Tot ver in de Middeleeuwen heeft de mens voor verlichting gebruik gemaakt van eenvoudige olielampjes.  De olie werd geperst uit zaden. Een pit, ook wel het snotneusje genoemd, zat meestal in een tuit en zoog olie op uit een reservoir.  Het uiteinde werd dan aangestoken.

In de kaarsenindustrie slaagde men erin de olie uit het schape- en rundvet te scheiden van de vaste bestanddelen.  Er bleef zo stearine over, dat minder snel smelt, en daardoor beter brandt.