En dan ontdek ik dat ik geen foto’s genomen heb van Koen en een werk dat ik zeker wou voorstellen. Jammer. Toch kan je reeds uit onderstaande foto’s een idee krijgen van zijn wijze van werken.

Koen laat zich vooral leiden door het stuk hout (meestal een deel van een  boom) dat hij in handen krijgt. Hij laat zich inspireren en volgt als het ware de natuurlijke aanleg van de boom. Het is bijna ruimtelijk kalligraferen. Daarom dat zijn werk zo goed past bij de kalligrafieën van Kakayi. Ik geniet er enorm van.

Omdat Karel en ik het werk van Koen erg waarderen, spreken we af met Christel en Ludo om naar de vernissage te gaan. Gelukkig vind die in de namiddag plaats … en kunnen we ’s avonds onze afspraak met de kinderen nakomen. Maar Karel kan niet mee. Zijn rug protesteert tegen elke vorm van beweging. Jammer.

Wanneer we toekomen is Koen en zijn vrouw al aanwezig: over een tweetal weken wordt Koen vader. Wat ziet zijn vrouw er prachtig uit met haar bolle buik, ze straalt gewoon.

Na de zoenen, het echt blij zijn elkaar weer te zien, wat heen en weer vertellen, neem ik de tijd om eens rond te kijken. De titel van de tentoonstelling: Arabesken maken beide kunstenaars waar, ieder op een eigen manier.

Het werk van Koen ken ik, maar telkens opnieuw vind ik plezier in het kijken naar zijn manier van houtsnijden. Het is heel sierlijk, soms adembenemend gracieus.

Kakayi maakt kalligrafieën, ontzettend mooi. Kijk ook maar eens naar de foto’s hieronder. Hij gebruikt religieuze teksten voor zijn werk. Bijna telkens komt het woord Allah voor. Ik bedenk dat het woord Allah hier gebruikt wordt in positieve betekenis, om iets moois te scheppen. Meestal horen we dat woord verbonden met negatieve geladenheid, maar hier wordt het woord omgeven door zachtheid, ultieme sierlijkheid.

Ik geraak in gesprek met de kunstenaar. Hij legt uit hoe eerst het papier (een soort zijdepapier) geprepareerd wordt met eiwit. Daardoor komt er een vorm van glans op, waardoor het kalligraferen een levendigheid krijgt in de lijnvoering. Het geheel kan meer dan 500 jaren bewaard worden. Er zijn ook verschillende stijlen die al eeuwen oud zijn. Ik merk wel dat er een verschil is in de werken, maar voor de rest ben ik totaal onbekend met wat voor Kakayi iets heel evident is. We kunnen zoveel leren van elkaar, jammer dat vooroordelen dat dikwijls verhinderen.

Naast zijn kalligrafieën stelt Kakayi ook enkele schilderijen ten toon. Heel zacht van kleur. Ook hangen er twee schilderijen van zijn vrouw, die er niet bij kan zijn omdat ze elders haar werken toont.

Tussendoor worden we verwend met een drankje, zelfgebakken cake, een platte kaas dessertje … en zie ik nog bekenden.

De galerie is niet zo groot. Wanneer we alles gezien hebben, de bekenden gesproken en de cake gesmaakt heeft, vertrekken we. Christel en Ludo hebben nog andere activiteiten gepland en ik zal (ook alleen, die rug van Karel …) naar de rolstoelbasket gaan kijken van de jongste zoon in Rotselaar.

Vandaag zie je in de fotobijlage werk van Kakayi. Morgen staat Koen centraal.

Op de foto hiernaast zie je de broedende moedereend op haar nest … als je de foto vergroot en goed zoekt. Onderaan het riet, pal in het midden van de foto, zie je een iets donkerder vlek: dat is de kop van de eend. Merkwaardig hoe goed die broedende vogels verscholen zitten in hun kleuren. Als je het niet weet, merk je ze niet op. Of liever: wij mensen merken ze niet op.

Sinds enkele dagen zien we regelmatig kraaien komen aanvliegen en zich opstellen in de struiken. Welk instinct leert hen dat hier prooi te rapen valt? Als Karel hen opmerkt tikt hij tegen de ruit: verschrikt vliegen ze dan weg … gelukkig blijft de eend zitten. Eergisteren kwamen er een ander koppel eenden gebruik maken van de vijver … maar dat verontruste de eend zo dat ze opvloog. Ze is ook al eens opgevlogen toen ik er langskwam en een of ander geluid maakte dat haar verontrustte. Ze komt wel steeds terug … maar dat duurt toch enkele uren. Ondertussen koelt haar nest toch wellicht af, zeker bij dit nogal koude weer. Er lopen ook katten rond. Die zien we soms met hun poot naar de vissen grijpen in de vijver … zouden ze ook naar kuikens grijpen?

Feitelijk wordt zo’n dier bedreigd door allerlei vijandige elementen. Ik twijfel er aan of haar broeden kuikens gaat opleveren. Waarschijnlijk zal ze nog broeden bij ’t Alent. Ik ga proberen de mensen weg te houden van het nest … maar die passeren op nog geen 5 m van de broedplaats … zal moedereend de drukte aankunnen?