Ik weet niet of een pasgeboren kind zo'n 'onbeschreven blad' is, zoals men soms durft te beweren. In elk geval, na jaren van leven, ben je een 'beschreven blad' … en niet één blad maar boekdelen vol. Wellicht zitten er spannende verhalen tussen en ellendige en weemoedige en vreugdevolle … een einde aan die verhalen komt er maar wanneer we ons hoofd definitief neerleggen om het grote rusten in te gaan.

13.11.17 WO I (5)

Na de oorlog begraven we onze doden en maken plaats voor immense militaire begraafplaatsen. We leren de woorden 'helden', 'gestorven voor het vaderland' en roepen luid: nooit meer oorlog.

Er zijn alleen verliezers na een oorlog. Tijdens WO I verloren 30 miljoen soldaten en burgers het leven. Hoeveel rouwenden moeten we daarbij optellen?

Er werd gas ingezet als wapen: soldaten schroeiden hun longen en verstikten zonder gasmasker.

De oorlog stagneerde . De IJzervlakte werd onder water gezet. De modder zoog alles naar zich toe, paarden en soldaten  verzopen soms letterlijk in de modder.

In 2018 is het honderd jaren geleden dat WOI beëindigd werd. Overal worden er herinneringsevenementen gehouden, ook bij ons.'t Alent, de kunstkring in Werchter, organiseert een tentoonstelling, die wellicht op verschillende plaatsen zal getoond worden. Ik heb me ook als deelnemer aangemeld. Ik maakte een reeks van vijf werken waarin ik telkens een moment uit die periode oplicht.

In het eerste werk laat ik de opwinding van de rekruten en de mensen rondom hen zien: de vaderlandse liederen vulden de harten met een overvloed aan patriotisme: ze zouden de vijand een lesje leren en tegen Kerstmis weer thuis zijn.

Hoe ouder je wordt hoe meer verleden zich komt aanbieden. Het is net of elk moment in het nu verbonden is met vroeger. Wanneer die verbondenheid rustgevend is kan je daar met vrede naar terug kijken. Gaat die verbondenheid gepaard met pijn kan er best nog wat innerlijk werk verzet worden. Het is makkelijker het vroegere los te laten wanneer je tot heelheid in jezelf gekomen bent. Ooit moet je alles toch loslaten. Draadje na draadje kan je nu de vraag stellen: is het goed zo?