Gebruik baard, pruik en snor nooit om uw gezicht te verbergen!
Hoofdpunten blog wandelen
sinterklaas
19-07-2010
Zou de goede Sint wel komen?
Zou de goede Sint wel komen? (2) Sinterklaasgedichten uit de Tweede Wereldoorlog Aangrijpend boek samengesteld door Hinke Piersma
Europese Grootmachten Stadssint van Amsterdam, Jeroen Krabbé, tekent voor het voorwoord. Niet zonder reden waarschijnlijk: hij werd geboren op 5 december 1944, de enige Sinterklaasviering die zijn familie (met een Joodse sterdragende moeder) ooit heeft overgeslagen. Voor hem is 5 december de spannendste dag van het jaar vol herinneringen en varwachtingen. Later hoorde hij dat zijn moeder door de gedichten bij de pakjes naar familieleden in Westerbork geheime informatie over andere familieleden doorgaf:naast uitlaatklep ook drager van persoonlijke info. In de inleiding legt Piersma uit hoe ze tot de bundel gekomen is. In een particulier archief van een Joodse familie, geschreven in Engeland, vond ze een lang gedicht met een felle aanklacht tegen de bezetting. Ze vroeg zich toen af of er meerdere gedichten uit die tijd bestonden en plaatste een oproep op de website van het NIOD. Vele reacties volgden en van de diversiteit aan gedichten is het boek de neerslag. Boeiende, persoonlijke verhalen gaan schuil achter soms korte gedichten, zeker als het lot van de maker of ontvanger bekend is. Ook de uiteenlopende toepassingen van het feest zijn bijzonder: van onderbreking van de oorlogszorgen tot verwondering van een onderduiker bij die Nederlandse traditie, van huiskamer tot mobilisatietroepen tot Radio Oranje. Zo had de Sint in 1942 in Kamp Amersfoort een mijter van krantenpapier, een baard van vuile watten, bijeen gehouden door termoplast en om zijn schouders een morsig deken. Voor Radio Oranje zong men in 1941: "zie de maan schijnt door de bomen, NSB-ers staakt uw wild geraas, de overwinning zal er komen, Oranje wordt hier weer de baas. Vol verwachting klopt mijn hart, wie de strop krijgt wie de gard" Aangrijpende verhalen zoals van een meisje dat voor de leden van een verzetsgroep een gedicht maakte en verneemt dat twee weken later bijna alle leder waren opgepakt en later stierven in een kamp. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Zou de goede Sint wel komen? (1) Sinterklaasgedichten uit de Tweede Wereldoorlog Aangrijpend boek samengesteld door Hinke Piersma
(Europese Grootmachten)
De Tweede Wereldoorlog mag dan wel met pensioen zijn gegaan en Anne Frank zou dit jaar 80 jaar zijn geworden: de stroom boeken over beide onderwerpen blijft groot. Enig in zijn soort is het boek van Hinke Piersman van eind vorig jaar dat de hoopvolle kant van een zwarte pagina uit onze geschiedenis belicht. Piersma is historicus en verbonden als onderzoekster aan het NIOD, het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie. Zij wilde laten zien met de keuze van haar gedichten uit de bezettingstijd dat "het oer-Hollandse familiefeest werd aangegrepen om het moreel hoog te houden".
Achter in het boekje is een cd opgenomen die met Rick Hoogendoorn is ingesproken, waarop 12 liedjes te horen zijn (veelal oorlogsvarianten op bekende Sinterklaasliedjes, zoals Zie ginds komt een jeepje....) en het verhaal van Ben Stroman dat al heel wat jaartjes geleden in de Tijdingen is opgenomen geweest Waarom Sint-Nicolaas in 1944 niet bij de Rotterdamsche kindertjes kom komen rijden. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Speelgoed wordt volgend jaar vijf tot zes procent duurder. Dat zegt Johan Geerooms, algemeen directeur van speelgoedketen Dreamland. "En dan hou ik nog geen rekening met de mogelijk opwaardering van de Chinese munt, de yuan", klinkt het. Veel speelgoed is namelijk "Made in China".
Drie redenen voor de prijsstijging:
1. Lonen in China stijgen. 2. Grondstoffen worden duurder. 3. Vervoer wordt duurder omdat China flink wat containerschepen uit de vaart nam. uit: Het Belang van Limburg
Zo vader zo zoon (slot) Ontmoeting met de zoon van tweede tv-Sint Adrie van Oorschot
Het kostuum van Adrie. Ik verbaasde mij over de keurige afwerking van het kostuum, ieder detail was tot in de puntjes verzorgd. Een deel van het oude haarwerk werd uit de doos gehaald. De oude snorren en wenkbrauwen liet ik door mijn handen gaan. Dat maakte toch iets in mij los. Zelfs het grote boek was er nog. Omdat alles eigendom was van Adrie heeft hij alles meegenomen en is nu eigendom van zijn zoon. Daarna de staf met een kleine krul die nu zelfs niet meer na te maken is omdat het buigen van deze kleine bocht bijna onmogelijk is. Een stukje handwerk, gemaakt kort na de oorlog. Adrie had zelfs zijn eigen Sint-schoenen, een sierlijke instapper met op het voorvlak een rood gedeelte met daarop een gouden kruis en de rest van de schoen was goudkleurig. Oog voor detail dus! Adrie heeft twee kostuums gehad. Het goudgalon van het eerste kostuum was smaller dan die van het tweede kostuum en ook de mijter is bij het tweede kostuum wat kleiner geworden. Toen ik goed naar het kostuum had gekeken constateerde ik dat het kostuum van Adrie van Oorschot in essentie hetzelfde is als het kostuum van Bram, dus min of meer een kopie van het ontwerp van Van Oorschot. Dit is goed te zien aan de pelerine. Alleen het goudgalon is anders en de franje is langer. De klapmijter is vervangen voor de kokermijter maar dat is het. Zelfs de staf is nagemaakt. Zoon Kees is zelf ook actief als Sinterklaas. Ik had al eerder wat foto's van hem gezien en ik moest goed kijken of het nu zijn vader of Kees zelf was. Vreemd dat ook blikken van vader op zoon zo over kunnen gaan. Ik ging weg bij Kees en was weer even gelovig geweest! Hans Groenewegen uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Zo vader zo zoon (4) Ontmoeting met de zoon van tweede tv-Sint Adrie van Oorschot
Het kostuum van Adrie. Kees vroeg of ik het kostuum van zijn vader wilde zien. Natuurlijk, welke Sint "gek" zou daar geen belangstelling voor hebben. Er werd een koffer de kamer ingesleept en opengemaakt. Daar was het oude-vertrouwde kostuum, gemaakt van zwaar fluweel, een kwaliteit die al jaren niet meer te koop is. Ik herkende het kostuum direct aan het speciale goudgalon. Kees vertelde dat dit kostuum door zijn moeder was gemaakt van een oud theater gordijn. Zo ging dat in die tijd. De mijter was de bekende klapmijter gemaakt op een frame van karton. Sint Adrie was van mening dat het een eenvoudig kostuum moest zijn zodat iedereen na de intocht voor Sint kon spelen. Aan alles was gedacht. De Albe was voorzien van twee zakjes waar de bril in gestoken kon worden. In de paarse rijbroek zat een opening waardoor de Sint zijn hand kon steken om zo in de broekzak van zijn eigen pantalon te komen. Het concept was heel eenvoudig. Adrie schoof zijn sokken over de pantalon, trok dan zijn paarse rijbroek aan en daarover de Albe. Alles was zo gemaakt dat hij zich zelf kon kleden. (wordt vervolgd) uit : Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Zo vader zo zoon (2) Ontmoeting met de zoon van tweede tv-Sint Adrie van Oorschot
Met mijn dvd's op stap.... Kees vertelde dat moeder had gezegd dat vader naar Brussel was. Maar bij de uitzending van de intocht herkende Kees zijn vader aan zijn neus. Mensen die Adrie van Oorschot nog goed voor de geest kunnen halen weten genoeg! Op een zeker moment val je als "hulpsinterklaas" ergens door de mand en dat overkwam dus ook papa Adrie. Na een tweede bak koffie met een plak lekkere natte cake van een bekende bakker uit Spakenburg werd het eerste schijfje in de speler gestoken. Het was een interview met Adrie van Oorschot opgenomen kort voor een intocht. Kees reageerde verbaasd over deze opname: hij had hem nog nooit eerder gezien. Hij herkende zijn vader en de hoes waar de staf destijds in zat toen zijn vader hem vervoerde: het bleek nog steeds dezelfde te zijn die Kees gebruikt! Ook enkele andere oude intochten en musicals bekeken wij. Jammer dat deze Adrie van Oorschot, min of meer de grondlegger van de intochten op tv op merkwaardige wijze aan de kant is geschoven. Dat voelde niet alleen zo bij de afgezette Sinterklaas zelf maar ook bij vele Nederlanders. Kees vertelde mij dat er in Hilversum op de dag van de intocht jarenlang een vrouw bloemen kwam brengen bij zijn vader omdat ze het erg vond dat hij de intocht niet meer deed. De wijze waarop Adrie was 'afgezet' door Aart Staartjes heeft hem veel verdriet gedaan. (wordt vervolgd) uit : Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Zo vader zo zoon (1) Ontmoeting met de zoon van tweede tv-Sint Adrie van Oorschot.
Hoe de zoon niet slechts het uiterlijk van zijn vader meekreeg! Op een zonnige zaterdag in juni had ik een afspraak met Kees, de zoon van Adrie van Oorschot. "Vol verwachting klopte mijn hart", om in Sinterklaas sfeer te spreken. Adrie van Oorschot was in die tijd dat ik nog gelovig was de persoon die achter de baard en snor schuil ging. Dat waren nog eens intochten met Mies Bouwman, Wieteke van Dort en anderen! De intochten van die tijd waren in mijn optiek sfeervoller. Gewoon een Mies Bouwman aan de kade en geen gezap van het Sinterklaasjournaal waar Dieuwertje Blok steeds in beeld komt met spannende verhalen.Ik vraag mij vaak af of de kinderen het allemaal nog kunnen volgen. Het is al spannend genoeg. Sinterklaas komt aan en dan moet je ook nog eens zijn boek laten verdwijnen of zijn paard laten stelen.
Met mijn dvd's op stap.... De intochten met Adrie van Oorschot en Piet Römer als hoofdpiet waren mooie intochten. Van 1963 tot 1985 was Adrie van Oorschot Sinterklaas. Het werd duidelijk dat Kees niet wist dat er nog zoveel video en dvd materiaal bewaard gebleven was over zijn vader als tv-Sint. Met de collectie dvd's met intochten (dank André van Leusden!) ging ik op stap. Tja, daar zat ik nu met de zoon van de Sinterklaas uit mijn tijd! Een van mijn brandende vragen was "hoe ontdekte jij dat jouw vader de Sint van de tv was?" (wordt vervolgd) uit : Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Sinterview met de Zweedse schrijver Arne Norlin (slot)
Vindt je bepaalde elementen in de volksgebruiken storend? Niet echt. Mensen hebben, de eeuwen door, sprookjesfiguren verzonnen die hen kunnen helpen in hun leven. Natuurlijk zou ik de excessen met Kerstmis - hier in Zweden kunnen de ouders verschrikkelijk dure cadeautjes kopen voor hun kinderen - wat van het goede teveel kunnen noemen, maar wie ben ik om te oordelen. Dit jaar zal ik de Kerstperiode in Nieuw-Zeeland doorbrengen, met een telefoontje naar de kinderen op Kerstdag zelf. Geen geschenken!
Waarom is het belangrijk de nicolaiaanse traditie verder te zetten? Hoe wordt dat best aangepakt? Ik weet het niet, en , echt : ik lig er niet wakker van. Ik zie Nicolaas als een interessant cultureel fenomeen, niet als een belangrijk religieus icoon. Maar ik denk dat mensen goed voor elkaar moeten zijn, niet alleen maar tussen 5 en 6 december en met Kerstmis. Luc Vermeulen uit : Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Sinterview met de Zweedse schrijver Arne Norlin (4)
Wat is je meest markante "Sint-Nicolaaservaring"? Al de aardige mensen die ik ontmoette tijdens mijn reizen naar Turkije, Italië, Frankrijk, Duitsland, Nederland en België. Ze waren allemaal zeer enthousiast om hun kennis met mij te delen. Zelfs in Turkije, waar de bevolking voor 99% moslim is, waren de mensen zeer behulpzaam en zeer fier op hun geschiedenis. Maar van de Sint lagen ze niet bepaald wakker.
Wat betekent Sinterklaas voor jou? Als heilige zo goed als niets. Als cultureel fenomeen wellicht de interessante heilige in de geschiedenis van de kerk. Waar je ook komt in de wereld, kent men zijn "vertakking", Santa Claus. (wordt vervolgd) uit : Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Sinterview met de Zweedse schrijver Arne Norlin (3) Op bezoek in Sint-Niklaas en bij SNG Vlaanderen
Arne, hoe leerde je Sinterklaas kennen? Ik wist dat het Kerstpersonage Santa Claus gebaseerd is op een heilige uit Turkije, de heilige Nicolaas. Maar ik had geen idee hoe dat gebeurd was.Daarom besloot ik mezelf te scholen door boeken te lezen over godsdienstgeschiedenis, cultuurgeschiedenis en geschiedenis. Hierbij kwam ik tot de vaststelling dat het verhaal van deze heilige een groot verhaal is, nooit echt gescheven.Daarom besliste ik 4 jaar geleden het zelf te schrijven. De titel van het boek wordt wellicht "Op zoek naar Santa Claus" Een bemerking hierbij: Zweden is niet bepaald een godsdienstig land. Ikzelf ben geen lid van een kerk. Mensen die naar de kerk gaan (2 à 3%) zijn protestants en over heiligen hoor je bijna nooit. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Sinterview met de Zweedse schrijver Arne Norlin (2) Op bezoek in Sint-Niklaas en bij SNG Vlaanderen
Even een korte biografie: Arne 62 jaar was meer dan 30 jaar journalist bij Zwedens grootste dagblad "Aftonbladet".Hij begon als schrijver van misdaadromans. Vier van zijn boeken zijn in het Nederlands vertaald. Sinds 2002 is hij fulltime schrijver. Hij schrijft vooral kinderboeken, nu al meer dan 60. Elk jaar schrijft hij minstens 1 prentenboek en 1 boek voor 9 tot 13 jarigen. Op dit ogenblik staat hij nummer 12 op de toplijst van de bibliotheken in Zweden: de 12de meest ontleende schrijver. Arne woont in hartje Stockholm, is getrouwd en heeft 2 kinderen en 1 kleinkind. Hij is een sportfanaat: speelde voetbal tot zijn 50ste en heeft zich nu op golf gegooid. Wij stelden hem via de digitale snelweg onze klassieke sinterviewvragen: (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Sinterview met de Zweedse schrijver Arne Norlin (1) Op bezoek in Sint-Niklaas en bij SNG Vlaanderen
Arne Norlin aan het Nicolaasbeeld aan het stadhuis, op een paaltje gezeten, wachtend op Luc en Anne-Mie, de beheerders van ons documentatiebestand. Hij had met hen contact opgenomen via het wereldwijde web. Nicolaas als cultuurfenomeen boeit hem enorm. Hij vind dat het echte verhaal van onze grote vriend nog nooit echt geschreven is, buiten de context van de heiligencultus en de "amerikanisering" (Sant Claus). Daarom besloot hij het zelf te schrijven. Hij deed de reis van bisschop Nicolaas van Lycië (toen Grieks, nu Turkijë) naar West-Europa over. Zijn laatste stop was Sint-Niklaas, van waaruit hij zijn boek wil starten. Na een gidsbeurt in de Nicolaaskerk en rond het grootste marktplein van Europa en een beetje rust, was hij uitgenodigd voor een avondmaal en een informele babbel met de bestuurs-leden van het SNG, ten huize van onze ondervoorzitter Geert Vandenhende. Het werd een gezellige, leuke, leerzame en boeiende avond voor alle betrokken partijen. (wordt vervolgd) uit : Tijdingen van het Sint-Niclaasgenootschap
Zie de maan schijnt door de bomen Makkers staakt uw wild geraas. 't Heerlijk avondje is gekomen 't avondje van Sinterklaas
Vol verwachting klopt ons hart Wie de koek krijgt, wie de gard. Vol verwachting klopt ons hart wie de koek krijgt, wie de gard
O wat pret zal 't zijn te spelen met die bonte Harlekijn. Eerlijk zullen we alles delen suikergoed en marsepein.
Maar, o wee, o bitt're smart kregen wij voor koek een gard. Maar, owee, wat bitt're smart kregen wij voor koek een gard!
Maar ik vrees niet dat wij klagen Vader, Moeder zijn te goed! Was het ook niet alle dagen, meestal waren wij toch zoet.
Ban dus vrij de vrees uit 't hart, 'k Wed er ligt geen enk'le gard. Ban dus vrij de vrees uit 't hart, 'k Wed er ligt geen enk'le gard! uit : Sinterklaasliederen
Daarna bedacht de heer, dat het niet genoeg was. Hij haalde uit zijn koffer een hoed en een paar schoenen en gaf ze aan Morgoén. Deze trok alles aan en zag er piekfijn uit; niemand zou hem nu erkennen.
Morgoen zag er als een heer uit, toen zij voor de rechtbank kwamen. De heer, die hem meegebracht had, getuigde tegen hem en zei, dat de boer de gouden stijgbeugel moest hebben gestolen, dat het niet anders kon. "Ik kan een eed afleggen, dat de stijgbeugel van mij is!" hield het boertje voet bij stuk. En iedereen geloofde hem. Toen keek Morgoén naar de heer en zei: "Nu zult ge nog wellicht gaan beweren, dat de jas, die ik aan heb, ook niet van mij is?" - "Dat is toch zo, het is mijn jas." - "En dat het driespan ook van u is?" - "Maar natuurlijk is het driespan van mij!" - "En ik kan een eed afleggen, dat zowel de jas als het driespan mijn eigendom zijn!" En iedereen in de zaal geloofde hem.
Ook de rechters geloofden hem en wezen het boertje toe: én de gouden stijgbeugel én het driespan van de heer. Van af die tijd werd de boer steeds rijker - hij had zijn geluk gevonden! En hij dacht nooit meer aan zijn treurig lot van voorheen. uit: Sinterklaasverhalen
Intussen heeft het boertje de stijgbeugel aan een paal vastgemaakt - de stijgbeugel schitterde en scheen , als de zon! De boer ging met zijn werk voort. Op de weg reed uit Sint Petersburg een rijke heer met een driespan, de belletjes aan de paarden rinkelden vrolijk. Reeds op grote afstand zag hij de gouden stijgbeugel en reed naar de boer. Bij de paal hield hij zijn paard in. "Waar hebt ge de stijgbeugel gestolen, boer?" - "Maar u vergist u , uw edele, ik kan er een eed op doen, het is mijn eigen stijgbeugel." - "Dat lieg je, ik zal je voor het gerecht brengen." Maar Morgoén bleef op zijn stuk staan, hij zwoer bij alles wat heilig is: "Ik ben bereid ook voor de rechtbank alles onder ede te verklaren; de stijgbeugel is van mij."
De heer haalde de stijgbeugel van de paal, beval de boer op de bok naast de koetsier plaats te nemen en zij reden naar de rechtbank. Onderweg bekeek de heer het boertje. "Wat ziet gij er vreselijk uit," zei de heer, "ge hebt geen kleren aan, maar alleen vodden! Ik schaam mij iemand in zulke vodden voor de rechter te brengen. Weet je wat, hier heb je mijn overjas, trek hem aan." (wordt vervolgd) uit : Sinterklaasverhalen
Morgoén werkte op zijn moestuin en wachtte op Nikola: Nikola de Gode Welgevallige zou hem vertellen, waarin zijn geluk zat! Er is veel tijd voorbijgegaan. Het boertje was doodop, maar hij bleef wachten. Doch daar zag hij Nikola de Gode Welgevallige rijden. Nikola reed naar de boer. "Genadigde Nikola, hebt ge naar mijn geluk gevraagd?" - "Wel zeker! Er is ook voor u geluk in de wereld." - "Waarin steekt mijn geluk? - Uw geluk is: stelen en zweren. Geef me nu mijn stijgbeugel terug." Maar Morgoén bleef staan, als had hij niets gehoord, als was hij doof geworden. "Ik zeg u, geef mij mijn stijgbeugel terug!" - "Wat voor stijgbeugel? Ik kan er een eed op doen: ik weet niets van een stijgbeugel af!" En zo moest Nikola met één stijgbeugel verder rijden. Hij reed door het Russische land, hij leerde de nood en ellende der mensen kennen; de Barmhartige was steeds bereid snel te helpen, waar hulp nodig was. (wordt vervolgd) uit: Sinterklaasverhalen
Er leefde, er was eens een boertje; hij heette Morgoén en sloofde zich af, werkte tot hij er bij neerviel, pakte van alles aan, maar niets lukte hem, alles liep verkeerd af. Eens was Morgoén bezig zijn moestuin te bewerken, die vlak aan de straatweg lag; op de weg reed Nikola de Genadigde. "God helpe u, boer!" "Dank u wel, Sint Nikola! Waar gaat ge, de Gode Welgevallige, naar toe?" - "Ik ga naar de Verlosser." - "Barmhartige Nikola, wilt ge zo goed zijn de Verlosser te vragen, of er iets in wereld is, dat mij geluk zou kunnen brengen?" - "Goed, ik zal het vragen." - "Zult ge het heus niet vergeten?" - "Nee, ik vergeet het niet, wees gerust." Het boertje keek aandachtig en zag: de stijgbeugels aan het zadel van Nikola waren van goud.
"Genadigde Nikola, wilt ge zo goed zijn een stijgbeugel af te binden en hem hier te laten? Als ge bij de Verlosser op uw paard zult gaan zitten, zult ge bemerken, dat er een stijgbeugel ontbreekt en dan zult ge aan ons gesprek denken." De Barmhartige stemde er in toe, maakte een stijgbeugel los, gaf hem aan het boertje - en met één stijgbeugel reed hij naar de Verlosser. Nikola de Gode Welgevallige kwam bij de Verlosser, hij besprak er, wat hij te bespreken had en maakte aanstalten om te vertrekken - doch hij dacht niet aan de afspraak met Morgoén. Toen hij zijn paard zou bestijgen, herinnerde hij zich zijn belofte en zei: "Allerreinste Verlosser, de Waarachtige! Het boertje Morgoén heeft mij verzocht U naar zijn geluk te vragen. Hij is zo ongelukkig; is er iets in de wereld, dat hem geluk zou kunnen brengen?" - "Zeker, ook voor hem is er iets, dat hem geluk zou kunnen brengen, zijn geluk is stelen en zweren." (wordt vervolgd) uit : Sinterklaasverhalen
Sint en autismeplatform: zorg voor duidelijk vertrek!
Sint en autismeplatform: zorg voor duidelijk vertrek!
Sint mag best vertrekken: dat is alleen maar duidelijk! Jolanda van der Meijden heeft vorig jaar een boekje geschreven "Sint wie ben ik?" over het Sinterklaasfeest en autistische kinderen. Niet allemaal rozengeur en maneschijn en zeker niet altijd leuk voor kinderen die door de mystiek van komen en niet gaan alleen maar op een zenuwachtig dwaalspoor worden gezet. Waar verblijft die man en waarom gaat hij niet helder weg, angst voor verklede mensen en angst voor toenadering tot zwarte piet. Jolanda heeft het allemaal meegemaakt bij haar kinderen en opende een weblog (www.wegmetsinterklaas.com) om aandacht te vragen voor een uittocht van de Sint. Relativerend werd er gesproken dat zo'n uittocht te veel geld zou gaan kosten, maar dat een alternatief gevonden zou kunnen worden dat de Sint bij het Sinterklaasjournaal zijn koffers pakt en zegt: "Dieuwertje, tot volgend jaar maar weer," en dan via de achterdeur vertrekt. Zou ook voor niet-autistische kinderen een hele verlichting kunnen zijn. NCR maakte er 'smaandags een artikeltje over en dat deed meteen veel stof opwaaien ook bij de NPS: voor volgend jaar zou gekeken kunnen worden naar zo'n Sint-afscheid. Binnen de discussies die losbreken onder de mensen wordt nog melding gemaakt van Monnikendam dat wél een uittocht heeft en dat er na het vertrek van de stoomboot een boot met kerstbomen aanmeert in de haven: wisseling van de wacht! Het boekje met tekeningen van autisten en verhalen over reacties is een aanrader voor iedereen die in de Sinttijd de kleding aantrekt en langs scholen en huizen gaat om reacties van aanwezige kinderen te kunnen voorspellen. Guus Smits uit :Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
O, kom er eens kijken wat ik in mijn schoentje vind, Alles gekregen van die beste Sint. Een pop met vlechtjes in het haar, Een snoezig jurkje kant en klaar, Twee kaatseballen in een net, Een letter van banket.
O, kom er eens kijken wat ik in mijn schoentje vind, Alles gekregen van die beste Sint. Een bromtol met een zweep er bij, Een doos met blokken, ook voor mij! En schaatsen en een nieuwe pet, Een letter van banket.
O, kom er eens kijken wat ik in mijn schoentje vind, Alles gekregen van die beste Sint. uit : Liedjesland.com
De Sint in April? Eigenlijk opereert de heilige man maar tussen 12 november en 6 december. Maar hij speelt ook een bijrol in Jan Verheyens Zot van A en zakte daarvoor gisteren af naar de Antwerpse dokken. De film bracht ook 900 figuranten op de been. Allemaal met een rood hoofd, want ondanks het terrasjesweer was iedereen uitgedost met winterjassen, sjaals en mutsen. uit: Het Nieuwsblad
