BIEJ DEN HEKKENPOS
Op ‘n ofgelaegen heuksken
-zo’n endjen van ‘t pad-
Daor hebt zich twee geleefden
‘s Efkes neer-ezat.
Daor steet ‘t scheve hekke
An de kante tegen den wal
En de opgedreugde pöste
Bunt däöneg in verval.
Nog kroelt daor brummeltekke,
Klimop en barkenries,
En hef ‘t sleetjeshekke
Een donzen kleed van gries.
Daor heur iej veugele fluiten,
‘t Gezoem um ‘n hekkenpos,
En ‘t fluusteren van de blaekes,
Dee aait langs ‘t zachte mos.
Daorbiej dan heim’lek hekke
Is ‘t alle jaor fees,
Op zundag, duur de wekke,
A’j ‘t heuksken no maor weet.
Dan ku’j ze daor zeen zitten,
Dee twee van altied weer,
Dee twee oet vrogger dage:
Iej zeet daor oewzelvers weer!
|