De oorlog stagneerde . De IJzervlakte werd onder water gezet. De modder zoog alles naar zich toe, paarden en soldaten  verzopen soms letterlijk in de modder.

In 2018 is het honderd jaren geleden dat WOI beëindigd werd. Overal worden er herinneringsevenementen gehouden, ook bij ons.'t Alent, de kunstkring in Werchter, organiseert een tentoonstelling, die wellicht op verschillende plaatsen zal getoond worden. Ik heb me ook als deelnemer aangemeld. Ik maakte een reeks van vijf werken waarin ik telkens een moment uit die periode oplicht.

In het eerste werk laat ik de opwinding van de rekruten en de mensen rondom hen zien: de vaderlandse liederen vulden de harten met een overvloed aan patriotisme: ze zouden de vijand een lesje leren en tegen Kerstmis weer thuis zijn.

Hoe ouder je wordt hoe meer verleden zich komt aanbieden. Het is net of elk moment in het nu verbonden is met vroeger. Wanneer die verbondenheid rustgevend is kan je daar met vrede naar terug kijken. Gaat die verbondenheid gepaard met pijn kan er best nog wat innerlijk werk verzet worden. Het is makkelijker het vroegere los te laten wanneer je tot heelheid in jezelf gekomen bent. Ooit moet je alles toch loslaten. Draadje na draadje kan je nu de vraag stellen: is het goed zo?

Terwijl de tentoonstellingen hun gangetje gaan, laat ik mijn tekentafel niet in de steek, integendeel. Ik merk dat het de laatste tijd erg druk geweest is, té druk voor mij. Ik ben graag bij mensen, maar trek me ook graag terug in mezelf. Blijkbaar heb ik daar meer en meer nood aan nu ik ouder word.

Ik begin aan de reeks: vrouwen in gesprek. Zijn het de vele vrouwen in mij die ik tot uiting breng of de vriendinnen waarmee ik in de rust van elkaars aanwezigheid, kan afdalen tot mezelf. Wellicht beide.

Nog eentje van vroeger … hoeveel werken 'van vroeger' hebben zich opgestapeld in het archief? Het zwaarste werk zal zijn: op een bepaald moment afscheid nemen en aanvaarden dat 'dit voorbij is'. Ik hoop dat ik dan dankbaar zal kunnen zijn dat ik deze passie nog mogen beleven heb.

Omdat kleinere werken hier niet direct een goede plaats vinden, ben ik op zoek gegaan naar wat grotere exemplaren. Het is bijna ontroerend werken te zien die ik een paar jaren terug maakte en na geëxposeerd te zijn, weer veilig opgeborgen heb. Het zijn werken van 60 cm x 80 cm en tegenwoordig is het grootste formaat dat ik hanteer 50 cm x 70 cm.