Druiplijn (Van Daele):
- lijn die van onderen het dak begrenst
Met Christel afgesproken om elke dinsdagnamiddag bij ons thuis samen te komen om te schilderen. Tijdens het schooljaar zijn we ook elke dinsdagnamiddag present, dus zetten we die gewoonte verder. Mijn schildersezel staat in het bijgebouwtje. Als ik zin heb om met olieverf te werken kan ik zo beginnen. Elke week halen we hem uit de verborgenheid en plaatsen hem naast mijn tekentafel. Met lichtinval van boven is het een prima plaats om te schilderen. De tafel in de eethoek schuiven we opzij en mijn veldezel, die normaal een plaats vindt in de bergkamer, wordt opengevouwen en ernaast geplaatst. Boven de eethoek is een glazen koepel, dus ook lichtinval van boven. Alle voorwaarden om goed te kunnen schilderen zijn aanwezig.
Wanneer Christel binnenkomt nemen we geen tijd voor koffie: bijpraten zal straks wel gebeuren, nu dienen die paar uren zo intens mogelijk benut om te werken. Vooral voor Christel is dit belangrijk: zij gaat nog werken, heeft nog een gezin en familie die aandacht vragen. Ik heb alle tijd voor mij
en toch kom ik tijd te kort.
Op enkele minuten zijn we geïnstalleerd
en wordt het stil. Je hoort bijna de inspanning die we leveren. Soms gebeurt het wel dat we tussendoor eens bij elkaar gaan kijken, een paar woorden wisselen, en dan terug aan de slag gaan. Dat is een gewoonte die we meenemen vanuit de academie.
Karel heeft zich buiten geïnstalleerd met een of ander boek over Spinoza. Hij krijgt van die filosoof blijkbaar niet genoeg. Dat geeft ons de kans elkaar te verstaan: ieder is gegrepen door de eigen manier van in de wereld zijn. Geen wederzijdse verwijten dat de ander wéér
, integendeel je begrijpt elkaar en als het nodig is omdat Karel erg verdiept is in een probleem, duik ik wel de kelder en de keuken in: pizza in de oven en we kunnen weer verder.
Maar vandaag lukt het ons geen van beiden om iets behoorlijks op doek te krijgen. Je hebt zo van die dagen. In de voormiddag was ik al druk aan de slag gegaan en nu merk ik dat mijn concentratie het wat laat afweten. Christel is ook moe: de voorbije dagen waren nogal druk. Dan is een koffietje een prima oplossing.
Zelfs als het resultaat niet zo als gewenst is, het samenkomen op zich is waardevol: de vriendschap, het blijven bezig zijn met schilderen zodat je na twee maanden niks doen niet opnieuw moet leren vertrouwd worden met schilderen
en ooit zal het wel lukken, zo bemoedigen we elkaar keer op keer.
|