Schrijf alvast in je agenda: op 17 en 18 mei organiseren we met acht kunstenaars een soort kunstmarkt in onze tuin. Niet alleen de tuinkamer en het atelier laten zich inpalmen door allerlei kunstwerken, er zullen ook tentjes verschijnen op het gazon en tussen de bomen … vandaar de titel van het evenement ‘Tussen de bomen’.

Natuurlijk vraagt dit heel wat voorbereiding. Eerst en vooral de tuin een beetje fatsoeneren. Ik rij het gras af, Karel zorgt dat de coniferen worden bijgewerkt, ik zorg dat de afgewaaide takken en sparrenappels tussen de bomen worden opgeruimd, Karel zorgt voor het hakselen van de afgezaagde takken. Coniferen geven een doordringende zoete geur af bij het vermalen. Heerlijk. Net of vreemde landen op me afkomen. Er moet gewied en geplant worden. Natuurlijk kan dit niet allemaal in een keer gebeuren … maar oudere mensen mogen hun tijd nemen, elke dag een beetje, dan breekt de rug niet en blijft het genieten om buiten te werken.

Na de grijsheid van een winter is het genieten van de kleuren in het lentelicht;

Karel zal nog even moeten doorwerken om alle takken gehakseld te krijgen.

Toen Arne een jaar gestorven was, kwamen we met de familie en enkele vrienden samen om hem te gedenken. Om te zeggen dat we dat voorbije jaar, dat zo verscheurend was, niet alleen hadden overleefd maar dat we ook de moed verkregen hadden om ieder de eigen weg verder te gaan. Er werden enkele teksten voorgelezen, een stukje muziek beluisterd en op het einde van de viering hebben we een boom geplant in onze tuin: de blauweregen (eerder een klimplant) die tegen het huis aangeleund staat … alsof Arne voor altijd dicht bij ons aanwezig is.

Elk jaar is het opnieuw uitkijken of hij bloemen draagt. Dit jaar is het overvloed alom. De boom bloeit in drie fasen: het eerste deel tegen de muur die op de zuidkant gericht is krijgt nawarmte van de muur en bloeit het eerst, het tweede deel wordt ook beschenen door de middagzon, maar groeit verder van de muur af en het derde deel is naar het westen gericht en komt het laatst tot bloei. Zo blijven we lang plezier beleven aan de blauweregen.

De finale is elk optreden een ware belevenis. Nu komen de dansers, op de zang van Alegria, de scene op en de zaal binnen door alle deuren die open kunnen. Het is heel aangrijpend als al die dansers op hetzelfde moment dezelfde beweging maken (en daar is echt op geoefend): op de scene, tussen het publiek.

De dansers zijn allemaal in het wit gekleed en hebben een wit masker op waarvan de ogen en mond een gekleurd accent kregen, waardoor ze aan een pierrot doen denken, de tragi-komische figuur uit de circus wereld.

Eerst wordt Alegria in de gekende versie uitgevoerd, maar dan volgt, na even een stilte een disco-versie waarbij de dansers huppelen en springen zodat de ontlading tot in de zaal voelbaar is. Even bekruipt me de angst dat de scene het gaat begeven.

De choreografen komen groeten, krijgen bloemen, dansers en publiek worden bedankt … en dan valt het doek. Tot volgend jaar wellicht.

De kleding voor de finale hangt klaar.

De maskers liggen klaar aan de deur om opgezet te worden bij de finale.

De titel van de voorstelling ‘Descobrir’, betekent in het Portugees ‘ontdekken’,’onthullen’, ‘openbaren’. Op muziek van ‘Cirque du soleil’ dansen de kinderen en jongeren rond het thema van de ontdekking van de wereld. Een kind, onervaren, maakt kennis met al het mooie en minder mooie, het blije en droevige, het harmonieuze en verscheurende in de ervaring.

Geflankeerd door de eindverantwoordelijken van licht en geluid volgt Aike wat er op en achter de scene gebeurt en geeft ze richtlijnen indien nodig. Soms zie ik haar iets op een blad schrijven: dat zal ter sprake komen in het voorbereidend gesprek voor het volgende optreden.

Er is een rustig hoekje ingericht waar dansers zich even kunnen terugtrekken als ze moe zijn. Er staat ook een scherm dat de evolutie op de scene laat zien.

In afwachting van hun optreden zitten de dansers gezellig bijeen. Voor hen is dit een feest: ze genieten van de spanning, het optreden en de ontlading erna.

Wie honger heeft kan in de artiestenbar terecht voor een croque of een broodje;

Voor het kappen en schminken krijgen de betrokken medewerkers een opleiding. Voor het optreden plannen ze een weekend waarop ze de kunst van het schminken en kappen kunnen aanleren onder begeleiding van deskundigen. Ook tijdens de doorlopen in het danscentrum wordt er telkens geoefend. Bij zo’n doorloop gaat het niet alleen om de dansuitvoering, maar ook om de overgang van de ene groep naar de andere aan te leren, zodat dit ook boeiende momenten oplevert. Ondertussen wordt al eens wat kledij aangetrokken, hier en daar een kapsel uitgeprobeerd en sommigen krijgen een laagje schmink op. Niets wordt aan het toeval overgelaten.

Foto’s van de verschillende kapsels hangen tegen de muur, zodat elke medewerk(st)er goed weet wat er dient te gebeuren.

Ook voor de schmink hangen foto’s tegen de muur.

De naaigroep blaast even uit na een drukke interventie.

Achter de scene ligt alles klaar voor een vlugge klerenwissel, maar ook om eventuele ongelukjes te verhelpen: veiligheidsspelden indien de kledij het zou laten afweten, plakkkers voor wie zich bezeert, haarspelden om een kapsel bij te sturen … aan alles is gedacht.

Voor wie honger heeft of dorst kan in de artiestenbar terecht.

Een droogrek is niet meegekomen … maar dan zoek je een andere oplossing.

Wanneer ik de eerste keer in CC Den Amer binnen kom zijn de medewerkers van de productie er al enkele dagen aan het werk: decor, verlichting, geluid, organisatie achter de schermen. De kinderen zijn nog maar enkele uren terug door hun ouders gebracht. Het is enorm druk, net een mierennest : iets meer dan 350 kinderen zoeken hun plaatsje. Maar dat lijkt prima te lukken.

Voor het optreden is het verzamelen geblazen in de zaal: Aike zal de laatste mededelingen doen. Dit zal telkens voor een optreden plaatsvinden. De dansers nog eens wijzen waarop ze zeker moeten letten, maar vooral: hen aanmoedigen het beste van zichzelf te geven.

Op de foto is de ganse groep dansers verzameld in de zaal om te luisteren naar Aike, ergens in het midden.

De kleedkamer van de kleinsten (7-8 jarigen): straks, na het kappen en schminken mogen ze dan die mooie pakjes aantrekken.