Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
25-03-2016
735 Digitaliseren
735 Digitaliseren
Er moet dringend een hulpcentrum komen om oude dragers te digitaliseren. De archiveringsdiensten met vrijwillig(st)ers zouden daarmee sterk gebaat zijn. Klank is al een probleem. Op de P.C. wordt voorkeur gegeven aan muziek. Maar zuivere klank - het gesproken woord - blijft marginaal. Het omzetten van cassettes en klankbanden blijft een probleem.Foto's kun je gemakkelijk van je fototoestal downloaden. Maar met de recentere apparaten krijg je reeds problemen met het archief. Oude foto's kunnen ingescand worden. Dat gaat vrij vlot. dia's is dan weer een probleem. Film is het grootste probleem. Met gewone fototoestellen werkt het naar behoren als je ze op P.C. zet. Maar met oude films is er een probleem. Je moet een goed systeem vinden om ze om te zetten in een compatibele modus. Als je ze dan al wil presenteren moet je ze eerst streamen. Maaar dan heb je software nodig. In de bibliotheek zou dat kunnen voorzien worden of in een ontmoetingscentrum. Maar waarom niet via een samenwerkingsverband. De erfgoedkringen zouden ermee gediend zijn.
Op 1 november 2013 opende The Lounge, een praatcafé. Vroeger was het de opslagplaats van de brouwerij aan de overkant, waar nu De Donder gevestigd is. Er was een onderaardse gang naar de overkant, waarlangs de vaten bier naar de opslagplaats aan de overkant gerold werden. Je kunt de toegang nog zien aan beide kanten. Maar toen de riool aangelegd werd de toegang aan de riool dicht gemetst. Mijn vroegste herinneringen aan dit gebouw gaan terug tot W.O.-II toen er een vliegende bom viel aan het kerkhof. Toen was er een kruidenierszaak uitgebaat door Josephine Van Keer-Weymans, de schoonzus van mijn moeder. Ik liep er voorbij en zag mijn nonkel grote platen zetten voor de vernielde ruiten van de winkel. Een mail naar mijn nicht Maria Van Keer leverde wat volgt op : Voor zover ik weet is dat ons ma en pa gehuwd zijn in 1936 . Pa woonde toen met meter (Leonie Cammu) en nonkel Jef Van Keer bij Kaddeder. Ons moeder kwam inwonen en had daar een pantoffelwinkel terwijl pa schoenen herstelde. Meter en nonkel verhuisden naar de Brusselsesteenweg 118. In 1942 kochten zij de hoek waar zij de eerste keer veranderingen deden . De Boechtstraat moest veel breder worden omdat er vroeger maar een kar door kon. Er bestaan nog oude foto’s van. Het huis had een blinde muur langs twee kanten. Ze begonnen er de winkel met voeding in 1942. Ik ben daar geboren. In 1949 hebben ze de gevels opgetrokken en een nieuw dak gelegd, zoals het er nog uitzag in 1969 toen ze verhuisden naar de Cardijnlaan 7. Als je nieuws uit Meise wou weten, ging je voor een babbel bij mijn tante. Zij kochten het huis van De Donder, verbouwden het en baatten de zaak uit van 1949 tot 1969. Toen trok mijn zus Marie-Jeanne erin, samen met mijn broer Piet. Het werd een boeken-en platenzaak en copy-center. Maar in een familie zaken doen, brengt verdeeldheid en mijn broer trok eruit en vestigde zijn drukkerij en copy-center naast de Muziekacademie. Uitstalraam van de boeken- en platenzaak De Cuyper. Vanaf 1981 zou mijn zus de winkel uitbaten gedurende 40 jaar. Vorig jaar op 1 november 2013 begon Carine Cammu the Lounge. De Meisenaren hadden liever een Vlaamse naam gezien bijvoorbeeld “’t Stamënee”.
In 1945 stierf mijn grootvader. Hij woonde in De Rozenboom Boechtstraat 21. Het werd afgebroken en bevond zich op de huidige nummers 27 tot en met 35. Het terrein liep door tot in de Limbosweg. Dat heette in het Meises dialect : “bai Waikkë Cuypës”. Mijn grootmoeder was al eerder overleden en Joannes De Cuyper liet een boerderij met herberg achter en nog twee inwonende volwassen kinderen : Amelie en Jef. Mijn vader trok noodgedwongen als oudste in en zo balandden wij in onze biotoop. Amelie en Jef hadden allebei verkering en trouwden zo snel mogelijk. Zo kwam ons gezin in een van de gezelligste herbergen, waar het sociale leven welig tierde. Het was de ontmoetingsplaats van de Oud Soldaten (Koninklijk Maatschappij der Gewezen soldaten van het Belgisch Leger) waar Jean muziekchef van was. Het was een gelegenheidsfanfare van de ‘ressën’ (Verenigde Broeders) en de ‘ëzzëls’(Concordia) die bij de vaderlandse plechtigheden broederlijk samen optraden. Mijn broer Piet en ik schreven onze jeugdherinneringen op. De mijne verschenen reeds eerder onder en Piet gaf een brochure uit “De historie van stamënee de Rozenboom in de Cuyperstraat”. Ik maakte een maquette van dit verdwenen erfgoed en verzamelde foto’s.
732 Benelux We gingen gisteren een lekkere Rodenbach drinken in deze volksherberg. Het gerucht deed de ronde dat deze gezellige ontmoetingsplaats zou stoppen. Niets is minder waar! Het viel ons op dat het uitgerust is om presentaties te geven. Er hangt een scherm met twee luidsprekers ernaast. Aan de zoldering prijkt een beamer. Dit kan als voorbeeld dienen voor De Spil en ’t Moment. Want de praatcafés van Erfgoedkring Berla zijn nogal amateuristisch qua inrichting (opstelling). Hadden ze ’t Spinet, aan de parking van het zwembad, maar gelaten zoals het was! Maar de verlichte geesten van toen, in de dienst cultuur, wilden verandering naar eigen behoeften : het moest een repetitieruimte worden voor opkomende groepjes. Het onbaatzuchtig werk van vrijwilligers met inbreng van sponsors werd zo teniet gedaan. Jammer! De vroegere uitbaatster Yvonne van de Benelux is er niet meer. Vandaar het gerucht. De accoustiek van de herberg kan beter. Maar dat weegt niet op tegen de positieve punten!
731 Fusie K. Wolvertem S.C. uit de gemeente Meise gaat een fusie aan met Merchtem. Waarom doen ze dat niet met K.F.C. Meise in eigen gemeente? Is dat een blauwe politieke zet, om de liberalen terug aan het bewind te krijgen ? Nieuwe fusies van gemeenten worden overwogen en dat zou wel eens de aanloop kunnen zijn naar een fusie met Merchtem, waar de liberalen het voor het zeggen hebben! Onze jeugd zal voortaan naar Merchtem moeten. Het is dan ook vanzelfsprekend dat de club de royale subsidies van onze dienst Sport aan zich laat voorbij gaan. Of willen ze de gemeente Merchtem subsidiëren ? Ons belastingsgeld moet in eigen gemeente blijven! de orde van de Sibemol – de virtuele orde van de autochtonen – veroordeelt deze zet! K. Wolvertem S.C. krijgt een min op haar request! De Wolvertemse haantjes kraaien in mineur!
In een beleefd schrijven liet het gemeentebestuur van Waalre (Nederland) weten dat het de formele stedenband met Meise opzegt. “De contacten waren nog minimaal, en dus is een officiële verbroedering niet nodig”, klinkt het in de brief. Meise en Waalre verbroederden in 1980 onder burgemeester Armand Van Vuchelen. Huidig schepen Marcel Belgrado had deze bevoegdheid en zegt dat de verbroedering van onderuit kwam. We bezochten mekaar af en toe en keken hoe zij op vlak van OCMW, rusthuizen, dienstverlening,... te werk gingen. Zo leerden we van mekaar. Zo ging de voltallige Seniorenraad op bezoek en kwam er een tegenbezoek in Meise, met lunch in restaurant Napoleon. De groepsfoto werd gemaakt voor het standbeeld van baron d’Hoogvorst. De lagere scholen bezochten ook mekaar. De kinderen uit Waalre leerden toen onze Belgische frieten kennen. Ze waren ook te gast op de Beiaardfeesten van 2005. Er speelde toen een Nederlandse beiaardier. De Fietsvrienden van Wolvertem reden regelmatig naar Waalre. Elk jaar gingen de carnavalverenigingen vieren in Waalre met een volledige bus Meisenaren. Maar de laatste jaren zijn de contacten verwaterd. Er bestaat nochtans een Meise-Waalre comité, dat initiatieven diende te nemen. In de begroting is een bedrag voorzien voor uitwisseling. De eerste voorzitter was Alfons van den Steen, die opgevolgd werd door Lode Verdoodt. In 2012 was er brandstichting in het gemeentehuis van Waalre. De administratie werd elders ondergebracht. Door een wissel van het bestuur, met andere wethouders en bij gebrek aan initiatief in Meise, is het contact uitgedoofd. Meise stuurde vorig jaar nochtans een brief om de collega's uit Waalre uit te nodigen. Maar die reageerden niet! Het is spijtig dat de verbroedering wegvalt.
Zangers scoren hits met geluid waarvan je niets begrijpt. Zouden ze niet beter in hun Moedertaal zingen en goed articuleren, zodat we begrijpen wat ze zingen. Laura gaat naar het Euro-songfestival met een lied geschreven door Sella-Su. Dat is veel lawaai, het klinkt mooi, maar weinig verstaanbaar. Gaat het enkel om de show en de muziek ? Zou dat het succes van het levenslied niet kunnen verklaren. Dat klinkt mooi en het is te begrijpen. Will Tura heeft een nieuw album. Aan stoppen denkt hij nog lang niet. Niettegenstaande zijn promostunt in zijn Geboorteplaats Veurne. Hij sprak van een sabbatjaar. Maar ondertussen werkt hij aan een musical met studio 100 over W.O. II. Eens haantje de voorste : altijd haantje de voorste!
Na mijn presentatie over het dialect van Meise kreeg ik van een inwijkeling volgende mail : “Het gaf dus de tegenstelling aan tussen de welstellende ‘dikke nekken’ van Meise en de bescheiden, hard werkenden van Wolvertem”. Deze tegenstelling klopt niet. Ze speelde zich af onder alle kerktorens. Tussen Meise en Wolvertem kwam er een hetze, naar aanleiding van de fusie in 1977. Dat ging omdat de naam van de fusiegemeente Meise werd. De Wolvertemmenaars vonden ten onrechte, dat zij recht hadden op de naam. Maar Meise had toen meer inwoners en kreeg de naam. In Meise was er vroeger de tegenstelling tussen de ressën (de meer begoeden in de fanfare De Verenigde Broeders) en de ¨ëzzëls (de kossaten van de fanfare Concordia). De eerste groep heulde samen met de heren van het kasteel van Boechout. Die hadden het zover geschopt, dat ze een vorm van sociale controle uitoefenden over onze parochie. Als je gron d wou huren van de keizerin, moest je lid worden van de Verenigde Broeders. Een tweede vorm van dikke nekkerij vinden we bij de intellectuele inwijkelingen, die zich superieur voelen t.o.v. de autochtonen. Om hieraan te verhelpen stichtten we de Sibemol. Als ze inwijken en een toontje lager zingen, op het niveau van de autochtonen, zijn ze welkom. Vooral Antwerpenaars en Hollanders vertonen tekens van dikke nekkerij. Er zijn gelukkig veel uitzonderingen. Onze haan zingt in sibemol. Neem er een voorbeeld aan!
De kleine koekjes, die mijn papegaai Joke lust, heten Karolientjes. Wij kennen ze onder de naam “nik-nakjes”. Het zou nuttig zijn eens na te gaan, hoe die in andere dialecten heten. De varianten in de 8 parochies die onze keizerlijke gemeente Meise rijk is, interesseren mij ook. Bij mijn presentatie over het dialect in Meise, brak ik het record met 52 toehoord(st)ers. Er kwamen al verschillende positieve reacties. Enkele medewerkers dienden zich aan. Oud burgemeester Kerremans beloofde mij de nota’s van zijn grootmoeder. Dat is echt heemkundig werk, waar men een fier mag over zijn, als een haan.
In het dialect van Meise is dit woord niet gebruikelijk. Wij noemen dat “draakeuningëzingën”. In kerkelijke geschriften is er nergens vermelding van drie koningen. In de 5de eeuw werd het aantal 3 voor het eerst gebruikt. De Engelse monnik Beda gebruikte in de 8ste eeuw als eerste de drie namen : Gaspar, Melchior en Belthazar. Er is wel in het evangelie sprake van drie offergaven : goud, wierook en mirre. Wie welk geschenk aanbood kunnen we zien op gravures en schilderijen. Dat ligt dus ook niet vast. Mirre en wierook worden gemaakt van gomharsen, afkomstig uit de gebieden aan de Arabische zee als Ethiopië en Jemen. In Zoutleeuw doen ze aan bedelzingen. Het is een overblijfsel van een eeuwenoud mysteriespel, waarbij ze rond trekken met een “stak – het – oep”, een uitgeholde biet met een brandende kaars erin.
