Op
het graf van mijn zoon ligt een kleine steen met daarin zijn naam, geboorte- en
sterfjaar gegraveerd. De letters zijn praktisch weggeveegd door regen en wind.
Op zoek naar iemand die alles weer in orde kon maken dacht ik aan Lieve Van
Gramberen.
Lieve
kapt in steen en ik leerde haar kennen op een kunstwandeling enkele jaren
terug. Ze woont in Rotselaar. Tijdens de laatste kunstwandeling in Tremelo was
ze ook aanwezig en ik sprak er haar over aan. Ze kon ook zelf een nieuw ontwerp
maken en de onderkant van de steen gebruiken. Ze zag het wel zitten. Deze week
belde ze dat ze een ontwerp klaar had en of we eens langs kwamen.
Lieve
en Hugo, haar man, wonen in een groene straat. Hugo merkte tijdens het gesprek
op dat Werchter en ook Rotselaar nauwelijks geraakt werden door invloeden van
de stad. Tremelo en Haacht hebben mooie winkelstraten,
Werchter en Rotselaar hebben de klassieke bakker, beenhouwerij, banken en natuurlijk
de cafés. Daardoor blijven die dorpen iets rustigs bewaren met mensen die
geworteld zijn in de grond, waardoor het ook moeilijker is om te integreren in
die gemeenschap. De autochtonen zijn verbonden door verhalen over vroeger, met
mensen als Louis, de zoon van Seppe die met de dochter van Marie getrouwd is,
je weet wel de nicht van Liva die hierachter woont. Niet dat de plaatselijke
bewoners niet vriendelijk zijn, integendeel, alleen het is zo moeilijk om in
hun verhalen te treden, terwijl je zelf met andere verhalen zit over mensen die
totaal vreemd zijn in deze wereld.
Er
is een prachtige ietwat ongedisciplineerde tuin. Hugo is een verzamelaar. Als
hij iets ontdekt neemt hij een stekje en ergens in zijn tuin verschijnt dan de
nieuwe plant. Tussen die soms merkwaardige aanplant, ontdek je stenen met
teksten die door Lieve gekapt zijn. Op een moment dacht ik: dit is paaseieren
rapen voor volwassenen. Meestal is ze met poëzie bezig. Op haar nachttafel zullen
de dichtbundels zich wellicht opstapelen.
Hoe
leer je de stiel? Door in de leer te gaan bij een leermeester en workshops te volgen.
Er is geen aanbod voor dit soort creativiteit in de academies.
Over
een maand gaat ze met pensioen. Ze wijst op een steen die aan de rand van de
vijver staat waarin ze gekapt heeft, of liever de letters in reliëf met de
achtergrond weggekapt: GENIET. En dat ga ik doen zegt ze. En dan zie je zon
stel aan het werk: Hugo schildert (heeft de academie in Werchter gevolgd) en
Lieve maar beitelen. Je hoeft geen wereldschokkende acties te ondernemen om
gelukkig te zijn.
Hier
volgen een reeks fotos van Lieve en haar werk.
|