Deze blog toont U maar één pagina. De andere worden in een archief geplaatst. Door onderaan de pagina op één der pijlen te klikken kom je verder. Je kan ook een onderwerp in onderstaande inhoud aanklikken. Oudere publicaties worden nog regelmatig bijgewerkt.
Van alles wat... ... over de enige échte Ros Beiaardstad! Het wel en wee van Dendermonde, veel fotomateriaal en af een toe een vleugje humor in ons dialect!
Bent u in het bezit van fotomateriaal van alles wat met Dendermonde (geen deelgemeenten) te maken heeft, en wenst u dit op het blog te zien verschijnen? Aarzel niet en geef ons een seintje op jpmc@skynet.be.
Wij danken u bij voorbaat!
En... mocht u dit blog goedvinden, kan u in de linkerkolom een waardering geven (beoordeel dit blog).
29-03-2008
Onze politie in het verleden.
We rakelen nog even de herinnering op aan de politie van onze stad, lang voor de hervorming. Toen hoorden we nog vaak eens de uitdrukking "Iëre 't is tait", en dit bij de avondsluiting van de herbergen...
Hoewel de hele wereld op de hoogte is van het feit dat de Aalstenaars ziek van jaloersheid zijn om het edele Ros Beiaard van Dendermonde, hebben zij zich indertijd ingespannen om een gelijkaardig 'juweel' te bouwen... Het resultaat is echter maar pover. Men kan het zelfs geen imitatie noemen van het enige échte Ros Beiaard. Als u dat ellendig sakrament van Aalst al eens duchtig hebt bekeken zal u deze stelling onmiddellijk beamen. Er is hoegenaamd geen vergelijking mogelijk! Gelukkiglijk voor de Ajuinen, zijn ze in daar nogal rap tevreden en daardoor werd het Oilsjters Peird het schoonste monument van de stad!
Ter gelegenheid van een jaarlijkse carnavalprocessie haalden ze hun 'dier' van stal en tikte het ergens tegenaan... Van dat ene onschuldige contact verloor het 'beest' , en gans Aalst erbij zijn kop! De historische objectiviteit verplicht ons, Dendermondenaren, te erkennen dat de kop van Balatum nog iets of wat gelukt is. Nogal logisch, eigenlijk, het werd gecopieerd van het Ros Beiaard. Elkeen van buiten Aalst was het erover eens dat in héél de Ajuinenstad geen verstandiger kop te vinden was dan die van Balatum. Iedere Aalstenaar keek er naar op, en dat enige bruikbare hoofd was nu ineens van het balatumlijf gedonderd... Elk normaal mens zou dit hebben stil gehouden, zou het geheim hebben bewaard. Helaas, hun armzaligheid van geest deed hen het nieuws naar buiten brengen. Op de plaats waar eens de verstandigste kop van Aalst stond, plakten ze een groot masker, en wat voor een!. Volgens (Aalsterse) getuigen hield het grotesk masker het midden tussen een varkens- en een ezelskop. Dat had Balatum nu toch ook weer niet verdiend, of toch? 'Miserum est aliorum incumbere famae', of 'het is ellendig op de roem van een ander te moeten teren'.
In 1952 was reeds lang aangekondigd dat het Ros Beiaard op 8 juni zijn ronde door de stad ging doen. Dit was niet naar de zin van de Aalstenaars! Op 15 april 1952 waren in de stad drie (zogezegde) journalisten aanwezig en men begeleidde deze naar de stalplaats van het Ros (toen nog in de 'Oude Vismijn'). Zij gingen er enkele foto's nemen en een paar afmetingen om zodoende een groot artikel te schrijven in een bepaalde krant. De proporties van het Peird hadden ze echter nodig om te voorzien in vervoer. Ene Piet Moreels hield het aanwezige personeel aan het lijntje, terwijl ene Pol De Paepe op de ladder kroop om de hoogte van het Ros te meten. De derde, Herman De Gheest was de aangewezen man om de lengte op te meten. Deze laatste beschikte naar het schijnt over de ideale schoenmaat om die karwei op te knappen. De roof zou moeten doorgaan op 26 april... Het plan was volgens de Aalstenaars zo goed als feilloos. Het Ros Beiaard zou naar Aalst worden overgebracht met een vrachtwagen en aldaar worden verstopt. Na een reeks folkloristische geplogenheden zou het, tijdig voor de Ommegang van 8 juni, grootmoedig worden teruggeschonken. Het 'Ajuinenplan' bleek echter niet zo waterdicht , want een'lek' zorgde voor de ontdekking van de geplande actie! Wij vernamen zeer recentelmijk dat het dan nog een Aalstenaar was die de informatie had doorgespeeld nar dendermonde!!! Dat het plan uitlekte bleek voor de Aalstenaars eerst duidelijk toen ze op de Dendermondse Vlasmarkt arriveerden... Het was daar een drukte van jewelste... Ze moesten onverwijld afdruipen... Maar, ze zouden het nog niet opgeven! Bij valavond zouden ze een schijnaanval uitvoeren. Opnieuw moesten ze hun actie staken, gezien bij de eerste 'maneuvers' reeds heftig werd gereageerd door verbolgen Dendermondenaren. Zelfs de politie en de rijkswacht waren aanwezig. De Aalstenaars die in hun opzet faalden, verpreidden in de nacht van 17 op 18 mei strooibiljetten met de melding dat zij 'vrijwillig reklame maakten' voor de nakende Ommegang. Er stond zelfs geschreven 'omdat zij het zo goed meenden' met onze stad. Het pamflet droeg als titel 'VAN EEN SCHOON LEGENDEKEN', en een passage luidt als volgt: Aaneengeflanst, gelapt en hol, wat plakwerk maximum; voorwaar, voorwaar 't Ros Beiaard is een paard van balatum...
Het strooibriefje kreeg al vlug een antwoord van een verontwaardigd Dendermonds rijmelaar en dit schoot te Aalst in menig verkeerd keelgat...
Het jaar daarop verscheen het Ros Balatum in de Aalsterse carnavalstoet. Het was zowaar een vergelding voor de mislukte roof enerzijds, en een manier om weer maar eens de spot te drijven met Dendermonde anderzijds. Het was de Aalsterse groepering 'De Lustige Pombiers' die het Balatumpaard bouwden. Ondermeer Philippe Camu, Gaston Cuvelier, Frans De Donder, Felicien De Vulder, Gustaaf De Bruecker, Georges De Schrijver, Maurice Lievens, Gaston Van Mieghem Roger en Frans Van Der Schueren en Emiel Van Royen offerden maandenlang hun vrije tijd op aan de opbouw en de opschik van het Ros Balatum. Het zou slechts twee jaar pronken in de stoet, tot groot jolijt van de Aalstenaars. In 1955 maakte kunstenaar Mark De Bruyn een nieuw ros. Nog later drong een nieuwe kop zich op en in 1969 werd met polyester gewerkt om een duurzamer effect te bekomen.
De noeste werkers van 'De Lustige Plombiers' en hun 'versie' van het Ros Balatum.
Ons volk, dus ook de Dendermondenaars, staan bekend als als een volk van bierdrinkers. Uit overleveringen hebben wij geleerd dat het bier voor het gewone volk was en dat men wijn als een luxe-artikel beschouwde. Bier werd gedronken als water, maar als men weet dat het toen de gewoonte was om alles te pekelen, omdat het de enige bewaringsmethode was, is dat nogal logisch. Het was een volksdrank dat bij menige gelegenheid werd geschonken. De overheid hield keurig toezicht op de prijs van het gerstenat zodat de bevolking zich om financiële reden niet diende in te houden. Bier wordt trouwens al veel langer gedronken dan thee en koffie, die vonden pas hun ingang zo'n twee eeuwen geleden. Ook de sterkere alcoholische dranken kwamen pas aan bod in de 19e eeuw. Bier heeft eigenlijk wel de meeste verbintenis met het café, de herberg, 'de stammenéi', de kroeg, de taverne, de kantine, de brasserie, de tapperij, het bierhuis, de bar, de pub... Reeds eeuwenlang vervullen de herbergen een belangrijke en meerledige functie in onze samenleving. Op economisch vlak stimuleerden ze in aanzienlijke mate het bierverbruik en deden ze dienst als lokalen waar allerlei transacties werden afgesloten. Op politiek vlak werden ze vaak gebruikt als vergaderlokaal voor de platselijke overheid, als plaats waar ordonnanties werden bekendgemaakt en gasten aan de vergadertafel werden uitgenodigd... Op sociaal en cultureel vlak stonden ze open voor het herbergen van reizigers, voor muziek en dans, voor discussies en allerlei vormen van ontspanning. Documentatie die voorhanden is in het stedelijk archief leerde ons dat in 1910 zowat honderd cafés in onze stad waren gevestigd! In 1948 waren dit er liefst 181, terwijl onze stad op dat ogenblik 9328 inwoners telde. Een kleine berekening resulteert dat er toen 1 herberg was per 51,5 inwoners... Zeven jaar later, in 1955 was er een achteruitgang van meer dan 50%. De stad telde toen nog 72 herbergen.
In de stedelijke bibiliotheek is onze publicatie 'Dendermondse herbergen in het verleden' te raaplegen.
Toen 'La Renaissance' Nu 'Tijl'
Toenmalig Café Hiel aan het Rond Punt, Brusselsestraat Het Stationsplein telde al heel vroeg verschillende cafés.
Folklore is vandaag voor velen een ouderwets of commercieel gedoe, voor zover het geen tranerige bedoening is van sommigen voor een hopeloos voorbijgestreefde romantiek. Fervente folkloristen zien het echter als een levendige uiting van volksverbondenheid, een uiting en een viering van de trouw aan de grond van hun stad of gemeente. Ook de trouw van het volk en de eerbied aan en de genegenheid voor het werk, het leven van het voorgeslacht, de liefde voor zij die volgen. Dendermonde en zijn Ros Beiaard zijn meer dan folklore. Meer dan een samenslagen van vodden en planken en karton. En daar zouden de Aalstenaars op neerkijken? Welneen, zij zijn gewoonweg teneergeslagen, jaloers, misnoegd. Ze kunnen niet leven met de gedachte dat Dendermonde en zijn Ros over de hele wereld vermaardheid genieten. Er zal bij hen steeds een smeulend verlangen heersen, een bezittingsdrang om Beiaard. Niettegenstaande de rivaliteit haar grootste oorsprong zou gevonden hebben in het feit dat de Aalstenaars in de middeleeuwen zware tolrechten dienden te betalen op de Dendervaart tussen beide steden, blijkt de grootste afgunst zich al vele jaren toch te manifesteren in het bezit van het wereldvermaade Ros, en heeft dit steeds al aan de basis gelegen van de nodige wederzijdse spot.
In de 18e eeuw bloeide ook enkele malen een 'hevige' vijandschap op tussen beide buurtsteden. Het gebuerde tengevolge van een toneelvoorstelling in Dendermonde, waar zeer scherpe verzen werden geciteerd met betrekking tot het gedrag der Aalstenaren tijdens het beleg van hun stad in 1658 door het Franse leger. Een Aalstenaar, genaamd Willem Caudron, pleegde een dichtstuk en wreekte zich met gal en vuur. Maar niet alleen het Ros is steeds en doorn in het oog geweest van 'die van Aalst', ook onze beiaard moest er vaak aan geloven. Vooral weer die Caudron, specialist-hekeldichter, had er een handje van weg om de Dendermondenaars te pesten. Hij ontpopte zich als een volslagen Aalsterse chauvinist in zijn 'Onberymde Lasterdichten'. Elke gelegenheid werd door hem benut om Dendermonde te hekelen.
De rivaliteit tussen beide steden heeft in de loop der jaren heel veel stof doen opwaaien en is weer te vinden in een lange reeks spotliederen. Hierna, een gedeelte uit een politiek liedje uit 1542. Wie wilt hooren een nieuw liet, dat in Vlaenderlandt is gheschiet maer hoort ick salt ons singhen van der stadt van Dendermonde. Het lied telt zes strofen en is van de hand van Peeter Van Der Hasselt, een pastoor. Het handelt over Keizer Karel die naar Gent trok om er een opstand te onderdrukken en zit vol bittere spot op Dendermonde. Ook het Ros Beiaardlied is voortgesproten uit de oude wedijver. Het was aanvankelijk het lied van de pijnders en bestond uit een tweetal strofen. Het gedeelte waarin gewag wordt gemaakt over de 4 Aymonskinderen is er pas later bijgekomen. Er zijn allerlei varianten gemaakt op het lied. Ondermeer Prudens Van Duyse deed dit in 1837, en in 1888 bracht Emmanuel Hiel een andere versie naar aanleiding van het bezoek van Polydoor De Keyser (burgemeester van Londen) aan zijn geboortestad Dendermonde. Het was een nogal scherpe versie want hij verving 'die van Aelst' door 'al die lafaards'... Uiteraard volgden door de jaren heen een aantal parodieën op het lied.
De 'paardenvete' werd wel het meest opgeschroefd na de mislukte roof van 1952. Hieromtrent maken wij later een apart onderdeel.
Alles wijst erop dat de aloude rivaliteit tussen de twee steden nog steeds voortleeft, maar dan wel als een levend stuk folklore. Vooral de sociale vooruitgang en de evolutie in het menselijk denken hebben bewerkt dat de bekrompen geest en het chauvinisme van vroeger verdwenen zijn. De ruzies die er uit voortvloeiden behoren dan ook tot het verleden. Hoewel wij toch (met enig chauvinisme dan wel misschien) willen besluiten met het volgende: Voor velen is Aalst niets meer dan een naambord op de E-40 van Brussel naar Oostende (en dus ook omgekeerd) dat vluchtig bemerkt wordt op de zomerse uitstapjes naar zee of de tochten naar Brussel... Al zingen zij ginder wel 'Oilsjt is een sjikke stad', weinigen van buiten Aalst trappen daar in. Men vindt er nog steeds de proletarische trekken terug van het armoedige stadje in de 19e eeuw. De werkmanshuizen met hun eentonig straatbeeld zijn gebleven, enkel de aluminium ramen en deuren en de auto's die op straat staan, wegens het nijpend tekort aan stelplaatsen, verraden de tijdsinvloed... Aalst heeft reeds bij herhaling zijn begerige greep op Dendermonde gericht. De vete om het Ros Beiaard is daarvan de volkse verzinnebeelding. En toen het Ros niet naar Aalst wilde, maakten zij het na. Maar het viel nogal simpel uit en nu loopt 'Balatum' telkenjare in de carnavalstoet...
Ni vèir van Oilsjt, dâ boeregat, dâ mag alleman wéite, dor ligd'n iële sjikke stat, wordâ ze kopvliës éite. We zain fiër op Ons Ros Bajjortpèirt, want dâ doed'ier zan ronde. 't Pèirt is véil miljoene wèirt, en 't is van Dèrremonde.
In Oilsjt d'r zain ze toch zuë koët, ze kènne 't ni verstèike. Omdâ bè-j-ons 't Ros Bajjort goët, zonder ajoinestréike. Ze zain in Oilsjt zuë vriët sjaloes, omdâ ze dâ ni-j-èmme. Want dâ van éir, 't stik balatom, daddis zjust ne lèmme.
Wéir zèlle zien wâ dâ't nâ wèrt, mè-j-'n volgende fuuze. Dâ zal toch wel een réide zain vèr ier of doër wâ ruuze. D'r moet al iet bekèntj vâ zain, 't bericht doed' ier de ronde. 't Dèrp van Oilsjt kom tèn bè 't stat, bè 't stat van Dèrremonde!
We diepten nog een foto op uit de oude doos. Een beeld van een Minerva-tentoonstelling door J. Mes ter hoogte van Café 'de Katholieke Burgerskring' aan de Kerkstraat. Thans is daar CC Belgica gevestigd en Huis 'Van Winckel'.(Op de foto klikken voor een vergroting).
Honderden keren heb ik het al gezegd dat ik een kleinzoon ben van Napoleon, en nooit iemand die mij geloofde. Telkens werd ik uitgelachen, hoewel ik het best meende. Mijn grootvader was Napoleon! Hij heette werkelijk Napoleon Verhofstadt! Ik heb echter nooit het geluk gehad hem te kennen. Grootvader stierf in 1949. Zelfs mijn vader Jozef, die inmiddels ook sedert 1999 is overleden, was pas 14 jaar toen 'pet Napoleon' overleed. Dus, in het vervolg moet je me wel geloven als ik vertel de kleinzoon van Napoleon te zijn! Ik staaf mijn uitspraak met het doodsprentje van mijn grootvader. Op beide foto's Napoleon Verhofstadt.
We diepen twee foto's op van politici onzer stede uit de zestiger jaren (1963), lang voor er sprake was van enige fusie. Op de eerste foto zien we (vlnr), schepen Leybaert, burgemeester Fernand Portmans en schepen William Bruyninckx. Op de tweede foto (vlnr), schepen Robert Verwilghen (vader van jawel, Marc Verwilghen), burgemeester Portmans en schepen William Bruyninckx. De man met de hoed is Guillaume Pets (tot 1970 secretaris van het Dendermonds Karnavalcomité). Zoals u kunt merken, werden er toen ook reeds recepties gehouden op ons stadhuis!!!
Sedert enkele dagen sluipt een duister figuur rond in de stad. Wie het ook moge wezen, de schim werd al waargenomen op verschillende plaatsen in de stad, zoals aan de Kazernestraat, achter het stadhuis, in het Guldenhoofd, op de parking van het Administratief Centrum, op de Noordlaan en aan de Schelde. Vreemd genoeg werd hij of zij telkens gezien als de duisternis is gevallen. De gesluierde man of vrouw verdwijnt telkens iemand in de buurt komt. Er worden regelmatig lichtflitsen waargenomen in de buurt waar de duistere figuur zich ophoudt. Zijn dit flitsen van een fototoestel dat hij of zij gebruikt? Zijn het andere onverklaarbare verschijnselen? Wie zal het zeggen?
We denken niet onmiddellijk aan de geest van Kludde, waarvan we de legende maar al te goed kennen, we gaan het eerder in een andere richting zoeken
In 1952 kwamen de Aalstenaars, vermomd als journalisten, zich informeren over het Ros Beiaard en konden ze op die manier de (uiteindelijk toch mislukte) paardenroof voorbereiden. Willen zij revanche nemen en tegen 2010 toch een raid uitvoeren op onze stad om ons Ros naar Aalsters gebied te ontvoeren?
Bij de stedelijke politie lijkt men echter van niets te weten en kwamen hieromtrent nog geen meldingen binnen.
Het probleem zal worden voorgelegd op de eerstvolgende bijeenkomst van het Ros Beiaardcomité en ook in de komende gemeenteraad zal hierover geïnterpelleerd worden.
Dus, Dendermondenaars wees op uw hoede! Laat niets gebeuren waardoor onze Ros Beiaardommegang van 2010 in het gedrang zou komen!
Op het ogenblik dat wij dit stukje schrijven (nog 793 dagen!) zitten ze in Aalst om te zeggen al op hun paard Een ontmoeting met twee Aalstenaars laat ons sterk vermoeden dat hun bezorgdheid reeds groot is.Zijn ze al aan de voorbereidingen bezig?, Is er al vergadering geweest voor de Ros Beiaardommegang?, zijn vragen die hen nu al bezighouden. Wat moeten we daar nu weer achter zoeken? Zijn ze werkelijk zo bezorgd? Zijn ze al aan het beramen wat ze allemaal kunnen uitrichten om Dendermonde weer een poets te bakken? Wie zal het weten?
Waar ze niets over zeggen zijn dingen zoals Hopelijk is het beter weer dan in 2000!. Tja, veel slechter kan het althans niet worden.
Wanneer wij ons zelf naar Aalst begeven horen we niets de enige stille getuige is Dirk Martens, alias de Zwètte Maan, maar die zegt ook niets. Men zwijgt er in alle talen! Moeten we daaruit besluiten dat de nakende Ros Beiaardommegang hen toch nog niet bezighoudt en dat enkel de twee Aalstenaars die om één of andere reden op Dendermonds grondgebied vertoefden ons enkele vragen stelden omdat ze hier waren? Ik weet het niet...
Bij de Dendermondenaars ligt het enigszins anders Hun meningen, enfin hun veronderstellingen verschillen enorm
Zij hopen dat degenen die zich engageren voor de organisatie van het grote evenement al duchtig bezig zijn Uit goeie bron weten sommigen onder hen dat ze toch al vergaderd hebben en dat er al het één en ander is gezegd Ja, daar weten we nu veel mee hé. Dat ze daar in Aalst niets moeten over weten is normaal, maar wij? Wij zijn toch wel Dendermondenaars, aanbidders van het enige echte Ros Beiaard, dé parel aan Vlaanderens kroon, én belanghebbenden of beter nog 'betrokkenen'
Volgens anderen is ook de media zeer karig met informatie. Krijgen ze nog niets toegespeeld? Wachten ze nog een aantal weken of maanden om ons te informeren. Op de Dienst Stadspromotie, allé ge weet wel de VVV hé, willen ze ook nog niets kwijt. Is dat een opgedragen informatiestop? Weten ze zelf nog niets? Krijgen we in augustus met de Reuzenommegang al meer informatie? Op het internet is ook al niets te vinden. Er is toch een website over t Ros Beiaard?
Zij die zich al op hoger niveau begaven weten ons te vertellen dat de burgemeester ook niets lost. De schepen van Feestelijkheden is afkomstig van Sint-Gillis en ziet waarschijnlijk liever het Paard van Den Halt paraderen weet iemand ons te vertellen Geïnterpelleerde gemeenteraadsleden beweren ook nog van niets te weten De algemene indruk van velen is dat bij eerdere ommegangen de organisatie veel vroeger in gang schoot.
Zijn er al kandidaten voor de Vier Heemskinderen? Weten ze al wie Kalle Step gaat spelen. Zijn er pijnders genoeg? Allemaal vragen die de doorsnee Dendermondenaar zich stelt
Man, man, man wat moeten we er eigenlijk van denken? Een bezorgde Dendermondenaar liet zich zelfs ontvallen: Het zal toch wel doorgaan hé zeg?
We vonden in onze archieven enkele fotos uit Dendermondes' verleden. Deze keer betreft het fotos van leuke dames! Zo te zien hebben ze er alvast plezier in om even te poseren.
Op de eerste foto zien we (links) Leonie Levis, de echtgenote van onze welgekende Petrus De Bruyn. Rechts, naast de 'Pets', Louise Van Gijseghem, die jarenlang een frituur uitbaatte aan de Denderbrug (Ridderstraat). De foto is genomen voor het café van Leonie 'den Top', de moeder van Louise. Jaartal is onbekend.
De tweede foto toont ons Café De Smalle, met vlnr. Lisa De Smalle, Maria Verstraeten en Hélène Rasschaert. De vierde dame en de 'ober' zijn ons onbekend. Wij publiceerden enkele jaren geleden een werk omtrent 'Dendermondse herbergen in het verleden'. Het boek is te raadplegen in de leeszaal van de Stedelijke bibliotheek.L
Awel ik èm dâ véireg bericht geléize, ge moetj ni pèize da'k gi schuë vloms kan léize zèlle. Ik èm uëk een taike nor 't schaul gewéist... Ni langk, mor toch em bitsje! Ik wéit faitelaik uëk ni wâ da'k er moet auver pèize...
Den iëne zegt dit, den andere zegt dat, mor guërt er faitelaik toch ni véil auver zènne. Iën dinge willek wèl zègge: Die-j-Oilsjtenèirs moeten ier ni komme rontange, ze moete ginter blaive, want ze zain gilzéiker wèrreal t iën of t ander va gedacht. Ik betraa ze vèr gin oer die zjiëverèirs. Dâ z er éir puëte mor af ave déize kiër van ons Pèirt! Dr bei t stoëd in nen anderen angaar, wordâ ze zuë gemakkelaik ni zèlle binnegeroëke!
Ik èm diën Oddelong van de Kotmadam ier uëk wèrral gezien van de wéik. Wâ moet diën ier faitelaik komme doen? Of moet die in t presong zanne rol gon liëre messchin. Ast â naa nog ni-j-n kan! As get uërt ister vèr die-j-Oilsjteneirs niks goed on Dèrremonde, awel dâ ze tèn ginter blaive nowô! Zèmmen ier niks verlaure!
Ze zèllen ô mei niks komme vroëge! Ze wéiten t wèl dâ ze ne gangk zèlle goën!
En ik zâ man beklag bè-j-onzen bèrremiëster uëk wèl isj doen. Dâ mènsj dâ naa bèrremiëster is in Oilsjt, die mag uëk ginter blaive in 2010! Annieke dâ gingk er nog déir, die zouë va mei nog mauge kommen èmme, mor de dees Azuë een zierprouim!
t Is toch nog langk zèlle iër dâ t Pèirt ouitgoët 793 doëgen astabliet! Nog 792 kiëre sloëpe, balve de nachte dak ni-j-in manne nest geroëk!
Een blog over onze stad, zonder een woordje over Petrus De Bruyn is als een zee zonder water. Velen kennen hem beter onder de bijnaam 'Pee Den Oëp' - wat wij hier niet oneerbiedig bedoelen. Hij kreeg ooit die bijnaam omdat hij heel lenig was. In het verleden kwam Petrus al uitgebreid aan bod in de verdwenen lokale weekbladen zoals 'Denderland' en 'De Voorpost'. Toch willen wij hier een gedicht (uit eigen pen) publiceren over deze persoon.
Gebaure in een écht Dèrremons nèstsje,
kom Péike De Brouin van t Vèstsje.
Nor t schaul goën, dâ moeste z èm ni vroëge,
dr mocht ze nog ieren auver zoëge.
A woeindege véil joëren op dem Biër
mor dâ barakske stoët dr naa nemiër. Vandoër trok Péike nor t Gillen Oeitsje
mè gil zannen annekesnèst en al zam proeitsje.
Naa woeitnj n al joëre in t Zwaibéik in de Karréi
zan ouis is zjust ne muséi,
ge kènne t al zien van in den antréi.
Gekèntj gelèk as ons Livve Vraa vâ Zéive Wiën
veirdege Péi-j-in den tait op de zéive wèireltzjiën.
Ge kènd èm iere doen vertèlle en babbele
en op e gelloske bier moetn balange ni knabbele. As ge klapt auver de Réize en t Pèirt
tèn zegt n: Mènneke die zain miljoene wèirt.
A danstege dr onder en â danstege dr véir
assen wa van on de Dongstroët tot op t Kéir.
A kan vertelle auver d ofkes op t Vèstsje e giël veroël,
â kan schillere, â kant allemoël!
Ons Ros Bajjort goë déir t vier zonder te béive,
en Péike De Brouin zal in Dèrremonde attait léive.
(Piër van Tatjes)
Geboren in een echt Dendermonds nestje,
komt Peke De Bruyn van t Vestje.
Naar school gaan moest ge hem niet vragen,
daar mocht men uren over zagen.
Hij woonde vele jaren op den Biër,
maar dat barakje staat er nu niet meer.
Van daar trok Peke naar het Gulden Hoofd(je)
met al zijn hebben en houden en al zijn prutsen.
Nu woont hij al jaren in het Zwijveke in de carré,
zijn huis is een echt museum,
je kan het al merken van aan de inkom.
Gekend zoals Onze Lieve Vrouw van Zeven Weeën,
vaarde Pee vroeger op de zeven wereldzeeën.
Je kan hem uren doen vertellen en babbelen
en op een glasje bier moet hij niet knabbelen.
Als je prat over de Reuzen en het Paard
dan zegt hij: Manneke, die zijn miljoenen waard.
Hij danste er onder en danste ervoor
als hij wou van aan de Donckstraat tot op het Keur.
Hij kan vertellen over de Hofkes op t Vestje een heel verhaal
hij kan schilderen, hij kan het allemaal.
Ons Ros Beiaard gaat door het vuur zonder te beven
En Petrus De Bruyn zal in Dendermonde voor altijd leven.
Alle joëre op den dag vâ Katouit trèkke z'er mè véil tralaliere isj op ouit. Gaulejat, Mars en Indejoën èmme tèn éir schoeinsjte kliëren oën. Ze wèrre tèn déir de stroëte gedroëge tèn kènder zjust niks on misvroëge. Ze danse gestoëdeg op 'Ons Banier' en attait mè-j-éivevéil zwier. W'r èmme ze nog nuët ni-j-ouit d'uëg verlaure, want ze zain e gruët stik van ons folklaure. Gaulejat, Mars en Indejoën, zèlle vèr attait in Dèrremonde bestoën. (Piër van Tatjes)
De Grote Mannen. Elk jaar op de dag van Katuit trekken ze er onder hun drie op uit. Goliath, Mars en Indiaan hebben dan hun mooiste kleren aan. Ze worden dan door de straten gedragen en dan kan je hen niets misvragen. Ze dansen gedurig op 'Ons Banier' en altijd met evenveel zwier. We hebben ze nog nooit uit het oog verloren, want zij zijn een stuk van onze folklore. Goliath, Mars en Indiaan zullen voor altijd in Dendermonde bestaan.
Gedicht over de Dendermondse reuzen van Piër van Tatjes (pseudoniem voor Jempi Verhofstadt)
(Klik op de foto om te vergroten) Een klasfoto (van mindere kwaliteit) uit 1959. Mocht iemand zich herkennen, naast de opgegeven namen stuur ons een mailtje om eventuele aanvullingen te plaatsen. Bent u evenwel in het bezit van de originele foto willen wij vragen of u deze wil doormailen, zodat wij een betere kwaliteit kunnen weergeven. Onze dank bij voorbaat!
Vlnr: 1e rij> o.a: Leys - Buggenhout - gebroeders Van Marcke - ... 2e rij> o.a: Guns - Borms - Yolande... - 3e rij> o.a.: Rudolf Buggenhout - Pierre Segers - Vinck - 4e rij> o.a.: Jean-Pierre Verhofstadt - Herman Pauwels - Spitaels Als we ons goed herinneren is de "kleuteronderwijzeres" Zuster Benedicta.
Naa gomme ne gangk! Snië mè Poëse! Wor gomme nortoe?
Ze zèlle dâ lieke vam Bing Krosbie moete verandere, im ploitsj va Dreeming of e Waait Krismas, kènne zer Dreeming of e Waait Iestern va moeke! Moetek dorvéir zuë aat gewèrre zain vèr snië te zien mè Poëse??? Zi, nâ gojje mè messchin ni geluëve nowô, mor ik zat t soëvest mè twidde Poëse nor bouite te kaike en ik zag ammel die snië en ik pèisdege, zouëk nâ ne céidéi mè kèstliekes opzette?
De zondag mè Poëse zelf schéin t sonneke en zate ze te visse on de Forte, en mè twidde Poëse lagget ammel wit! Nè mensj zouë op den dier nimme wéite wâ mointj dat is. Mèirtse bouien zègge ze tèn Wâ goën daprilse grille tèn wèrre? Allé, 'k uëre't al iëne zegge téige ne serjéize mènsj: "Ik èm mè Poëse mam biën gebrauke in de snië!"...
Sneeuw met Pasen.
Nu maken we wat mee! Sneeuw met Pasen! Waar gaan we naartoe?
Ze zullen het liedje van Bing Crosby moeten veranderen, in plaats van Dreaming of a White Christmas, kunnen ze er Dreaming of a white Eastern van maken. Moet ik daarom zou oud geworden zijn om sneeuw te zien met Pasen??? Nu ga je mij misschien niet geloven, maar ik zat s avonds met tweede Paasdag naar buiten te kijken en ik zag allemaal die sneeuw en ik dacht bij mezelf, zou ik nu een cd met kerstliedjes opleggen?
Op Paaszondag scheen de zon en werd er gevist op de Forten, en met tweede Paasdag lag het allemaal wit. Een mens zou op de duur niet meer weten welke maand we zijn. Maartse buien zeggen ze dan Wat gaan de aprilse grillen dan worden? Ik hoor het al zeggen tegen een serieuze mens: "Ik heb mijn been gebroken met Pasen, in de sneeuw!"...
Het Dendermonds politiekorps kent een zeer rijk verleden. Door de politiehervorming, die uiteindelijk in 2002 werd doorgevoerd, kwam er een einde aan de stedelijke politiekorpsen in ons land, en zo ook aan het korps van Dendermonde. Dit bracht mij op het idee om hieromtrent een boek te schrijven. Het initiatief werd zeer goed onthaald en vanuit het politiekorps kreeg ik de medewerking van André Leys. Samen stelden wij een (180 bladzijden tellend) boek samen met als titel "Politie door de jaren heen...". Het boek werd een succes! We tonen hier enkele foto's die ook in het voornoemde werk zijn opgenomen.
Het Dendermonds politiekorps 1938. Vlnr: bovenste rij: Antoon Magerman, Georges Boerewaard, Karel Verhas, Karel Van Gucht en 'stokagent' F. De Donder. Middenste rij: Joseph Van Wiele, René Burssens, Alfons Temmerman, Petrus Van Den Broeck, Pieter Eeckhoudt en Jules Beeckman. Onderste rij: Costers, Jan Dierickx, Commissaris Stas, Edgard Steeman, K. Lenssens.
Als 'bewakers' van de Dendermondse Reuzen: (vlnr) Jules Beeckman, Petrus Van Den Broeck, Jan Dierickx, Jozef Van Wiele en Edgard Steeman.
De stedelijke Politie van Dendermonde in 1956.
Een momentopname: vlnr. L. Bonkoffsky, Florent De Potter, Ivo Van Lijsebetten, ?, Xavier Segers, Jozef Van Wiele, Jean Van Der Vekens, Marcel De Boeck, Jozef Gribbe en Cyriel Peleman (later politiecommissaris).
Dhr. Louis Scholiers merkte ons op dat de vierde agent van links (half verscholen), niet behoorde tot het korps. Het zou gaan om een veldwachter van de gemeente Hamme die toevallig aanwezig was.
Wil je contact nemen met de blog voor het sturen van een foto, het geven van informatie of het vragen om inlichtingen, stuur uw email via het voorziene vak hieronder. U kan ons helpen bij de identificatie van personen. Herken je iemand dan vernemen we dit graag met een email.
Hoewel de hele wereld op de hoogte is van het feit dat de Aalstenaars ziek van jaloersheid zijn om het edele Ros Beiaard van Dendermonde, hebben zij zich indertijd ingespannen om een gelijkaardig 'juweel' te bouwen... Het resultaat is echter maar pover. Men kan het zelfs geen imitatie noemen van het enige échte Ros Beiaard. Als u dat ellendig sakrament van Aalst al eens duchtig hebt bekeken zal u deze stelling onmiddellijk beamen. Er is hoegenaamd geen vergelijking mogelijk! Gelukkiglijk voor de Ajuinen, zijn ze in daar nogal rap tevreden en daardoor werd het Oilsjters Peird het schoonste monument van de stad!
