Gebruik baard, pruik en snor nooit om uw gezicht te verbergen!
Hoofdpunten blog wandelen
sinterklaas
12-11-2008
De echte Sint-Maarten
Sint-Maarten zwaait de plak in grote gebieden van de Westhoek
In enkele Westhoekgemeenten is het niet Sinterklaas, maar wel Sint-Maarten die het voor het zeggen heeft. Hij lijkt als twee druppels water op zijn neef Sint-Nicolaas. Alleen komt Sint-Maarten wat vroeger. Op 10 en 11 november heeft in tal van Westhoekgemeenten een Sint-Maartensstoet plaats met de Sint te paard. Sint-Maarten wordt het meest afgebeeld zittend op zijn paard terwijl hij zijn mantel met het zwaard in tweeën snijdt en die aan een arme stakker geeft. Een zwaard heeft hij niet meer bij, de kapmantel wel. Een 'kapmantel', heel toepasselijk voor sint-Maarten met het kappende zwaard. Sommige Westhoekgemeenten vieren Sinterklaas. De slimste houden de twee in ere, zowel Maarten als Sinterklaas. Tweemaal 'kassa' voor de winkels en de ....kinderen. En het is al gebeurd dat hun wegen kruisen doordat Sinterklaas veel te vroeg komt. Dat ze familie zijn, zien de kinderen zo.
Hij wandelde over de golven en ging aan boord van vijf graanschepen die van Cyprus naar Constantinopel voeren. Nicolaas kocht graan, deed een vooruitbetaling en gebood de kapitein naar Myra te varen. Maar de duivel kwam tussenbeide, overtuigde de kapitein ervan dat de hele zaak op bedriegerij berustte en zo veranderde het niet van koers. Toen er kort daarna een flinke storm opstak en weer bedaarde, veranderde de kapitein van mening en volgde het bevel van Sint-Nicolaas op. Zij landden in Myra, kalmeerden de bevolking, vertelden wat er gebeurd was en verkochten het graan. Toen zij de graftombe van de heilige Nicolaas bezochten, herkenden zij de man die aan hen verschenen was. Zij legden de vooruitbetaling bij het graf, als offerande, en de bevolking vierde feest te zijner ere. uit: Sinterklaas legenden
De derde versie verplaatst ons in een situatie na de dood van de heilige Nicolaas. Vijf jaar nadat hij gestorven was ontstond er een verschrikkelijke hongersnood. Nicolaas verscheen aan een van zijn familieleden, Theodolus, en verzocht hem dringend een gebedsdienst te houden in Myra, bij zijn graf. De gelovigen voldeden hieraan. In de nacht daarna was er een hevige aardbeving. De kist in de kapel sprong open en er steeg zo'n sterke geur van myrrhe uit op dat de hongerenden verzadigd werden en blinden en lammen genazen! Enige dagen later verscheen Nicolaas weer, nu als patriarch. Zijn mijter leek gemaakt van vurige vlammen. (wordt vervolgd) uit: Sinterklaaslegenden
In een andere versie luidt de legende: tijdens een hongersnood ging Nicolaas, vermomd als koopman, naar de kapitein van een graanschip. Hij verscheen in diens droom, kocht graan, overhandigde de kapitein drie goudstukken en zei hem met zijn schip naar Myra te varen. De kapitein, eenmaal wakker de volgende ochtend, dacht het hele voorval gedroomd te hebben. Maar in zijn hand lagen de drie goudstukken! Hij wendde het schip en bracht het graan naar Myra.
Er is nog een andere bewerking van deze versie. Daarin is het schip op weg naar Frankrijk. Sint-Nicolaas dwingt de kapitein een andere koers te varen en geeft hem de drie goudstukken als vooruitbetaling. De kapitein vertrouwt erop dat hij later de hele som zal ontvangen. uit: Sinterklaas Legenden
Dat Nicolaas schutspatroon voor de zeevarenden was, heeft sommige historici doen veronderstellen dat een deel van de verering voor Poseidon, de 'god van de zee' voor de Grieken, op Nicolaas was overgebracht. Dit verhaal is zeer betekenisvol en behoort tot de oudste Sint-Nicolaaslegenden. Er bestaan drie verschillende versies uit de vroeg-byzantijnse tijd.
Het Graan (1)
In de eerste graanlegende wordt verteld over een hongersnood in Lucia. Nicolaas trachtte voortdurend graan te bemachtigen voor de lijdende bevolking in de provincie. Op een dag kwamen verscheidene schepen vol graan, op weg van Alexandrië naar Constantinopel, in Andriaki aan en Sint-Nicolaas haastte zich naar de haven. Vurig drong hij er bij de kapitein op aan een deel van de lading achter te laten voor de mensen in Lycia. Maar de kapitein weigerde. "De lading is zorgvuldig gewogen en ik ben bij opkomst verantwoordelijk voor een tekort." Maar de bisschop hield vol en verzekerde hem nadrukkelijk dat hij er geen narigheid door zou krijgen. En eindelijk ging men ermee akkoord van ieder schip honderd schepsels graan af te staan. Nu geschiedde het wonderbaarlijke: toen de schepen in Constantinopel arriveerden woog de lading even zwaar als te voren. En toen Sint-Nicolaas het ontvangen graan verdeelde, bleek het voldoende voor twee jaar en was er zelfs nog genoeg over om te kunnen zaaien voor de volgende oogsten! uit: Sinterklaas legenden
Namens het Nederlands Film Festival hebben wij vanmiddag de 57e Gouden Film ontvangen voor "Sinteklaas en het Geheim van het Grote Boek" voor het behalen van 100.000 bezoekers.
Wij zijn natuurlijk gigantisch trots en blij dat we al zo snel het publiek massaal naar de bioscoop hebben kunnen krijgen voor een film waar we met de hulp van iedereen keihard voor geknokt hebben.
De Gouden Award hebben wij vanmiddag in ontvangst mogen nemen........maar hij is voor ons allemaal.
Sint-Niklaas is dé stad van de Sint. Vanaf 12 november verblijft Sinterklaas opnieuw in zijn eigen stad Sint-Niklaas. Tot zijn verjaardag op 6 december, staan er tal van activiteiten op stapel rond de grote kindervriend.
- de Dag van de Sint: op zondag 16 nov. vanaf 13u.
- het Huis van de Sint: van 12 nov. tot 06 dec.
- Circusshow 'Sint in de piste': zat 22 nov. 10u30, 14 uur en 17uur, 23 nov. 10u30 en 14 uur.
- de Sinterklaaszoektocht: van woensdag 12 nov. tot woensdag 03 dec.
Pietje is volop schoorstenen aan het volproppen met speelgoed wanneer hij op een bepaald moment via de schouw terecht komt in een slaapkamer met op het bed een pracht van een meisje, helemaal naakt en in een diepe slaap. Bij al die schoonheid wordt het plotseling heel onrustig in zijn plofbroekje. "Hemeltje, wat moet ik nu doen?", denkt hij na. "Als ik mijn manieren niet hou, kom ik nooit in de hemel. Maar hou ik ze wel, dan kom ik nooit meer door die schouw naar boven!" mopje van : Guy Vandendriessche
De Sint is al in het land! Ouders ontevreden, distrubuteurs noemen het 'normaal'
Nog ruim 70 keren slapen en Sinterklaas komt. Maar bij Aldi ligt de goedheiligman al enkele dagen in de aanbieding, als holle chocolade figuur wel te verstaan. Veel te vroeg, zuchten goedmenende ouders van kleine kindjes. Busines as usuel, klinkt het bij de producenten en distributeurs.
'Moeten ouders nu bijna drie maanden lang een oppas zoeken, zodat ze zonder hun kindjes boodschappen kunnen doen?', vroeg lezer Andy Wouters uit Harelbeke zich af toen zij in de rekken van de Aldi in Harelbeke het personeel de rekken zag vullen met sinterklaassnoep. 'Als het zo doorgaat, start over enkele jaren de actie Terug naar school nog tijdens de examens'
Nieuw onderdeel van de website van de Sint in Amerika
Nieuw onderdeel van de webside van de Sint in Amerika
Carol Myers, de fanatieke webster in Amerika, mailde terug dat er een mooi hoofdstukje aan haar onvolprezen webside is toegevoegd: St. Nicholas Appearances. Deze staat -weliswaar in het Engels natuurlijk-vol met nuttige tips over kostuums, scripts, helpers, feestjes enz. Een aanrader dus in deze donkere herfstavonden: www.stnicholascenter.org uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap Hans Groenewegen
Sinterklaas en het Geheim van het Grote Boek Een film van regisseur: Martin van Nellestijn.
Als Sinterklaas bij het examen voor zijn 'dakrijbewijs' een ongeluk krijgt, moet hij naar het ziekenhuis. Iedereen vindt het heel erg, behalve de gemene Dr. Brein. Die wil dat Sinterklaas stopt met zijn werk. Ze wil het kasteel van Sinterklaas voor zich zelf en is ook van plan om al het geld voor de cadeautjes in te pikken en er met het Grote Boek vandoor te gaan.
De Pieten stellen een onderzoek in en met behulp van kinderen proberen ze de problemen op te lossen. Het avontuur brengt ze zelf tot in Curacao. Lukt het de Pieten dit avontuur tot een goed einde te brengen en het Grote Boek van Sinterklaas voor 5 december veilig te stellen.....?
Speeldata: Sinterklaas en het Geheim van het Grote Boek in de bioscopen: Vanaf 9 oktober 2008 in de Nederlandse bioscopen Vanaf 23 oktober in Belgie
De Sint (slot) Een verhaal van Simon Carmiggelt over Sinterklaas
"Toen ik nog klein was, zag je de Sint niet zo gemakkelijk," zei de oude man. "Nou hebben kinderen de intocht. En hij verschijnt elk ogenblik op tv. Maar toen...Wanneer was het?" Hij dacht even na. "De winter van 1915," vervolgde hij. "Ja, ik was toen zes. En m'n broertjes waren tien en vier. We woonden in de indische buurt, hier in Amsterdam. En we hadden 't niet breed. Maar Sinterklaas werd gevierd. Ik was toen op de grens van geloven en niet geloven. Tegen mijn vriendjes riep ik "Sinterklaas bestaat niet. Dat is een verklede vent." Maar toch was ik diep onder de indruk toen ik hem in persoon zag. Hij zat in de manufacturenwinkel van Nooy in de Eerste Van Swindenstraat. Kent u die winkel? Hij is er nog geloof ik. Mijn moeder heeft me later verteld hoe we daar binnenkwamen. Als je voor minstens 'n gulden kocht, mocht één van de kinderen op vertoon van de kassabon Sinterklaas een handje geven. En dan kreeg zo'n kind een presentje."
Hij keek me van opzij aan. "Een presentje," zei hij. "Een afgestorven woord. Net als versnapering. Mijn moeder kocht drie theedoeken aan één stuk. Zelf doorknippen en zomen. Dat koste net genoeg voor zo'n heilige kassabon. Mijn broertje van vier was de uitverkorene. Want die geloofde nog helemaal. Ik was alleen maar zenuwachtig in de winkel. Het duurde een hele tijd eer mijn broertje aan de beurt was. Vanuit de verte zagen wij dat hij een handje kreeg. En zo'n kleurboekje van één cent . -iets van één cent. Helemaal stralend kwam hij bij ons terug. Hij had een wonder meegemaakt. 'En,' vroeg mijn moeder, 'heeft Sinterklaas nog iets gezegd?' Hij knikte en op een eerbiedige toon antwoordde hij. 'Ja, moe. Hij zei, Verdorie, wat een rij nog." uit: Verhalen Almanak
De Sint (1) Een verhaal van Simon Carmiggelt over Sinterklaas
In de hal van Madame Tussaud in de Kalverstraat zat Zwarte Piet gehurkt voor drie zeer kleine jongetjes en vroeg "Kunnen jullie zingen van Sinterklaas Kapoentje?" "Ja Piet," antwoordde een van de drie geimponeerd. Je kon zien dat hij ervan overtuigd was met de enige echte Zwarte Piet te doen te hebben, terwijl de mensen die eromheen stonden duidelijk zagen dat deze Piet gespeeld werd door een meisje. "Nou, zing 't dan maar," zei ze . Ze deed zelfs geen moeite haar sopraan wat neer te drukken. "Sinterklaas Kapoentje...." hieven de jongetjes braaf aan.
Het duplikaat van de portier naast de kassa keek onbewogen, maar het origineel bij de deur glimlachte net als wij. Toen het liedje uit was, kregen de jongens een handje snoep en verdween Zwarte Piet in het wassenbeeldenspel als enige bewegende attractie tussen de verstarde groten der aarde. De jongetjes maakten zich met hun buit uit de voeten en de toeschouwers voegden zich in de rijen der winkelende Amsterdammers.
Ik liep op met een oude man, die niet veel meer te winkelen had. "'t Was een meisje," zei hij tegen me. "Ja, dat hoorde ik ook," antwoordde ik. Hij glimlachte. "Ik heb laatst een vrouwelijke Sinterklaas gezien," zei hij. "Een lachertje. Voor mij tenminste. Maar voor de kinderen niet. Als je klein bent, geloof je wat je geloven wilt. Nou ja, als je groot bent ook. Maar dan gaat het om andere dingen.
Terwijl we verder liepen, dacht ik aan mijn kindertijd. Eerste klas lagere school. Ik geloofde niet meer. Sinds kort. En ik wist welke meester Sinterklaas speelde en welke jongen uit de hoogste klas verscholen was achter het mombakkes van Zwarte Piet, waarvan de mond ernstig was beschadigd, omdat hij zijn functie misbruikte door zelf voortdurend pepernoten te eten. En toch beefde ik van angst, toen ik uit de bank moest komen om Sinterklaas een handje te geven en sloeg mijn stem over van de zenuwen bij het zingen van een liedje, waar hij om vroeg. (wordt vervolgd) uit: Volksverhalen Almanak
Als grote mensen hobbies hebben dan kost dat meestal geld ook deze man die er een heeft zo heeft men Sint verteld
Een fototoestel heeft hij nu niet gewoon, nee: digitaal en kleiner dan een stukje zeep 't is echt niet meer normaal
Er komt geen film meer aan te pas het is miraculeus het enige dat je nodig hebt is een vinger, oog en neus
Je houdt de zoeker voor je oog je neus er tegen an je vinger drukt dan op de knop en hop: dat was het dan
Tenminste, voor wat de opname betreft want zoals ik u al zei het ontwikkelen van een film is er echt nu niet meer bij (wordt vervolgd) uit: sinterklaasgedichten
Op sintsdag 18 november 2008 organiseert het Sint-Nicolaasgenootschap Vlaanderen de preselectie van de wedstrijd 'Sintsingen', die haar bekroning zal kennen op vrijdag 5 december. Solisten, duo's, trio's of groepjes van hoogstens 5 leden worden uitgedaagd een origineel akoestisch programma te presenteren dat volledig op Nicolaasliederen is gestoeld. Het kan zowel instrumentaal als vocaal zijn. Elk muziekgenre is toegelaten en de maximum duur van het optreden bedraagt 10 (tien) minuten. Op verzoek van de deelnemers bezorgt het SNG Vlaanderen de nodige partituren. Belangstellenden melden zich zo snel mogelijk via geert.vandenhende@sngvlaanderen.org. In de preselectie is hoogstens plaats voor tien deelnemers. De maan door de bomen à la Bach, een steamende stoomboot in house-versie, daar wordt jazzy op de deur geklopt. Wie neemt de handschoen op? uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Een verhaal over hoe Sinterklaas de cadeautjes rondbrengt
Het kleinste stukje speelgoed (slot)
Plotseling zat hij met een schok rechtop en was meteen klaar wakker. "Lieve help, ik heb bijna een uur geslapen," zei hij. "Wie zou me gewekt hebben?" Hij keek de kamer rond en zag het fluitje, dat over de rand van de schoen naar hem gluurde, en hoorde de wind, die zich door de schoorsteen naar binnen haastte.
Hij nam het fluitje uit de schoen en zei vriendelijk lachend. "Niemand kon mij wakker krijgen, behalve jij, jij bent zo'n klein stukje speelgoed, dat Bobbie je heus niet zal missen en ik heb je hard nodig. Je blijft bij mij." Hij stopte het fluitje in een zak van zijn wijde mantel en haastte zich naar het dak, klom op zijn schimmel en reed weg, het fluitje in zijn zak en de wind achter hem aan.
Sinds die tijd gebruikt Sinterklaas ieder jaar opnieuw het fluitje om zijn paard op Sinterklaasavond bij zich te roepen. En sinds die tijd blaast ook ieder jaar op die avond de wind in de schoorsteen. uit: Volksverhalen Almanak
Een verhaal over hoe Sinterklaas de cadeautjes rondbrengt
Het kleinste stukje speelgoed (4)
"Probeer Sinterklaas toch wakker te maken" riep het tegen het andere speelgoed. Maar het speelgoed sliep ook. "Lief vuur, help jij me dan," zei het tegen de vrolijke vlammetjes in de haard. Het vuur knetterde zo hard als het kon en de vlammen loeiden en sisten, maar Sinterklaas sliep door.... "Lieve klok, kun jij Sinterklaas niet wakker krijgen?" vroeg het fluitje. De klok tikte zo hard hij kon, maar Sinterklaas sliep door....."Mijn hemel, wat moet ik doen," zuchtte het fluitje. "Sinterklaas blijft vast de hele nacht slapen en dan krijgen de kinderen geen speelgoed meer!"
En toen blies net meneer de wind jolig in de schoorsteen. "Hoeioei, hoeioei, wat is er toch met jou?" "O, meneer de wind," zei het fluitje, "kunt u me alstublieft helpen? Sinterklaas slaapt en de nacht is al bijna om." "Hoeoei," riep de wind weer, "wat kan ik voor je doen?" "Door me heen blazen," riep het fluitje, "als je dat doet , maak ik geluid en dan kan ik Sinterklaas wakker maken."
Dus blies meneer de wind door het fluitje. Eerst floot het heel zachtjes en dat was net of er belletjes tinkelden. Sinterklaas droomde dat er elfjes lachten. Er kwam een glimlach op zijn gezicht, maar hij werd niet wakker. Toen blies de wind iets harder en het fluitje maakte hoge, vrolijke muziek. Sinterklaas droomde nu dat er jongens en meisjes Sinterklaasliedjes zongen, hij bewoog zich een beetje. Toen blies de wind flink hard en het fluitje maakte een geluid of het buiten stormde.Ik moet eens gaan kijken of mijn schimmel het warm genoeg heeft, dacht Sinterklaas in zijn slaap..... (wordt vervolgd) uit: volksverhalen Almanak
"Ik geloof dat ik nog een fluitje heb dat daar precies in past," zei Sinterklaas en hij pakte het kleine fluitje, dat hij zelf had gemaakt, uit de zak en legde het in Bobbie's schoen. "Je mag dan het allerkleinste stukje speelgoed zijn, maar je gaat er nog net bij," zei hij vrolijk. "He , wat is dat?" Op het tafeltje vlak voor de haard stond een schaal koekjes en een grote thermosfles vol warme chocolademelk. "Lieve Sinterklaas," had Bobbie op een stuk papier geschreven, "dit is voor u. Ik hoop dat je het lekker vindt."
"M-m-m!" zei Sinterklaas, terwijl hij van een koekje proefde. "Wat heerlijk en wat een lekkere chocola! Ik ga er even bij zitten, dan rust ik meteen wat uit."
En Sinterklaas zakte in een diepe, zachte stoel en strekte zijn benen uit naar het haardvuur. Terwijl hij van de koekjes at, vielen zijn ogen zo af en toe dicht, hij knikkebolde en viel in een diepe slaap. Hij merkte dan ook niet, dat het kleine fluitje over de rand van Bobbie's schoen keek, en hem in de gaten hield. Het leek het fluitje of Sinterklaas heel lang sliep. De oude klok in de hoek van de kamer tikte rustig door. Sinterklaas sliep, terwijl in het hele land jongens en meisjes op hun cadeautjes wachtten! De schimmel op het dak hinnikte en de belletjes van zijn tuig rinkelden, maar Sinterklaas bleef slapen. Op het laatst kon het fluitje zich niet langer inhouden. (wordt vervolgd) uit: Volksverhalen Almanak
Een verhaal over hoe Sinterklaas de cadeautjes rondbrengt
Het kleinste stukje speelgoed (2)
Alle knechten kwamen om hem heenstaan; ook Pedro, die vlug het zaagsel van zijn kleren sloeg. Al hebben Zwarte Pieten nog zulke handige, vlugge vingers, niemand kan toch zulke mooie en moeilijke dingen maken als Sinterklaas zelf. Ze keken met grote ogen toe, terwijl hij het hout tussen zijn handen ronddraaide en er een prachtig fluitje van maakte, dat hij versierde door er bloemen en vogeltjes in te snijden.
"Luister," zei hij, en toen hij erop blies was het net of er elfjes zongen. Sinterklaas deed het fluitje in een grote, lege zak en zei tegen zijn knechten: "Als je dus heel kleine stukjes hebt, maak er dan fluitjes van." Na die dag sneden de knechten heel veel fluitjes, maar niemand kon zo'n klein fluitje maken als dat van Sinterklaas.
Op Sinterklaasavond werd het fluitje met al het andere speelgoed in de zak gedaan, maar het was zo klein, dat het steeds tussen Sinterklaas zijn vingers door glipte als hij in de zak naar een cadeautje zocht. Sinterklaas had al veel huizen bezocht en veel schoenen gevuld, maar het fluitje was nog steeds niet weggegeven. De zak was al half leeg en de Sint begon langzaamaan moe te worden, toen hij bij het huis kwam waar Bobbie Blom woonde. Hij stopte Bobbie's schoen helemaal tot voorin vol, zodat er nog net genoeg plaats overbleef voor een héél klein cadeautje. (wordt vervolgd) uit: Volksverhalen Almanak
