Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
12-12-2008
354 Baltsveren
354 Baltsveren
Wij verwezen reeds eerder naar het feit dat de haan afstamt van de dinosauriërs.
Daarom willen wij u de laatste vondsten niet onthouden.
Chinese onderzoekers hebben in het binnenland van Mongolië een dinosaurus opgegraven, die bedekt was met veren, maar niet kon vliegen. Hij heet Epidexipteryx, Grieks voor baltsveren. Het beest had vier opvallend lange staartveren om mee te pronken. Ook was zijn huid bedekt met een laag veren, maar omdat die geen pennenschacht hadden, kon de Epidexipteryx niet vliegen. Wetenschappers denken dat de Epidexipteryx representatief is voor de overgang naar onze geverderde vrienden. De Epidexipteryx leefde 150 miljoen jaar geleden, in het jura. Het beest was zo groot als een duif en woog slechts 160 gram. Het dier had een langwerpig hoofd en opvallend lange voortanden.
Een en ander vonden wij in EOS. Voor de Plantentuin van Meise is de kolonie kippen opnieuw sterk in opmars. Dit kan ter ere zijn van de Evolutiekas, het pronkstuk van deze prachtige wetenschappelijke instelling. Maar daar beperkt men zich tot planten. Voor de dinos ga je best naar het natuurhistorisch museum in Brussel. Daar zullen ze je het skelet tonen van de voorganger van de gepluimden.
In De laatste wildernis van Robert Macfarlane behandelt de auteur een reeks woeste en onherbergzame restanten van echte natuur, die overgebleven zijn in Schotland, Engeland en Ierland. De titel in de vertaling is misleidend, want oorspronkelijk luidde het The wild places. Hij verwijst hierbij regelmatig naar literatuur over de natuur. Zijn achtergrond is hier niet vreemd aan, want hij doceert aan Cambridge en publiceert in de Observer, Times Literary Supplement en de London Review of Books. Er werd dan ook een selecte bibliografie opgenomen in het boek. Oorspronkelijk is het boek in het Engels en ik las een recensie waarin in de overtreffende trap het fijne Engels van de auteur geprezen werd. Maar in onze bib. is enkel de vertaling beschikbaar. Ik gaf mijn kleindochter dan ook de opdracht de Engelse versie voor mij te kopen in London. Aangezien de oerbossen verdwenen zijn, behandelt de auteur achtereenvolgens het beukenbos, een eiland, de vallei, het veen, het woud, de riviermonding, de kaap, de top, het graf, de bergrug, de holle weg, het stormstrand, de schorren en een rotssculptuur. Hij verzamelt op al die plaatsen relicten (stenen, skeletten, takjes ) en slaapt in open lucht om ten volle te kunnen genieten van de rust en de interactie met de natuur onder, rond en boven hem.
Wij zouden kunnen beginnen met de laatste stukjes puur natuur in onze dorpen te verkennen. Ik deed dat voor Natuurpunt in Meise. Daarom kon ik mij zeer intens inleven in het boek. Het stimuleert mij tevens om terug op stap te gaan in Scotland, maar deze keer te voet, trekkend langs de lochs door de venen, met af en toe een opschrikkende korhoen op mijn pad. Als dat een haan is, zal ik mij er nog meer thuis voelen.
Het was dan wel geen haantje dat zich te pletter vloog tegen het paleis in Wolvertem.
Elke dag kwam een fazant 's morgens naar het administratief centrum. De vogel heeft geen enkele dag een bezoekje aan het gemeentehuis gemist. En altijd 's morgens vroeg op hetzelfde uur, zo rond een uur of acht. Maar op een zaterdag is het fout gelopen. De fazant is te pletter gevlogen tegen één van de ramen van het administratief centrum. Burgemeester Belgrado, vogelkenner, vond deze afstammeling van de dinos, maar kon hem helaas niet meer reanimeren.
De fazant lag bij een leeg blikje red bull. Misschien heeft de vogel er zich aan tegoed gedaan, en kreeg die zoveel kracht in z'n vleugels dat hij tegen hoge snelheid tegen het raam is gevlogen', grapte Jos Emmerechts. Helaas! De realiteit is anders. Deze vogel werd waarschijnlijk gevoederd, waardoor hij altijd maar meer zijn natuurlijk territorium verlaat. Voeder de vogels en andere dieren enkel bij in de winter. In Rode goten ze zelfs de Zilverlinde voor de kerk. Die heeft dat niet nodig en dat was niet de oorzaak van het verval, zoals gemeld in het parochieblad. De larven van de insecten hebben de bladeren afgevreten. Ik heb ons bestuurspaar alleszins smakelijk eten gewenst, met de raad van rond de fazant vet spek te binden voor het bakken. Anders droogt hij uit.
Ik heb het nieuwe boek van Dimitri Verhulst "Godverdomse dagen op een Godeverdomse bol"gelezen. Dit boek stak gratis bij de 'Humo', dat ik het vuile boekje noem. Niet dat ik overdreven preuts ben, maar ze komen daar nogal plat uit de hoek. Het boek is gemakkelijk samen te vatten. Het hoofdperrsonnage is onzijdig en heet "'t". In een woordenstortvloed behandelt Dimitri in zijn eigen stijl de evolutie van alles, van in de oertijd tot ongeveer nu. Het is een oerknal van taal. Het handelt niet enkel over de evolutie van het leven, in biologisch opzicht, maar over het geheel van de wetenschap en de andere disciplines. Zoals gewoonlijk neem ik dan nota van dingen die mij raken. Zo noemt hij een papegaai een 'pluimbeest'. Dat kan men ook van een haan zeggen. Ik vond eerder in een gedicht al de omschrijving 'vederkont'. Dat vindt ik wel poëtischer. Regelmatig gooit de schrijver er moeilijke woorden tussen, die voor de meer dan gemiddelde Vlaming een woordenboek vereisen. Zo noteerde ik : flatulogeen, anilingus, promiscuïteit en quagga (dier). Hij doet dit uiteraard berekend, om zijn tekst te kruiden. De uitdrukking "tripartite ziel" is een goede vondst. Het gaat uiteraard over de katholieke ziel, als die er al mag wezen. Maar hij spaart "God noch klein Pierke". Ik heb het na "De helaasheid der dingen", dat mij deed terugdenken aan "Houtekiet" van Gerard Walschap, met plezier gelezen.
350 Knar Onder onze kerktoren, achter de pastorie, ziet onze nieuwe haan een oude knar. Het eeuwenoude, levende monument, achter de pastorij St.-Martinus Meise, kent een revival. De geklasseerde hulst vertoont massaal vruchten. Met de bladeren is het niet zo goed gesteld en onderaan de stam woekeren paddenstoelen. Deze groenblijver behoudt zijn stekelige bladeren in de winter. Zij zijn anders aan de zonnezijde dan aan de schaduwkant in het Noorden. Door de ouderdom en de recente behandeling door een boomchirurg hopen wij het beste. Er staan al jonge scheuten in bloei, aan de voet van dit monument. Leven eindigt ooit. Ook bij planten is dat zo. Eens zal de boom afsterven. Wij mensen zijn dan wel een vergevorderde of ver afgeweken loot van de evolutie van het leven, maar eens ouder geworden, voert men ons af. Of beter gezegd : wij tellen niet meer mee en worden vervangen. De oude knarren worden gerangeerd. Als die verandering kwaliteitsverbetering inhoudt is dat goed. Maar de ervaring en de opgebouwde deskundigheid laten verloren gaan noemt men talentenverspilling! Wij leven ons dan uit op het seniorennet, met flitsen van onuitputtelijke creativiteit en luchten onze geesten. Af en toe kunnen wij nog eens luid kraaien zoals de haan.
T.r.h. 349 : Tellen Een oud kruispunt van wegen in Meise staat aangeduid als de 5 - wegjes. Wie dat opmaakte kan niet tellen, want er zijn er 6. Nu ontving ik een overlijdensbericht uit de krant, warin sprake van een overledene die bij de 7 wegjes woonde!? Het getal 7 mag dan al een heilig getal zijn, maar men moet toch niet overdrijven. De 6 - wegjes liggen op de grens van wat men ons in de lagere school aanleerde als laag en midden België. Er loopt een oude heirbaan door, van waarop je een prachtig panorama kunt bewonderen van Brussel ten Zuiden. Noordwaarts kun je bijna tot in Antwerpen kijken, bij klaar weer weliswaar. Ik durf zelfs beweren dat het Pajottenland hier begon. Er was hier vroeger een hopveld en er waren hier verschillende brouwerijen met lekkere lambiek, geuze en kriek. Ik verkende de heirbaan eens met de oude brouwer van de Mort - Subite. Ze loopt inderdaad door Kobbegem. Van in Ossel richtten wij hier een 10 - tal keren een jogging in. Ik beklaag mij nog steeds dat ik toegaf aan een aantal salonlopers, die het oorspronkelijke parcours als veldloop betitelden. Hij heette toen "Natuurloop" of "de 10 hellingen van Ossel tot Oppem". De mountain - bikers kunnen er zich nu uitleven op de " Emile Van Cauter mountain - bike route".
Twee witte abelen (Populus alba L.) uit de wilgenfamilie werden op 24.9.2008 geveld in de O.L.Heerweg. Dat was noodzakelijk omdat ze op het voetpad stonden. Het is jammer voor deze prachtige bomen, maar de zwakke weggebruiker gaat hier alleszins voor. Hij was flink uit de kluiten gewassen. Nochtans had ik hem niet opgemerkt toen ik mijn examen als natuurgids deed en er mijn gegidste wandeling hield met de leerlingen van het 6de leerjaar van de Leertuin. Ik kreeg dan ook bij de evaluatie de opmerking dat ik deze autochtone boomsoort had moeten zien. Dat was reden genoeg om het nooit meer te vergeten! In de eerste van de 8 kerktoren - natuurwandelingen die vertrekt aan de St.-Martinustoren in Meise moeten wij dan ook deze twee bomen schrappen. Dat is een verlies voor deze tocht, die in het teken van het water staat. Want in feite volgen we de loop van de O.L.Heerbeek bergop. Momenteel is men daar iets lager dan de kapping, een gebouw aan het optrekken. De funderingen vereisen er zware ingrepen. Zo zijn ze al enkele weken het overvloedige water dat hier onder de grond voorbij loopt aan het wegpompen. Ik vrees dat dit dweilen met de kraan wordt! De wandeling gaat naar de laatste 2 wilde plaatsen in het Centrum van Meise : de Buitenweide en de Berenput.
Het CVO in Brugge geeft het Westvlaamse dialect aan anderstaligen.
Gekker kan niet! Ze zouden beter Algemeen Nederlands leren. Maar dat bestaat helaas niet. Het ABN is bovendien uit de mode. Mia Doornaert van De Standaard trok terecht van leer tegen dit initiatief. Zij had het over gebrek aan respect van autochtonen tegen de migranten, door het Nederlands dat ze leerden niet te spreken. Maar welk Nederlands ? In Frankrijk kan dat geen probleem zijn, want het standaard gesproken Frans werd in de tijd van De Gaulle vastgelegd.
Dialect is eigen aan de autochtonen. Het is echter zodanig in verdrukking geraakt dat men misschien beter het dialect van de streek aan de Vlaamse autochtonen zouden aanleren. Als er dan al een anderstalige, op eigen initiatief, aansluit kan daar niets tegen zijn.
Dat CVO zou zich beter bezig houden met beschaafd Nederlands te geven aan de Bruggelingen. Voor Vlaanderen kunnen wij misschien het Nederlands van omroepster Martine Tanghe als standaard nemen. Want het Hollands is ook maar niets! Ik wacht ondertussen nog steeds op een update van de avsg-methode Nederlands aan anderstaligen. Elke goede leerkracht moet in zijn zevende jaar in staat zijn om die te maken.
