Vrienden nodigden ons uit voor een wandeling in Werchter: we kunnen aan sluiten bij een groep en er zou een gids meegaan. Ze wisten ook niet duidelijk waarover het ging, maar het zou ongeveer 3 km wandelen zijn, zowat een uurtje stappen. Dat was prima. Volop zon, Toby die toch eens buiten moest en het samenzijn met de vrienden was een extra attractie.
We verzamelen in ‘de Jack-Op’, het cultureel centrum van Werchter maar oorspronkelijk een brouwerij van het streekbier ‘Jack-Op’. De gids zal ons naar een paar gebouwen loodsen die verbonden zijn met deze vroegere brouwerij, nl. woonhuizen van de uitbaters van de brouwerij. Prachtige huizen waarin de brouwers hun macht en geld etaleerden: ze wilden door hun bouwsel de rest van het dorp psychologisch aan zich onderwerpen, zoveel was duidelijk.
Het wordt een reeks anekdotische verhalen, leuk om horen. Wat ik niet wist: Werchter was vroeger een goedboerend dorp, want de brouwerij had vervoer nodig. Eerst waren het paarden die de kar trokken. Op een bepaald moment had de brouwer een stal met bijna honderd paarden. De boeren van Werchter waren ‘hooiboeren’, die hun hooi verkochten als eten voor de paarden, laat ons stellen: een vorm van biobrandstof. Toen de stoommachine zijn intrede deed schakelden de hooiboeren over naar het kweken van populieren: die groeiden snel en was goed brandhout voor de stoomproductie. Toen schakelde de industrie over op elektriciteit en de olie deed zijn intrede voor het vervoer: zowel het hooien als de houtkap verdween … maar de grond van Werchter leverde prima asperges en andere groenten.
Werchter is omgeven door water, een eiland dus. Indien de bruggen over de Demer, Dijle en Laak, die toegang verlenen tot het dorp, het zouden begeven, dan moeten er bootjes bovengehaald worden om het dorp te verlaten. Vroeger gebruikte men het water om vracht te vervoeren en boottrekkers zorgden dat dit behoorlijk verliep. Die arbeid was erg gereglementeerd. Aan de grens van het dorp namen de mensen van daar de touwen over en trokken hun vracht tot aan de volgende grens. We komen voorbij bewoonde huisjes, die ooit door de gilde van de boottrekkers gebouwd werden. Je moet het ‘weten’ om het te zien.
De Kerk van Werchter is gebouwd met zand- en ijzersteen. Wel is het opmerkelijk dat die verschillende stenen in lagen op elkaar gelegd zijn bij het optrekken van het gebouw, zodat men horizontale lijnen bekomt in de muren. Dit zou de muren steviger maken en scheuren voorkomen.
Maar de wandeling loopt veel langer uit dan voorzien. Wanneer we daarna nog iets gaan drinken op een terras (Jack-Op natuurlijk) zijn er bijna drie uren voorbij. Nu ja, zo hebben we van wellicht een van de laatste zonnige dagen kunnen genieten van de warmte, goed gezelschap en nieuwe weetjes.
|