrijpt nog
altijd niet waarom je daarvoor moet
betalen! Alsof er andere mogelijkheden zouden zijn! Misschien zo iets in de zin
van een verkeersbord met een vermanend vingertje en de tekst: 'Gratis parkeren
tot je inkopen gedaan zijn en dan oprotten hoor!' O ja hoor! Iedereen zal daar
wel goed naar luisteren en er zich naar gedragen! Het zullen wel dagen- en
wekenlange inkopen zijn voor onze pientere Belgjes!
Geen stok achter de deur
Brengt niets dan gezeur!
Politieman spelen? Je taak naar behoren willen
vervullen om de samenleving te helpen en het algemeen belang te dienen? Om zo
ondankbaar te worden behandeld? Is het een wonder dat velen er op de duur de
brui aan geven en er naar streven hun diensttijd op een zo makkelijk mogelijke
manier door te brengen? Oogjes dicht en snaveltjes toe!
Bij het 'snappen' van misdadigers gaat het er
tegenwoordig niet beter aan toe! Als we destijds een inbreker wisten te
klissen, wisten we dat we onszelf urenlang bureauwerk aandeden om alle nodige
formulieren in te vullen en alle nodige maatregelen te nemen! Meestal kwam dit
neer op overuren. En als je nachtdienst had geklopt viel het niet erg mee om je
zo nodige slaap met enkele uren uit te stellen! Maar we hadden het ervoor over!
Voor de beroepseer!
Tegenwoordig komt daar nog een paar uur bij met het
wachten op een advocaat voor de inbreker! Dank zij de Salduz wet! Bovendien
zijn die paar uur volkomen verspilde tijd, want je hoeft niet te proberen iets
uit de crimineel los te krijgen alvorens zijn advocaat er is! En beroepseer kun
je al helemaal op je buik schrijven, want uiteindelijk is de inbreker eerder
vrij dan dat jij je 'huiswerk' hebt gemaakt! En met heel veel kans dat hij ook
vrij blijft! Wie is hier uiteindelijk gestraft? Twee keer raden!
Maar toch is de bevolking er helemaal mee akkoord
dat die arme inbreker (waar ze anderzijds toch ook zo bang voor zijn), zich er
nu lekker tussenuit kan spelen door de snuggerheid van zijn advocaat en dank
zij de Salduz wet! Weer een leuk cadeautje van de zo snuggere regering!
Willy.
Toemaatje: gisteren op TV had men het over de
armoede in de wereld en werd gesteld dat dit niets met religie had te maken! Oh
neen? Het heeft er juist ALLES mee te maken! Of zijn we vergeten dat onze eigen
welvaart evenredig ging stijgen met de machtsafname van de kerk? Leren we dan
nooit van de geschiedenis?
Je kunt er niet onderuit als je regelmatig naar
documentaire zenders kijkt: UFO's worden veel meer gezien dan de meeste mensen
denken. En of het nu doodgezwegen wordt of niet, het blijft een geheimzinnig
fenomeen. Misschien wel een van de laatste zaken die recht onder onze neus
gebeuren en waar we geen antwoord op hebben. En juist daarom wordt het
doodgezwegen! De reden daarvoor is waarschijnlijk dat de mensheid niet erg
opgezet is met vragen waarop ze geen antwoord heeft! En zéker al de overheden
niet, want die zijn toch alwetend hé? Zeggen dat iets niet bestaat is veel
gunstiger voor het imago dan zeggen dat je iets niet weet!
Hoedanook, we zitten er mee opgezadeld en weten niet
wat het echt is. En menselijkerwijze is de beste strategie in dit geval: als je
een probleem doodzwijgt, dan is er geen probleem! Naar de hel dus met al die
fantasten die beweren een UFO te hebben gezien! Het zijn gewoon weerballonnen,
luchtspiegelingen of meteorologische verschijnselen waar we nog geen echte
uitleg voor hebben!
Nochtans, als je de waarnemingen van vooral sommige
lijnpiloten bekijkt, moet je toch vroeg of laat tot de conclusie komen dat
intelligente, verantwoordelijke mensen niet zomaar een sprookje uit de duim
gaan zuigen! Of minder nog zich om de tuin laten leiden door luchtspiegelingen.
Goed dus! Ze zijn er! En ze zijn er waarschijnlijk
altijd al geweest, maar vroeger werd het afgedaan als geesten of dwaallichtjes.
Wat zijn ze dan wél, en vooral, wat zouden de
gevolgen kunnen zijn voor ons?
Als mogelijkheden zie ik:
1. De eenvoudigste mogelijkheid: ze komen van andere
planeten en zijn verder gevorderd dan wij.
2. Ze zijn ONS nageslacht. Een nageslacht dat in de toekomst een techniek heeft
ontwikkeld om in het verleden te gaan reizen! En ze komen dan maar eens kijken
hoe hun voorouders het maakten... of kapotmaakten. In dit geval kunnen ze
helemaal niet tussenkomen, want door iets aan hun eigen voorgeslacht te
wijzigen zou ook hun eigen bestaan in gevaar kunnen komen!
3. Ze komen noch uit de toekomst noch van ver, maar juist van heel dichtbij:
ergens een verborgen plekje op aarde... onder het water eventueel, waarin een
intelligent gedeelte van onze voorouders zich ooit heeft teruggetrokken van die
'onbeschaafde' wereld, en van daar uit af en toe een kijkje komt nemen op onze
allernieuwste stommiteiten. Dié theorie stemt dan weer overeen met verhalen
over het verzonken Atlantis bevoorbeeld.
Ennu de
gevolgen die dit fenomeen kan hebben.
Het meest geloofwaardige vind ik: ze komen inderdaad
van vreemde planeten. Maar dan komt het: hebben ze goede of kwade bedoelingen?
Of hoeven we niets te vrezen noch te hopen, omdat ze ons toch gewoon te stom
vinden om ook maar het minste contact te leggen? Met andere woorden: is het
fenomeen positief, negatief, of neutraal voor de mensheid?
Je hebt, onder de UFO-gelovers, ook drie soorten:
1. Zij die er een soort opperwezens in zien die ons
ooit zullen komen 'redden van den kwade'. Ik vrees dat dit soort mensen tot
dezelfde categorie behoort als gelovigen van welke religie ook: strevers naar
een beter leven, en dit leven moet dan maar waargemaakt worden door anderen!
Liefst door onaantastbare goden, superwezens of wat dan ook, zolang zijzelf
maar geen inspanning moeten leveren tot een beter leven.
2. Zij die er angst voor hebben omdat in het
verleden de meest intelligente wezens meestal de minderen tot slaven maakten.
Het soort mensen dus dat conclusies trekt uit de geschiedenis van de mensheid.
En, al dan niet terecht, alles wat buitenaards zou kunnen zijn diezelfde
eigenschappen toedicht.
3. Zij die het fenomeen tegen beter weten in
halsstarrig negeren: het bestaat niet! Ik trek het me niet aan! Ik ben wie ik
ben en hoef noch hulp noch tegenstand van hoger beschaafde wezens! En wat
anderen ook vertellen over 'close encounters', het zijn leugenaars die in de
belangstelling willen komen.
Tja, wat nu? Welke categorie geloven? Geen enkele?
Is het fenomeen positief voor ons? Of is het negatief?
Welnu, wat er ook van zij, negeren wil ik het niet.
Het als helemaal positief aanschouwen zéker niet. Het als negatief beschouwen
nog minder! Wat dan wél?
Ik haalde het hier al ooit eens aan: het hele
universum blijft bestaan door twee grote krachten: positief en negatief! Een
compleet positief heelal zou in elkaar storten. Een compleet negatief heelal
idem dito! Want beide krachten zijn er nodig. Het draaien van planeten om hun
zon berust helemaal op aantrekken en afstoten in GELIJKE mate! Aantrekkingskracht
versus middelpuntvliedende kracht. Zodra de verhouding tussen beide krachten te
ver uiteenlooptgebeuren rampen: een
zonnestelsel stort in elkaar of wordt juist uit elkaar geslingerd.
Maar wat voor het universum geldt, geldt ook voor
alles in dat universum, en dus ook voor de menselijke geest! Want die geest is een
product van het heelal! Een wereld met alleen positief ingestelde wezens zou
nooit kunnen overleven. Een wereld met alleen negatief ingestelden al evenmin!
De natuur zoekt altijd weer een evenwicht, en enige strijd tussen positief en
negatief zal nooit uit het heelal kunnen verdwijnen. Géén van beide krachten
zal ooit de volledige bovenhand kunnen halen, want dat zou het einde van het
universum betekenen!
Bijgevolg: wat moeten we aan met het fenomeen 'UFO'?
Positief? Zéker niet!
Negatief? Al evenmin!
Want ook onder dit fenomeen zal een evenwicht tussen positief en negatief
moeten heersen! Liefst een zo 'volmaakt' mogelijk evenwicht!!! Want dit is
namelijk de enige voorwaarde van de natuur om te kunnen overleven!
Zo ben ik er dan ook van overtuigd dat onder die
UFO's zowel goede als minder goede kwaliteiten schuilen. In een eerder
primitief te noemen stadium (zoals het onze) moet dat resulteren in een
evenwicht tussen extreem goed en extreem kwaad. Maar naarmate de evolutie
verdergaat vermoed ik dat die beide krachten dichter naar elkaar zouden moeten
toegroeien. Tenminste, met de meest extreme kantjes er afgeschaafd.
Maar dat UFO-bemanningen allemaal lieverdjes zijn
zal wel een utopie zijn. Evenmin dat het allemaal kwaadaardigaards zouden zijn.
Wat zou er dus gebeuren bij een eventueel massaal contact? Niet zo heel erg
veel denk ik. Onze technologie zou misschien met sprongen omhoog getild worden,
maar dat vind ik eigenlijk bijzaak. Verder zal het kwade en het goede nog
altijd in gelijke mate aanwezig blijven en zullen we alleen maar kunnen blijven
dromen van harmonieuze samenlevingen. Dat laatste is pas een echte utopie!
Trouwens, na hoogstens een jaar zouden we al lang
gewoon zijn aan die nieuwe toestand, zoals we al aan zoveel zijn gewoon geraakt
dat eigenlijk nog veel verstrekkender gevolgen had! Geen haan die er nog naar
kraait.
Een aantal planeten zou misschien overstelpt worden
door asielzoekers van planeet aarde, en hopelijk hebben ze daar dan even goede
OCMW's en opvangtehuizen als wij hier hebben. Dan kunnenwijzelf eindelijk ook eens van de schoonheid
van het leven genieten op andermans kosten! En de cultuur die ons te eten geeft
bespuwen en helemaal ondermijnen!
Voilà! Weeral een reden waarom verstandige wezens
zich wel zullen wachten om contact te leggen met ons!
Ik weet niet of ik het naweeën moet noemen, want het
lag in de lijn der verwachtingen: Vlaanderen heeft massaal voor NVA gekozen.
Vlaams Belang bijna helemaal van de kaart geveegd, alhoewel het VB is dat door
jarenlange inzet de weg heeft geëffend voor NVA. Die hadden alleen maar de
vruchten te plukken van een partij die als te extremistisch werd ervaren door
de gematigde Vlamingen.
Enfin, het is nu eenmaal zo, en nu kunnen we alleen
maar afwachten of alweer een gematigde partij in staat zal blijken te zijn om de
extreem uit de hand lopende situatie te verhelpen. Schouwtoneel daarvoor is
voor mij Antwerpen.
Wat Bart Dewever van Antwerpen zal maken weet ik
niet. Zal er iets veranderen? Waar hij bij de staatsverkiezingen al meteen de
fakkel doorgaf aan Di Rupo, zal hij nu toch wel het burgemeesterschap van
Antwerpen moeten aanvaarden. Hopelijk is ook dié verantwoordelijkheid niet te
hoog gegrepen voor de man!
Positief lijkt me alvast dat het jarenlange
socialistische bewind het onderspit moest delven.
Socialistisch... sociaal... ooit vond ik dat ook
heel verheven waarden! Waarom zouden we arme sukkels niet helpen en ons sociaal
opstellen tegenover iedereen, en nog het meest tegenover de minderbedeelden van
de maatschappij?
Maar dat was een zienswijze die goed paste bij de
jaren zestig van vorige eeuw. Sedertdien is veel veranderd en stikt het in
België van de 'selfmade sociale gevallen'! Sociaal zijn en met iedereen delen
staat anno 2012 gelijk aan de harde werkers pluimen ten voordele van luiaards
en parasieten van allerlei pluimage! En reken maar dat die luiaards daar op
rekenen!
Rood lijkt zowat overal in Vlaanderen harde klappen
te hebben gekregen, met uitzondering van mijn woonplaats Oostende: daar zijn ze
notabene nog een zestal procent gestegen. Niet verwonderlijk als je ziet wat
hier allemaal in steeds hogere mate op straat loopt te lanterfanten!
Nou, mij deert het niet. Gelukkig leef ik nog altijd
op een tamelijk rustig gebleven eilandje en hoop maar dat dit mijn tijd zal
duren.
Met plezier zag ik ook dat burgemeester Lippens van
Knokke meer dan 6.000 voorkeurstemmen kreeg van een bevolking van amper 24.000
inwoners! Eén Knokkenaar op vier gaf Lippens dus een voorkeurstem! De tweede op
zijn lijst had er maar een goede 2000!!! Die van Oostende, Vandecasteele, kreeg
er ook maar een goede 2000, en dan nog in een stad van 60.000 inwoners. Ook wel
een overwinning, maar niet zo erg 'met kop en schouders boven alle anderen'!
Chapeau voor Lippens. En chapeau dat hij zich nog
kandidaat wilde stellen. De man is notabene twee jaar ouder dan ik! Nu ik er
aan denk: ik moet hem zéker nog mijn welgemeende felicitaties sturen!
En nu maar afwachten tot de volgende
parlementsverkiezingen, ondertussen scherp in de gaten houdend of NVA al dan
niet tot veranderingen op gemeentelijk vlak in staat is.
Binnenkort rijden we dus in Franse lijnbussen! Alsof
we die in België niet zelf kunnen maken en daardoor de werkgelegenheid
stimuleren. Blijkbaar gaat het hier nog niet slecht genoeg!
Dat is wat de man in de straat daarvan vindt (en uiteraard
ook ik). Maar zo eenvoudig ligt het niet! Voor wie een beetje thuis is in
openbare aanbestedingen spelen heel andere factoren een rol!
En weeral is de hoofdrolspeler Europa! In het kort
komt het hierop neer: als een openbare instelling zoals De Lijn een
aanbesteding voor een belangrijke order uitschrijft, kunnen alle gegadigden een
offerte indienen en moet je in principe de goedkoopste offerte aanvaarden. Dat
was vroeger ook zo, maar toen ging het over België. Sedert de vrijmaking van de Europese markt,
mogen ook buitenlandse firma's offertes indienen... het addertje onder het gras
gezien? Natuurlijk hé? Welk land ook dat bekend staat om minderwaardige
kwaliteit of minderwaardige lonen kan meedingen. De minderwaardigste zal
gegarandeerd winnen, want die zal uiteraard de goedkoopste zijn!
Eventjes
tussendoor een rechtzetting: destijds, toen het enkel over Belgische
ondernemingen ging, moesten minstens vijf ondernemers worden aangeschreven (
Mijn persoonlijke ervaring gaat over de aankoop van verkeerstekens voor het
lopende dienstjaar). Hoe het tegenwoordig met Europa gaat weet ik niet! Dat is
van 'na mijn tijd', maar beter zal het wel niet geworden zijn.
Nu wil ik helemaal niet zeggen dat Frankrijk
minderwaardige producten levert. Het gaat me over het principe: werkgelegenheid
voor eigen volk wordt op die manier vervangen door werkgelegenheid voor wie het
goedkoopste is. Valt dat nog onder de noemer 'Fairtrade'?
Als ik, door gebruik te maken van het openbaar
vervoer, onrechtstreeks een of andere firma van werkgelegenheid voorzie, wil ik
toch vooral dat dit een firma uit MIJN land is, waar MIJN volk tewerkgesteld
is, en heb lak aan het feit dat Frankrijk goedkoper kan werken! Want als we dié
toer opgaan, moet er op de duur een soort gelijkschakeling gebeuren met alle
landen van de Europese unie: iedereen een even groot deel van de koek. LIJKT
eerlijk! Maar waar blijft dan de nationale trots en prestatiedrang? Een land
vol noeste werkers die topkwaliteit leveren, moet zich dan laten degraderen tot
het niveau van een land dat prutswerk aflevert en er, zonder Europa, een
stukken lagere levensstandaard zou moeten op nahouden!
Maar terug naar die fameuze openbare aanbestedingen:
er zijn achterpoortjes! Je kunt duidelijk en gedetailleerd specificeren wat je
wenst en zo. En met een beetje denkwerk kun je andere ondernemers of (nu) landen
wel een beetje omzeilen door bepaalde zaken te specificeren waarvan je weet dat
anderen het niet kunnen maken!
Zo herinner ik me een voorvalletje uit de jaren
zeventig: onze hoofdcommissaris had nieuwe combi's nodig en wilde die absoluut
van een bepaald merk. De dienst financiën vond er iets op: in de aanbesteding opgenomen
dat de combi's moesten voorzien zijn van een luchtgekoelde boxermotor. Wél
wetende dat maar één merk dat kon leveren!
Hebben de ambtenaren van De Lijn hun huiswerk niet
goed gemaakt? Of zijn de Europese richtlijnen verscherpt? Ik weet het niet. Wat
ik wél weet is dat we het veel beter deden toen we zelfstandig waren en nog
niet gebonden waren aan die hele Europese janboel! Wat willen we eigenlijk?
Naarstig werken voor eigen welvaart, of de tewerkstelling te grabbel gooien
naar andere landen?
En weeral moet ik verwijzen naar het principe van
'je laten meedrijven' in plaats van bij te sturen! Die manier van aanbesteden
werd uitgevonden toen België niks te maken had met de andere Europese landen,
en was bedoeld om vriendjespolitiek uit te sluiten. Mooi bedacht... zo lang het
over ons land en ons volk ging. Toen kwam Europa... en de leiders volgden
traditiegetrouw en gemakshalve de genomen stappen van de voorgangers! Tot groot
jolijt van landen die onderpresteerden, en tot groot verdriet van landen die
kwaliteit afleverden!
Ach ja, tot mijn schaamte moet ik bekennen dat mijn
'apartheidspolitiek' me weer erg parten gaat spelen! Zal ik dan nooit Europees,
of mondiaal leren denken? NEEN! Om de eenvoudige reden dat ik weet hoeveel
bloed, zweet en tranen het ONS volk heeft gekost om tot onze huidige welvaart
te komen. Met bloedige strijd hebben we vreemde inmenging buitengeborsteld. Met
zweterige inspanningen hebben we onze economie opgekrikt. Met tranen hebben we
onze gelijken zich soms letterlijk zien doodwerken! Als andere landen en
volkeren dat er allemaal niet voor over hadden of hebben is dat HUN zaak! Niet
de ONZE! Of ben jij, beste lezer, ook zo iemand die zich te pletter werkt en
dan een groot stuk van de winst aan zijn 'arme buur' geeft die de hele dag in
bed blijft liggen of zich arm zuipt in de kroeg?
Nog een anekdote over dit onderwerp, en dit keer nét
op de valreep vóór mijn pensionering gebeurd, toen de Europese markt net was
vrijgemaakt. En weer ging het over De Lijn! Het gehele traject van de kusttram
zou van nieuwe sporen worden voorzien. En zoals gebruikelijk moest elke
gemeente zelf de regels en voorwaarden stellen waaraan de signalisatie voor het
autoverkeer tijdens de werken moest voldoen. Met andere woorden:
ondergetekende!
Groot was dan ook mijn verbazing toen ik plots een
brief kreeg van een Duitse firma die dat varkentje zou wassen! Duitsers zouden
onze tram op betere sporen zetten? Neen toch? Helaas! Jawel! En ik kon niet
anders dan naarstig toelatingen op te stellen en signalisatieschema's volgens
de Belgische wegcode voor hen te gaan uittekenen!
Helemaal tegen mijn zin... zelfs met enige afkeer,
maar toch met een zucht van verlichting: "Ik ben bijna met pensioen!
Goddank dat ik niet langer aan dergelijke wantoestanden moet meewerken"!
En zo gaan we morgen maar weer eens 'kiezen'!
Kiezen? Wat valt er te kiezen op lijsten vol charlatans en opportunisten, maar
toch ook, het moet gezegd, brave, idealistische, maar onnozele kandidaten?
Wat mij betreft, ik kan niet één kandidaat aanduiden
op de lijsten van mijn gemeente die niet aan een der bovenvermelde kwaliteiten
voldoet! Maar dat doet er voor mij ook niet toe!
Voor mij dienen verkiezingen al jarenlang om de
gevestigde 'onwaardigen' een flinke schop onder de kont te geven door op de kop
van Vlaams Belang te stemmen. En voor de rest interesseert al het geblaat
zonder wol me geen zier! En de uitslag ken ik toch al! Of beter gezegd: de
gevolgen. Niets zal veranderen, en àls er iets verandert zal het zéker niet ten
goede zijn. Niet in de gemeente, niet in de provincie, en minder nog bij de
staatsverkiezingen!
Er zullen een paar meedrijvers uitgeschopt worden,
en er zullen een paar nieuwe meedrijvers in de plaats komen. Maar meedrijven
doen we toch! Voor wié je dus ook maar stemt, je stem is al bij voorbaat
verkeerd. Want goéd stemmen op een slechte lijst kan gewoon niet. Net zomin als
je goed kunt rijden met een slechte auto!
En juist daarom is de kop van VB voor mij de enige
goede manier om juist te stemmen. Want dat is stemmen voor een principe. De
personen die achter dit principe staan interesseren me niet, in dié zin dat ik
ze al evenmin vertrouw in hun zogenaamde trouw aan het principe. Dat moeten ze
dan eerst maar eens bewijzen!
Bovendien is het ook de enige uitlaatklep waarbij je
voor een pariapartij stemt die niet ernstig wordt genomen in ons lieve
vaderlandje. Een vaderlandje dat elke cultuur liefderijk in de armen sluit, zo
lang als het maar geen Vlaamse cultuur is!
Een en ander in ogenschouw genomen kun je als Vlaming
toch niet anders dan dezelfde mening zijn toegedaan? En dus zou Vlaams belang
de verkiezingen moeten winnen! ALS er nog Vlamingen zijn! En dat betwijfel ik
ten sterkste. We zijn dan wel een meerderheid in dit land, maar helaas een
domme meerderheid die zich zo gemakkelijk laat ompraten!
Of ik morgen de hele dag aan de TV zal gekluisterd
zitten in afwachtende spanning? Helemaal niet! Het nieuws van 19 uur zal me wel
kunnen vertellen dat NVA, de verrader van het Vlaamse belang, de grote winnaar
is geworden! Kan ook niet anders als Vlamingen zo gemakkelijk te indoctrineren
zijn! Walen en allochtonen kunnen op de twee oren slapen! NVA zal nog maar eens
bewijzen hoe zogenaamd 'Vlaamse' partijen zich zullen laten omkopen door Waalse
en allochtone minderheden.
Het kopstuk van de partij schoof immers de
premierzetel door naar Di Rupo!
Dat kopstuk weigerde aan de onderhandelingstafel te zitten voor de
regeringsvorming!
Dat kopstuk geeft nu veel kritiek op Di Rupo; de man die hij ZELF de macht gaf!
Ergo: NVA wil niet regeren. NVA wil alleen maar kritiek uitoefenen vanaf de
zijlijn.
NVA wil partijgeld binnenrijven zonder daar enige verantwoordelijkheid voor te
moeten nemen!
Maar ja hoor! Dàt is de partij die zondag zal
winnen!
De brave maar domme Vlaming kennende, zie ik geen
andere mogelijkheid.
Eén binnenpretje zal ik me zondag in elk geval
kunnen veroorloven: het domme kiesvee zien toestromen in... hoe kan het anders
in mijn wijk... de Koninklijke stallingen!!! Als daar dan al nooit Koninklijke
paarden hebben in gestaan, dan zal er zondag toch kiesvee worden
binnengedreven!
Lap! Ik weet het al hoor: jullie denken dat ik het
werkwoord hierboven achterstevoor heb gespeld. Jawel! Dat deed ik inderdaad,
maar wél bewust en om een speciale reden! Als openingszin voor dit stukje had
ik namelijk gekozen: "Grasduinend in andere blogs...", maar toen viel
me plots iets op! 'Grasduinen'! Wie verdorie had dàt woord nu weer uitgevonden?
Zo onlogisch als wat, en toch begrijpen we allemaal wat ermee bedoeld wordt!
Chapeau voor onze hersenen die het onassimileerbare toch weten te assimileren!
Want... 'duinen', meervoud van duin, kan toch
onmogelijk tot een werkwoord worden vervormd? Al ooit eens iemand horen zeggen:
"Ik duin dit gras wel eventjes voor je?". Ik duin, gij duint, wij
duinen... Lijkt een beetje vergezocht hé? Maar 'gras' daarentegen, kan
gemakkelijk tot een logisch klinkend werkwoord worden omgevormd: 'Grazen'!
"Ik graas dit duin wel eventjes...". Lijkt ook op niet veel, want
meestal valt er in een duin niet veel te grazen, maar het komt toch dichter in
de buurt en het is tenminste een werkwoord.
Dus, waarom dat onmogelijke grasduinen, als je ook
kunt duingrazen? Joost mag het weten! De bedenker van dat bedenkelijk woord moet
waarschijnlijk bij vergissing enkele lettergrepen verwisseld hebben, en toen
hij zijn fout opmerkte was het al telaat! Iedereen bleek 'grasduinen' al te
hebben geassimileerd als 'in iets gaan neuzen'. Ja! Hersenen blijken toch tot
veel in staat!
En mag ik nu beginnen met mijn stukje, ja?
Welnu, met een andere openingszin dan:
Het moet me toch even van het hart: als
gepensioneerd hoofdinspecteur van politie schrijf ik meestal over alles wat in
de volwassen wereld spaak loopt. Maar toch ook een beetje als een vader die
denkt te hebben gedaan wat mogelijk was in de opvoeding van drie kinderen.
Maar er is meer dan dat in onze samenleving! Zo is er
nog een ander blog dat perfect aansluit met, en eigenlijk voorafgaat aan dat
van mij! Een blog dat vertelt hoe het er tegenwoordig aan toegaat in het
onderwijs. En waar de schrijfster van dit blog, vanwege haar vroegere en unieke
hoedanigheid in onderwijskringen, stopt aan de schoolpoort, daar begint nou
juist mijn blog: op straat!
En ik kan jullie verzekeren: wil je een juist beeld
van de huidige samenleving, oorzaken en gevolgen, dan moét je beide blogs
bekijken. Want ook ik heb begrepen dat ik maar een deel van de koek behandel:
dat deel dat het gevolg is van wat er in de opvoeding in het algemeen en
op school in het bijzonder gebeurt! Omdat dit nu eenmaal mijn persoonlijke
ervaring is. Dat andere blog spreekt over een heel andere ervaringswereld:
ervaring met leerkrachten, en natuurlijk leerlingen!
Want op straat... daar vind je normalerwijze de
volwassenen of zij die denken dat te zijn. De hersenen van die groep zijn ofwel
helemaal geopend en klaar voor nieuwe ervaringen, of helemaal verstard door de
soms twijfelachtige waarden die hen door de ouders, door de school en door de
media werden meegegeven. Daar valt niet veel meer aan te sleutelen. Die
hersenen staan op automatische piloot en evolueren niet meer.
Dat andere blog noemt 'Schoolperikelen', en wil je
het onmiddellijk bekijken, scrol dan op mijn blog naar beneden, tot je in de
marge 'Mijn favorieten' ziet. Daaronder klik je op 'Lieve', en je bent op haar
blog. Sterk aanbevolen aan iedereen die zich nog Vlaming voelt en naar oorzaken
van de spaakgelopen maatschappij zoekt.
Want hoewel oorzaken ook wel op straat kunnen
beginnen, beginnen ze toch meestal op school en bij wat het kind wordt
aangeleerd. De straat wordt dan de spiegel van de school en de gehele opvoeding.
En helaas blijkt dat die spiegel, als hij eenmaal helemaal vervuild is
geraakt op school, nog maar zelden kan schoongemaakt worden.
Blijkbaar snappen veel leerkrachten helemaal niet
welke onherstelbare schade ze soms kunnen aanrichten in die prille
kinderhersentjes!
Een andere reden om dat blog aan te prijzen is dat
ik erover denk het in de toekomst wat kalmer aan te gaan doen om niet in
herhalingen en gezaag te vervallen. Want daar betrap ik mezelf regelmatig op. Die
lege periodes kunnen jullie dan gebruiken om wat te gaan... euh... duingrazen
in dat andere, heel interessante blog.
Waar is die goeie ouwe tijd heen dat de hele
parochie zich op zondag naar de kerk begaf, en zich op een bepaald moment
eendrachtig rond de preekstoel schaarde?
Ik was echter niet zo'n kerkganger, en als ik het
wél eens deed, was het vooral om ook eens naar zo'n gezellige preek te
luisteren. Een en ander hing natuurlijk af van het soort pastoor dat je trof.
Want sommigen wisten hun preek steeds weer van politiek te doorspekken en dat
vond ik maar niks!
Maar zo'n leuke preek van een welbespraakte pastoor
die het over humanitaire waarden had... parabels van Christus en zo
aanhaalde... ja, daar kon ik me wel in vinden. Veel brave parochianen
luisterden met open mond naar die stichtende boodschappen, en na de mis werd
een en ander nog verder besproken tussen pot en pint aan de andere kant van het
plein. Want waar de heer een tempel bouwde, bouwde de duivel telkens weer een
of meer kapelletjes!
Jammer dat dit alles verdwenen is.
Of toch niet?
Neen! Het is helemààl niet verdwenen!
De preekstoel is alleen maar verhuisd uit de kerk,
en staat nu in elke woning: de TV is nu de moderne preekstoel geworden en de
predikers de nieuwslezers. En méér nog dan vroeger in de kerk, is de massa
'gelovig'. Vroeger werd alles wat op de preekstoel werd verteld heel devoot geloofd;
nu wordt hetzelfde gedaan bij het luisteren naar de nieuwslezer.
Of ik dan iets tegen nieuwslezers heb? Helemaal
niet! Ik bewonder ze zelfs, want je moet het maar kunnen! Een hele tekst
aflezen zonder één hapering, en zelfs zonder de indruk te wekken dat je het
afleest! En dat dag in dag uit; dag na dag, week na week! Chapeau voor die
mensen, maar of ze ook zelf geloven in wat ze vertellen is een ander verhaal.
Maar dat mogen ze natuurlijk niet tonen! Ze moeten braaf en gehoorzaam aflezen
wat er staat. Geen woord méér, geen woord minder! Dat moet moordend zijn, maar
ze doen het toch maar.
Wat mij betreft dus, geen enkel verwijt aan de
nieuwslezer zelf, want dat vind ik een 'kunst' om je hoedje voor af te nemen!
Wél verwijt aan de 'gelovige' kijker! Want dié is het uiteindelijk die zich
alles op de mouw laat spelden. En ook een verwijt aan de mensen achter het
nieuws, die het manipuleren tot het in hun kraam past. Ook aan de Wetstraat,
die er zéker een dikke vinger in de pap heeft. Van daar moeten immers de
subsidies, of zelfs sommige benoemingen komen!
Maar al met al weten we, dank zij diezelfde TV, toch
veel meer van de wereld af dan toen de pastoor de passie preekte. Toen ging het
immers vooral om het dorp en zijn dichte omgeving. Nu gaat het over de gehele
wereld. En weten wat er in de wereld gebeurt is altijd mooi meegenomen. Op
voorwaarde dat je niet 'gelovig', maar kritisch bent! Dat je begrijpt dat 'niet
alles zeggen' ook een vorm van liegen kan zijn. En dat je de leugens en
verdraaide waarheden er weet uit te filteren! En heel erg moeilijk is dat niet!
Je kunt er heel bedreven in worden als je een beetje oplet. Gewoon in het
achterhoofd houden dat het nieuws is 'gekleurd' door de kleuters in de
Wetstraat. En iedereen weet hoé kleuters kleuren! Meer buiten dan binnen de
lijntjes! VTM kleurt dan misschien wel je dag, maar de Wetstraat kleurt
naarstig mee!
Als je dàt eenmaal door hebt, is het nieuws
inderdaad een zegen voor de mensheid. Maar als je domweg 'gelovig' blijft
kijken, dan is het een ramp!
Ik zal misschien in het zesde studiejaar hebben
gezeten, toen de leraar ons een aanbod deed om te corresponderen met
leeftijdsgenootjes uit een school in Limburg. Genk geloof ik. Elk van ons kreeg
het adres van een correspondentje, en we konden beginnen schrijven.
Die van mij bleek een Pools jongetje te zijn; ene
Mario Markovic. Ja... die naam klonk me toen zo vreemd in de oren dat ik hem
nooit vergat. De jongen schreef perfect Nederlands, en we konden gedurende
enige tijd veel ervaringen uitwisselen. Zijn vader werkte in een kolenmijn.
Het was de eerste keer dat ik hoorde van vreemden
die hier kwamen werken en Belg werden. Het leek me allemaal heel braaf en
positief. En dat was het destijds ook wel denk ik.
Even later zat ik op de vakschool en hoorde van
massa's Hongaren die binnenkwamen. Gevlucht vanwege zware onlusten in hun
vaderland (inval Russen geloof ik). Ook dié werden tewerkgesteld en leverden
geen noemenswaardige problemen op. Maar het hek was van de dam! De Belg, die
inzag dat de minst begeerde karweitjes makkelijk in de handen van buitenlanders
konden worden gestopt, werden luier en begonnen uit te kijken naar
mogelijkheden om aan de dop te geraken, of zich ziek en arbeidsongeschikt te
laten verklaren... daarin rijkelijk gesteund door de vakbonden... en zéker ook
de medische staf! Want een huisdokter die een klant op bezoek kreeg die zich
arbeidsongeschikt wilde laten verklaren had maar twee keuzes: toegeven of een
klant verliezen!
Ach ja... er waren ook wel zogenaamde 'adviseurs'
die moesten controleren of je wérkelijk ongeschikt was, maar ook dié werden met
alle gemak een rad voor ogen gedraaid door de slimmerds. Met andere woorden:
als je 'ongeschikt' wilde zijn, dan wérd je dat ook en dan kon je van steun
genieten!
En ondanks het feit dat we ondertussen al een flink
pak buitenlandse gastarbeiders hadden, dreigde een groot tekort aan werknemers.
De industrie smeekte om meer mensen, maar de Belg liet niet van zich horen. De
sociale hangmatten waren te zacht geworden! De Wetstraat greep in door
gastarbeiders te ronselen in Italië en Spanje. Een verkeerde maatregel
overigens: nog maar eens gewoontegetrouw en uit onbekwaamheid (en angst voor de
verkiezingen) de vorige trend gevolgd! Maar met die gastarbeiders zélf hadden
we geen probleem. Ze pasten zich perfect aan het gastland aan en brachten ons
zelfs waardevolle gewoontes uit hun cultuur bij. (Noteer wél: we betalen nog
steeds pensioen aan die mensen die al lang weer in hun vaderland wonen!)
Maar toen ook dié terug naar hun warmere vaderlanden
vertrokken dreigde weer een hiaat in de industrie. Weer had de Wetstraat niet
het lef de luie, maar slimme Belg uit zijn luie zetel te halen, en greep in
door nu Moslims te gaan ronselen in Noord Afrika. Trendvolgers zoals altijd,
weetjewel? Hopende dat hun nieuwe 'uitvinding' net zoals de vorige zou werken.
Wat helaas niet het geval was! We hadden geen trendvolgers, maar trendzetters
nodig in de Wetstraat! Maar die waren in geen velden of wegen te bespeuren, en
zéker al niet op de kiezerslijsten! Waarom niet? Heel simpel: je kunt maar het
een of het ander: vlot praten en charmeren, of je taak naar behoren weten te
vervullen. En helaas, de kiezer stemt nog altijd voor blabla en charme! Met
alle gevolgen vandien!
Onmiddellijk zag de bevolking in dat we hier heel
ander vlees in de kuip kregen! Zelfs de Wetstraat moet dat hebben ingezien,
maar de Wetstraat zweeg. Zweeg uit angst 'iets' te moeten doen. Uit angst
datgene te moeten doen waarvoor ze betaald werden: bijsturen! En dat was nou
net niet hun beste kant! Daar waren en zijn ze totaal onbekwaam voor. En dus
werd overgeschakeld op een andere tactiek: de bevolking er generatie na
generatie van proberen te overtuigen dat ze de juiste beslissingen hadden
genomen. Met andere woorden: ze hadden NIETS gedaan om de fout te herstellen. Bleven
de andere kant opkijken maar gingen de bevolking indoctrineren via de media.
Als dat middeleeuwse ras zich niet wilde aanpassen aan onze moderne cultuur,
dan moesten wij ons maar aanpassen aan de duistere middeleeuwen en
wereldvreemde religies! En de bevolking slikte het! Dacht niet verder na! Zo
werd het op TV gezegd, zo was het. Amen!
Dat gebeurde niet enkel in België, maar in zowat de
hele beschaafde wereld. Niet moeilijk te begrijpen: politici zijn overal
hetzelfde! Onbekwamen met goede ellebogen en een vlotte babbel. Het ene land
volgde klakkeloos het voorbeeld van het andere, tot echte wantoestanden
ontstonden, maar die wantoestanden werden goedgepraat met termen als
multicultuur, globalisme, humanisme, en noem maar op. Elke vlag was goed genoeg
om de lading te dekken! Maar wat die vlag in werkelijkheid moest verdoezelen
was de onbekwaamheid van de wereldleiders! Wereldleiders die verkozen werden op
hun charmegehalte en (meestal valse) uitstraling! Het slechte en vijandige werd
heilig verklaard om toch maar niet te moeten ingrijpen!
Waar doorheen alle eeuwen heen elk land had
gevochten voor zijn zelfstandigheid, en vijanden of indringers al vanaf de
grenzen tegenhield, werden de rollen nu plots omgekeerd! We waren het vechten
moe en schreeuwden na wereldoorlog 2 om het hardst: "Nooit geen oorlog
meer!". En dat wisten we voorwaar ook waar te maken. Maar hoé en ten koste
van wàt?
En er kwam inderdaad ook geen oorlog meer in Europa!
We werden alleen maar onder de voet gelopen zonder enige weerstand! Een soort
van 'vreedzame oorlog' dus. Een oorlog waarvan de geschiedenis bewezen heeft
dat de vreedzaamsten altijd weer de grote verliezers zijn. Want andere rassen
denken niet op dié manier.
In plaats van regelrechte oorlog, werd een laffe,
ondergrondse 'vredige' oorlog uitgevochten:
- Terrorisme! Bommen en brand waar niemand iets verwacht!
- Onveiligheid! Brave burgers om de haverklap beroofd van hebben en houden!
- Staatsdiefstal: de staatskas op een 'vreedzame' manier beroofd door vreemde
vijandigen!
Welke ingrediënten heeft een echte oorlog dan nog
méér? Wat is het verschil tussen een GEDOOGDE en een BESTREDEN oorlog?
Maar de staatskas wordt niet echt 'beroofd' in de
letterlijke zin van het woord hoor! Dat is helemaal niet nodig! Laffe leiders
geven je het geld zó in handen, als je maar 'vreemd' en 'vijandig' genoeg bent!
En niemand is zo gek om te gaan roven als het je toch in de schoot geworpen
wordt.
Maar zelfs de staatskas bleek niet voldoende! Er
moest ook nog van brave, hardwerkende burgers worden geroofd, zodat niemand
zich nog veilig voelde.
Neen hoor! Een oorlog kun je het niet noemen. Ons
tijdsbeeld biedt er alle ingrediënten van, maar het verloopt allemaal
'vreedzaam': vreedzaam terrorisme (gedoodverfd als wat kattenkwaad). Vreedzame
onveiligheid. Vreedzame slagen en verwondingen, zelfs doodslag, aan onschuldige
lieden zoals buschauffeurs en treinwachters! Vreedzame inbraken. Vreedzaam
zwartrijden met het openbaar vervoer. Vreedzaam van duizend en een giften van
de staat profiteren! Vreedzame ramkraken in juwelierswinkels! Vreedzaam het
land in de afgrond gooien!
En de wetstraat? Reageert niet, of doet er nog een
schepje bovenop door de vreemden steeds meer te verwennen, en te beschermen
tegen die 'slechte Belgen'! Ja, zelfs die 'slechte' politie aan handen en
voeten te binden door onmogelijke, onlogische, en beschamende wetten!
Oorlog? Neen! Dit alles zou NIET gebeuren in een
oorlog, en onschuldige burgers zouden in een echte oorlog niét zo willekeurig
geterroriseerd worden.
Weet je, als je het allemaal een beetje filosofisch
bekijkt, dan ontbreekt aan ONZE oorlog maar één document: een
oorlogsverklaring. Voor de rest IS het oorlog! Hebben WIJ die ontketend? Zijn
wij het die bijten in de hand die ons te eten geeft?
Eén ding weet ik zeker: als ik een beroofde juwelier
was, dan stelde ik de Belgische staat verantwoordelijk en spande een proces in
tegen het Wetstraatgekleuter!
En weer loopt door mijn relaas diezelfde rode draad:
niet sturen maar meedrijven! Hongaren, Spanjaarden, Italianen, bleken brave
mensen te zijn die gehoorzaamden aan onze wetten en cultuur. Bijsturen was zoveel
als niét nodig. Maar toen dat andere zootje ongeregeld kwam... dat was een ander
paar mouwen. Een paar mouwen dat harde maatregelen vergde, of uitwijzing. Maar
er werd doodgemoedereerd verder gewerkt als voorheen...
Net als iemand die katten gewoon is, plots een leeuw
in huis haalt en denkt dat hij dit beest nét zoals zijn kat mag en moet
verwennen! En helemaal niet doorheeft dat hij met een heel andere diersoort
heeft te maken en hij zijn eigen gedrag dus hoognodig moet BIJSTUREN!!!
Kunnen volwassen mensen op een dergelijke manier
denken? Neen! Zelfs niet de allerdomste! Ergo: in de Wetstraat zitten geen
volwassenen! En het wordt hoogtijd dat die er wél komen. Alles hangt van de
kiezer af. Maar de kiezer... die wil halsstarrig dom blijven zo lijkt het mij.
En hij wordt daarin enthousiast gesteund door de media.
Nu weer wordt geklaagd dat de pensioenfondsen het
binnenkort niet meer zullen halen! Natuurlijk niet! Hoeveel van dat geld
stroomt niet naar het buitenland? Hebben die mensen dat verdiend? Jawel! Door
hier hard te hebben gewerkt! Maar was dat nodig? Er waren ruim voldoende Belgen
om al die karweitjes op te knappen. Maar die Belgen verkeerden toen in de
toestand waarin de vreemden zich nu bevinden: verwend door vakbonden, OCMW's en
ziekenfondsen. Verwend door de regering om stemmen te behalen, en uiteindelijk
ook verwend door de ouders uit... weeral... gemakzucht!! Want verwennen is veel
leuker dan opvoeden!
Het resultaat van dit alles is een grotendeels verloren
generatie die vroeg of laat een zware tol zal betalen.
Dat snapt de modale burger niet.
Dat snapt de modale leerkracht wél, maar zowel ouders als oversten en overheid
staan hem in de weg.
Dat snapt de regering wél, maar die volgt altijd de weg van de minste
weerstand.
Wie snapt het dan wél, en handelt er ook naar? De
politie! Ondertussen, en misschien juist daardoor, gedegradeerd tot de
vuilnisbak van de samenleving!
Als ik even in de bibliotheek van mijn vele
herinneringen mag duiken, kan ik daar opmerkelijke zaken uit ophalen.
Zo ondervond ik in mijn eerste jaar (1963) bij de
politie, toen ik nog straatdienst deed, dat je met een gematigd optreden
nergens kwam! Dat iedereen een loopje met je nam. Niemand je ernstig nam.
Ja, in die tijd was er nog 'straatdienst' bij de
politie: je werd een wijk of straat toegewezen, en daar moest je orde op zaken
houden. Gewoon tevoet. Had je een wijk, dan had je enige vrijheid. Had je een
straat, meestal een 'probleemstraat', dan mocht je daar je hele diensttijd niet
uit. Had je een kruispunt, dan mocht je dit helemaal niet verlaten.
Probleemstraten, in dié tijd en in dié stad, dat
waren dan voornamelijk drukke winkelstraten waar het verkeer telkens weer stagneerde
door dubbelparkeren, waar voetgangers werden gestoord door parkeren op
voetpaden, pal op hoeken, en waar men ook maar kon...
Ja, vooral de 'high society' was héél inventief in
parkeergedrag en dacht helemaal niet aan de medemens! Madame la baronne wou wel
winkelen, maar niét lopen! De hele straat mocht leeg zijn, met één auto nét
voor de winkel waar ze wezen moest, ze parkeerde gewoon dubbel naast die wagen!
Noblesse oblige weetjewel?
Tja... moest ik maar niet nét in een mondaine badstad
mijn diensten hebben aangeboden!
Enfin, we hadden het over het feit dat gematigd niet
werkt. En neen. Het werkte niet. Helemaal niet! Je kon de dame in kwestie wel
vriendelijk vragen enkele meters door te rijden en zich te parkeren waar plaats
was, maar ze repliceerde met honderd en een redenen waarom ze wél moest
dubbelparkeren en was je een half uur kwijt aan redetwisten! Ondertussen blééf
die wagen maar dubbelgeparkeerd staan.
Zonder je tussenkomst had ze er misschien tien
minuten hinderend gestaan, maar net dóór je tussenkomst werd dat al gauw een
half uur! Je tussenkomst werd dus een min nul operatie!
En nu kon je twee kanten op:
1. Gemakshalve: in de toekomst de andere kant
opkijken! De keerzijde daarvan was dat, als toevallig een overste van je
voorbijkwam, niet die dame, maar jijzelf een uitbrander kreeg. Maar ja... de
kans dat een overste voorbijkwam was niet zo heel erg groot. En dus werd die tactiek
toch wel door een luier gedeelte van de manschappen gevolgd.
2. Professioneel: handelen op de enige manier
die werkt: de boeman spelen! Vanop enige afstand met een fluitstoot en een heel
agressief gebaar en dito gezicht de dame teken doen door te rijden. Ze ging dan
blozen, keek je kwaad aan, maar deed toch wat je gebaarde. Je gezicht moest dan
ook iets uitstralen van: "Het is dàt of een boete"!
Even later werd ik motard en strekte mijn
observatiegebied zich over de hele stad uit. En al gauw leerde ik, zodra ik een
dergelijke 'probleemstraat' in reed, zelfs met de ogen dicht vaststellen wie
van de politie hier op dit moment de scepter zwaaide:
- De 'gematigde' agent: de straat was een chaos!
- De boeman: het verkeer verliep rustig en vlot,
nergens waren obstakels voor het verkeer te bespeuren. Niemand riskeerde het om
dubbel te parkeren. Ook voetgangers konden ongehinderd overal door. Een ware
oase!
Let wél: ik heb het over de jaren zestig, toen er
alleen maar een fictief parkeerprobleem was! Parkeerplaats was er zowat overal,
maar soms moest je toch wel honderd meter tevoet gaan en dat was er teveel aan!
De automobilist was immers gewoon geraakt aan wielen, en rats vergeten dat hij
ook voeten had!
Dit simpele voorbeeld toont duidelijk aan waar ik
heen wil: aantonen dat 'gematigd' een gemaksoplossing is die helemaal niet werkt!
Met een gematigd beleid, of het nu in het verkeer of in het parlement is,
bereik je alleen maar dat je een minderheid plezier doet (zeg maar 'de kont
likt'), maar voor groot ongemak zorgt voor duizenden anderen!
Zelfs op een kruispunt kun je teveel vriendelijkheid
uitstralen! Zo stond ik ooit eens midden op een druk kruispunt zonder
verkeerslichten het verkeer te regelen. Wou overschakelen van de ene richting
naar de andere en stak dus de hand omhoog. Alle verkeer moet dan stoppen en
wachten tot je de nieuwe richting aangeeft. Aan het stuur van de eerste auto in
de rij die moest stoppen zat een vriendelijk dametje. Hoe harder ik zwaaide dat
ze moest stoppen, hoe meer ze doorreed, tot nét voor mijn voeten. Ze zwaaide
voorwaar vrolijk terug met een gezicht van "Ken ik jou misschien ergens
van?"
Ja, dat laatste was even terzijde, maar het
demonstreert ook dat, als je iets wilt 'leiden', je dat niet al te vriendelijk
mag doen! Want ook dàt werkt niet!
Voor dergelijke, en nog veel andere zaken, zou ik
wensen dat elke burger, nu de dienstplicht toch afgeschaft is, eens enkele
maanden stage zou moeten komen doen bij de politie! Vooral parlementariërs
zouden daar een hoop kunnen leren over hoe mensen écht zijn en reageren! Maar
of dat zou helpen voor deze laatste categorie betwijfel ik, want die zouden
weer de gematigde gemaksoplossing volgen en het ene charmante babbeltje na het
andere plegen in plaats van hun job naar behoren te vervullen. Maar ze zouden
toch minstens leren dat een charmant babbeltje of een vermanend vingertje niet
helpt!
Potverdorie nog aan toe! Is er dan echt niémand die
dat snapt?
Weeral
ondervond ik aan mijn hondje hoe hij alles wat te gebeuren staat als het ware
kan voorspellen. Dat zien we aan zijn gedrag. Mijn vrouw moest verleden week naar
de dokter, ze is dan enkele uren afwezig en daar houdt hij niet van! Vraag me
niet hoé, maar dat weet hij uren op voorhand. Hij wordt dan onrustig, hangt
lettelijk aan haar hielen, is ultra allert op alles wat in huis gebeurt en wat
we zeggen.
En toch kan hij niet praten, en verstaat ook maar
enkele woordjes. Hoe weet hij dat alles dan? En hoe komt het dat wij zoiets
alleen maar weten door spraak? Hoeveel meer zouden we weten, en kunnen voorspellen,
als we niét konden spreken?
Wist de spraak dan bepaalde andere
communicatiemiddelen uit onze hersenen? Verdoezelen of blokkeren we, door
constant te babbelen, sommige betere middelen in onze hersenen? Middelen die
ons meer allert zouden maken op oorzaken en gevolgen? Is spraak dan wel zo'n
zegen als we denken, of is het alleen maar als vloek bedoeld, om ons te
verhinderen andere hersencapaciteiten te gebruiken? Ik zou het bijna moeten
geloven!
Dat zou dan ook meteen verklaren waarom mensen die
veel babbelen meestal niet zo heel erg snugger zijn!
Waar die hond dan zijn voorspellende gave haalt? IS
geen voorspelende gave! Is alleen het gevolg van goed observeren, allert zijn,
en bepaalde minuscule voortekenen daardoor direct herkennen!
Met andere woorden: Chico 'leest' zijn omgeving! Dat
kunnen mensen niet meer. Mensen babbelen, luisteren naar muziek, of denken na.
Maar wat in hun omgeving gebeurt zien ze niét! Denk maar aan verkeerstekens! Er
staan er honderden op ons trajekt. Hoeveel zien we ervan? En waarom zien we ze
niet? Omdat door gewenning onze hersenen die borden beginnen te assimileren met
gewoon 'straatmeubilair' en er verder niet meer op letten!
Zo gebeurt het ook wel eens dat iemand me op straat
vraagt hoe laat het is. In een straat vol parkeerautomaten. De goede man moet
om een of andere dringende reden de tijd weten, heeft geen uurwerk bij... en
dénkt er gewoon niet aan dat elke parkeerautomaat de juiste tijd vermeldt!
Of iemand parkeert zijn auto in een vreemde stad,
'leest' zijn omgeving niet, is al blij een plaatsje te hebben gevonden en gaat
vrolijk winkelen. Als hij terugkomt vindt hij zijn auto niet terug! Kan niet eens
aan een voorbijganger vragen waar de straat gelegen is waar hij zijn auto
parkeerde, want het straatnaambord... heeft hij niet gelezen! Wat uiteraard het
eerste is wat je zou moeten doen in een dergelijk geval!
Allemaal nare ervaringen die we niét zouden tegenkomen
als we eens leerden onze omgeving beter in ons op te nemen en waar nodig de
broodnodige informatie létterlijk gingen lezen!
Wel, dergelijke stommiteiten doen honden niet! Al
kunnen ze niet lezen, of misschien juist omdàt ze niet kunnen lezen, nemen ze
alle details en zelfs geuren van de omgeving in zich op, en zijn bovendien héél
allert op elke beweging die de baasjes maken, maar ook op bewegingen in de
omtrek! Zo zul je een hond nog niet zo gauw verschalken, en hem zéker niet
benaderen zonder dat hij je zag!
Misschien kun je het afschrijven op
beroepsmisvorming, maar waar ik ook maar nieuw ben zal ik altijd de
straatnaamborden lezen die ik tegenkom. Zomaar. Ik wandel gewoon niet graag in
een straat waarvan ik de naam niet ken Voel me dan als het ware een beetje
verloren!
Ook zal ik, als ik in het donker een park betreed,
met één snelle blik een overzicht van het geheel nemen. Het park 'lezen'! Is er
ander volk aanwezig? Hondenbaasjes? Daklozen? Vreemden? Zit iemand op een der
banken?
Dat doe ik echt niet uit onveiligheidsgevoelens,
maar gewoon omdat ik de positie van mijn eigen persoontje in het geheel van de
omgeving wil zien. Net zoals ik, toen ik auto reed, nét zoveel in de
achteruitkijkspiegel keek als ver vóór mij. Zelfde taktiek: waar rij jij, waar
rijden anderen, en hoe anticiperen als een van die anderen iets onverwachts
doet? Zijn er uitwijkmogelijkheden?
Wel, op die manier zul je niet gauw verrast worden.
Noch in het verkeer, noch in een donker park. Want je weet al, na die eerste
rondblik, waar iedereen zich bevindt en waar je rustig goede avond kunt zeggen,
en waar je een beetje op je tellen moet passen. Met andere woorden: vreemden
wel niet wantrouwend aankijken of uit de weg gaan, maar ze toch constant
zijdelings in het oog houden en allert blijven. Ik ga er namelijk van uit dat
niemand 'vijand' is, tot het tegendeel is bewezen. Maar om mij dat tegendeel
tebewijzen zal niemand ooit op het
'verrassingseffect' kunnen rekenen!
Dat zijn waarschijnlijk wel instincten die ik bij de
politie heb geleerd en tijdens mijn vele nachtdiensten. Ik hiéld van de nacht.
Hiéld van de stilte. Voelde me in mijn element. Maar bovenal 'las' ik, veel
meer dan bij dag, mijn omgeving! Wist op elk moment perfect wat achter me,
zijdelings van me en vóór me gebeurde. En zag ook direct als iets niet helemaal
normaal leek.
Maar het is wél een instinct dat iedereen zichzelf
kan aanleren. Ikzelf leerde het mezelf aan door naar oudere collegas te
luisteren en hen te observeren. En vooral omdat ik mijn job naar behoren wou
doen. Maar iedereen kan het zichzelf aanleren en kan er alleen maar een
verhoogd veiligheidsgevoel aan overhouden.
Het is me wel al eens overkomen dat mensen waarmee
ik een meer diepgaand gesprek had, me van 'beeldspraak' beschuldigden! En ik
kan het die mensen nietkwalijk nemen,
want dat is volledig terecht. Inderdaad neem ik af en toe wel eens mijn toevlucht
tot beeldspraak!
Voor alle duidelijkheid: met beeldspraak bedoel ik
'zijn toevlucht nemen tot een vergelijking met een heel andere en meer simpele
toestand, om mensen een vrij ingewikkelde toestand beter te laten begrijpen.'
Het schijnt dat Christus daar zo graag gebruik van
maakte. Is me dat bijgebleven uit mijn kindertijd, en heb ik het overgenomen?
Zou kunnen! Feit is dat ik wel van dat soort parabels hield. Dat stofje dat in
iemands oog wordt gezien, maar niet de balk in eigen oog bijvoorbeeld. Vond ik
een geniale vondst om zijn bedoeling duidelijk te maken.
En ja... ik zal daar wel wat aan hebben
overgehouden, want ik zoek ook graag naar dergelijke beeldspraak om mijn
bedoelingen duidelijk te maken. Liever zo dan mensen met ingewikkelde termen en
formules om de oren slaan!
Zo keek ik uit nieuwsgierigheid eens naar een paar
blogs uit de categorie 'filosofie'. Jongens!!! Wat ik dààr allemaal las! Bij
sommige blogs moest je elke regel drie keer lezen en snapte je het nog niet! Ik
weet niet of dit wel de juiste manier is om mensen iets duidelijk te maken. En
dus blijf ik het maar op mijn eigen primitieve manier doen: met simpele,
menselijke woorden en met af en toe wat beeldspraak.
Wie denken die mensen daarmee te bereiken? Moeten
normale stervelingen dat allemaal verstaan? Neen! Zoals ik al dikwijls
opmerkte, eenvoud is het kenmerk van het ware en daarom zoek ik altijd weer
naar mogelijkheden om het zo simpel te houden als ik zelf ben om mijn filosofie
uit te dragen.
Daarom ook wou ik mijn blog niet onder de categorie
'filosofie' rangschikken! Mijn filosofie zou ik eerder lekenfilosofie noemen,
of vermenselijkte filosofie. Schrijven wat en hoe je over de dingen denkt,
zonder grootspraak noch formules of theoretische poespas! Wat 'grote' filosofen
ook ooit schreven, het interesseert me slechts heel zijdelings. Ik heb MIJN
ziel, en die wil ik gerust openstellen voor ieder die er in geïnteresseerd is
of denkt er iets te kunnen uit leren. En voor zover ik weet hoeft die ziel geen
ingewikkelde uitleg om eenvoudige dingen te doen begrijpen!
Ik stel mezelf dan ook maar één vaste regel: de
boodschap moet duidelijk overkomen. Niet zozeer bij de 'intellectuelen', maar
vooral bij simpelen van geest zoals ik. Dàt... is MIJN filosofie.
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
