Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
08-09-2006
T.r.h. 234 : processie
Toren roept haan 234 : processie Achiel Jacobs zaliger verzamelde alles over de kapelletjes in Meise. Rond de Historische wandeling in de Pantentuin rees er discussie over de St.-Antoniuskapel, waar een Mariabeeldje in staat. In de St.-Annakapel staat ook een Mariabeeldje. Het zou eens goed zijn moesten de oorspronkelijke beeldjes of een replica teruggeplaatst worden. De tekst over de kapelletjes wordt door Berla gebundeld. Jean Vandiest ging voor 1940 regelmatig mee met de processie uit Meise. Die stoet ging volgens hem langs de kleine ingang aan het dorp de Plantentuin in, langs de Oranjerie en achter de vijver naar het kasteel. De keizerin verscheen op het kleine balkonnetje van de rechtse toren. Onderaan werd een altaar gemaakt en de pastoor stopte er en gaf er de zegen met de monstrans. Daarna ging het via de hoofdingang naar de St.-Annakapel. Een stop aan de St.-Antoniuskapel herinnert hij zich niet. Lisette Haeck beweert dat de processie eerst langs de St.-Annakapel, via de hoofdingang naar het kasteel ging. Een stop aan de St.-Antoniuskapel herinnert zij zich niet. De benaming van deze kapel is wel correct. Dus er moet dringend een Antoniusbeeldje inkomen en de kapel is aan restaurering toe. Andere zegslieden van onder de toren van St.-Martinus, nog zonder haan noch kruis, bevestigen de versie van Lisette.
Toren roept haan 233 : binair Een haan staat op de toren of hij staat er niet. To be or not to be, thats the question! Vlaanderen beschikt nog niet over de cultuur van de Kwaliteitsrevolutie. Dat stel ik dagelijks vast in mijn omgeving. Hints voor kwaliteitsverbetering worden afgedaan als kritiek. Als je aandringt wordt je al snel voor zaag versleten. Dan maar afwachten en met veel geduld zie je enige tijd later je voorstellen toch uitvoeren. Maar ondertussen is er veel tijd verloren gegaan en werd er aan efficiëntie ingeboet. Verlichte geesten weten het altijd beter. Kijk maar naar de meeste ministers, die altijd maar opnieuw het warm water uitvinden. Ze zouden beter consequent verder bouwen op het verleden en constant de kwaliteit bewaken en verbeteren. Vlaanderen zou er anders en vooral beter uitzien. Noem het binaire filosofie of zelfs ying en yang. Het komt erop aan de twee kanten van de medaille te bekijken. De keuze maak je zelf en in een aaneenschakeling van de steeds opnieuw betere keuzes, komen we vanzelf vooruit. Dan kunnen we zoals een haan op zijn toren, fier zijn over ons presteren.
In de plantentuin werden de examens afgenomen van plantentuingids. Ik mocht met oude getrouwe Michel Silverans en Alida Proost de droogtekas gidsen. We moesten 7 woorden gebruiken : water, epifyt (vestigt zich op andere planten zonder ervan te profiteren zoals parasieten), Lithops (levende steentjes), bergketens, conservatie, plantentuinen en inheemse volkeren. Ik vergeleek als inleiding menselijk gedrag in de woestijn met de aanpassingen van de planten : zich afdekken, schuilen, drinken opslaan en conserveren. Mijn aanvangszin luidde : Welkom in de droogtekas van de keizerlijke plantentuin van Meise. Jullie zullen een lid van de inheemse bevolking zeker enig chauvinisme gunnen, anders trek ik mij terug zoals een Lithop in de bergketen van de Mankevos, mij lavend als een epifyt aan het goed geconserveerde water in de Buitenweide Na de geleverde inspanningen gingen wij de zaak beklinken bij een lekkere kriek van t vat in de Oranjerie. Plots bemerkte ik drie metalen hanen in het gebinte van deze oase in het groen. De uitbater beweert dat het Waalse hanen zijn. Hij zou beter moeten weten, want de Waalse vederkont is rood en die in de Oranjerie zijn roestbruin. Bovendien is de Plantentuin gelegen in Vlaams Brabant. Onze haan schudde hierbij meewarig met de kop, want hij begint te denken dat zijn terugplaatsing wel eens even lang op zich zou kunnen laten wachten, als de splitsing van Brussel Halle Vilvoorde.
Toren roept haan 231 : 25 Het Verloren Uurke in Meise kreeg zilver. Een tentoonstelling in t Moment (uitbreidingruimte nieuwe bib.) bekroonde deze viering. Op de gelegenheidsfoto ontbrak Cecile Chabert Boon, de initiatiefneemster als toenmalig schepen van Cultuur. Daarna namen in opeeenvolging Magda De Hollander, Martin Schacht, Marc Daniëls, William Van der Taelen en Monika Macken over. Toen Cilleke mij fier vertelde over haar initiatief heb ik haar geprezen, maar ik bleef trouw het oorspronkelijke plan tot afbraak en volwaardige afwerking van de plannen rond het Willy Van den Berghecentrum. Had men toen uitgevoerd, wat gepland was en de historische Careelhoeve (Haeck) aan de overkant gekocht, had men nu voldoende plaats gehad om alle disciplines aan bod te laten komen. Bovendien heeft men er jaren de bibliotheek bijgeduwd en zelfs een ontmoetingsplaats voor oud strijders, waar ze duchtig konden ruziën. Ik betreur tevens dat men nooit is willen ingaan op mijn voorstel om de kinderen tijdens de dag, ook toe te laten in die infrastructuur. Want in 1966, reeds 40 jaar terug, werd het Jeugdatelier Crea opgericht. In Meise gaf de jeugd toen de toon en de richting aan in Cultuur! Dit neemt niet weg dat het ondertussen geklasseerde Bokrijkhoevetje een waardevol stuk erfgoed is. Maar er zijn mooiere hoevetjes afgebroken om commerciële redenen. Ondertussen is er ook een natuuratelier in de Plantentuin en komt er binnenkort een atelier in Eversem, in het door de Jeugdraad aangekochte chalet van Infoster. Alleszins een dikke proficiat voor de haantjes (voor eenmaal ook vrouwelijk) van het Verloren uurtje.
Toren roept haan 230 : moeder Voor moederdag zagen wij een interessant initiatief : Houthulst prikkelt met Paula Semer, Lieve Blancquaert, Anne Provoost, Hilde Van Mieghem en Goedele Liekens. Deze B.V.-s lazen voor in het groen. De kwaliteit van de teksten was er, maar het decor kon mijns inziens beter. Stapels stro stelden het podium voor en bussels dienden als banken. Dood, droog stro verborg het prille, frisse en wat laat ontluikend groen. Het poëtisch tintje dat door deze wonderen van de natuur ter plaatse als meerwaarde kon gebruikt worden bleef verscholen. Zij hadden dat beter in een boerderij gesitueerd. Wij hopen er in Meise, op 21 maart 2007 op de Wereldpoëziedag, iets beters van te maken! Ik pleit in deze reeks voor het authentieke. Laat de Jan Hoeten van deze wereld maar moderne kunst bedrijven met de gekste dingen, die dikwijls helemaal niet bij mekaar passen. In hun context kan ik dat wel appreciëren. Maar op een kerktoren hoort toch geen varken, maar een haan. Wij wachten in Meise al sedert 1997.
Toren roept haan 229 : geweld Er is de laatste tijd nogal wat commotie rond het zinloos geweld, dat zich hier en daar afspeelt. Niettegenstaande de oproep van de slachtoffers, zijn er partijen die trachten garen te spinnen uit deze tragische gebeurtenissen. Zij proberen stemmen te winnen of af te nemen. Dat is etisch niet verantwoord. De kiezers zijn echter wijs genoeg om de prietpraat van die politiekers te doorzien. Een tweede vaststelling is dat men zoveel heisa maakt als de slachtoffers allochtonen zijn en de daders blank. In het omgekeerde geval lijkt dat een normale fait divers. Het probleem dat zich hier voordoet is, dat het in de twee gevallen even erg is. Zinloos geweld kan niet, maar is er helaas bij in de maatschappij. Respect voor alle mensen zonder onderscheid is de basiswaarde die met alle middelen moet gepromoot en desnoods afgedwongen worden. Het behoort tot de 3 grootste uitdagingen voor de politiek. In eerste instantie is dit een zaak die de individuele verantwoordelijkheid aangaat. Iedereen moet eens in eigen boezem kijken. Respect voor de anderen, zonder onderscheid is de basisattitude. Dat neemt niet weg dat er verschillen zijn en dat we die mogen opmerken. Het loopt verkeerd als daar een houding van minachting uit volgt. Geweldloosheid zoals ze door de dalai lama beleden wordt is een voorbeeld. Wapenverkoop moet beteugeld worden. Maar de internationale wapenverkoop moet eveneens verboden worden. Dat men daar maar eens werk van maakt. In Nepal worden mensen doodgeschoten met wapens die gefabriceerd zijn in Wallonië. Die levering werd door ons federaal parlement goedgekeurd. Dat zij die hiervoor stemden al eens in eigen boezem kijken.
De pastoor van Meise, ons aller Bie (Herman) Boon, nam afscheid van zijn parochie tijdens de mis van 16 uur op 6 mei 2006. De parochieploeg overtrof zichzelf met een prachtige feestpoort voor de ingang van de kerk. Bie Boon, witte pater van Afrika en prof. Estetica aan de K.U.B. kwam naar Meise in 1974 als onderpastoor in opvolging van pater Leonard Pluymers. Deze werd pastoor van St.-Brixius Rode tot aan zijn dood in 1986. Op zaterdag 24 oktober 1987 werd hij plechtig aangesteld als pastoor van Meise, als opvolger van Louis Geysen, die met pensioen ging. De aanstelling gebeurde reeds op 25 september door kardinaal Daneels. Bie is een kindervriend. De kinderen noemden hem nonkel Bie. Hij was ook een bijzondere vriend van de zieken. Zijn passie voor klassieke muziek weerklinkt alle dagen in de kerk. Tijdens zijn misvieringen viel het dan ook op, dat er luid meegezongen werd onder impuls van onze pastoor zanger. Wij signaleerden al een uitwuifconcert op 27 augustus om 18 uur op onze nieuwe beiaard vanuit de St.-Martinustoren van Meise. Want de parochianen onder de kerktoren van St.-Martinus protesteerden luid, omdat de beiaard niet speelde op het afscheid. Wanneer dit speciale concert er komt hangt af van het beiaardcomité. Of dat er zal zijn voor het boekje van de beiaardconcerten 2006 er is, betwijfelen wij. Onze pastoor ergerde er zich terecht over, op het kinderbeiaardconcert dat het programma ontbrak. Hij zei dat hij het volgend jaar zelf zal maken en ik wil hem, met de vrienden van de beiaard, daarbij zeker graag helpen. Er was slechts een valse noot op de viering : er hing een zwarte kater i.p.v. de officiële Vlaamse leeuw voor de kerk. s Anderendaags merkte ik op, dat die deskundig weggenomen werd op het ogenblik dat de vaderlandse stoet voor de viering van 8 mei naderde.
Toren roept haan 227 : genetisch Op het seniorenfeest van Meise liep het Willy Van den Berghecentrum weer vol voor het jaarlijkse feest. De politiekers stonden netjes in de rij om handjes te schudden . Het viel op dat er enkele buiten stonden. Er was te weinig plaats voor de prominenten, die plaats namen aan de middenste tafel. De ouderen werden vergast op een broodje kaas, een sanwich met hesp en twee koffiekoeken. Koffie en drank was à volonté. Het programma was op niveau ? Men zou het de genetische afwijkingenshow kunnen noemen. Een Skippi trad op. Je weet wel : de bush kangoeroe. Hij leek wel niet op de president, maar zijn staart hing vooraan. Er kwam af en toe wel een schattig jong uit haar buidel piepen. De danser met de drie benen was ook al zon afwijking, die wel voor de nodige leute zorgde. Vader Abraham was een valse en Mieke een travestiet. Gelachen werd er en gezongen ook ! Een haan met een genetische afwijking zou wel eens een leeuwenkam kunnen dragen, zeker op de nationale feestdag!.
Toren roept haan 226 : joggen Op 24 april 2006 werd de opgeknapte atletiekpiste in Meise ingehuldigd. Het werd dan wel geen tartanpiste, maar de vernieuwde steenslag zal voor de lopers meer komfort bieden. Dank zij de financiële inbreng van de gemeente en de sportraad kon men deze klus klaren. De voorzitter van de sportraad Edward Pelicaen was dan ook zo fier als een gieter toen hij het woord richtte tot de joggers van de kersverse club Sparta meelopers Meise. Deze club is ontstaan uit de Start to run actie van de sportdienst van Meise. Voorlopig is Dany Geyssels voorzitter, Ingrid Heymans is secretaresse en Lieven Van Campenhout neemt het penningmeesterschap waar. Op zaterdag 17 juni leggen de kleine 200 leden hun 5 km test af. Dat wordt de bekroning van hun inspanningen. Alle politiekers waren uiteraard op post bij de inhuldiging en Ward nodigde hun dan ook uit om een toertje mee te lopen. De schepen van sport Virginie De Klippel trok in haar zog het hele lot politiekers mee, na een korte toespraak.. Ik heb er maar eentje opgemerkt die zich afzijdig hield. Het grote succes van deze nieuwe sportrage is voor een groot stuk te danken te danken aan het programma van Evy Gruyaert op de VRT. Er was ons gesignaleerd dat zij op de Kapellelaan woont. De inspanningen van de sportdienst om haar op de inhuldiging te krijgen mochten echter niet baten. In de jaren tachtig heette de toenmalige Joggingclub Meira (van Meise tot Ramsdonk). Toen was het ook een rage dank zij een actie van het Gemeentekrediet (nu Dexia) en de Vlaamse Atletiekliga. Eerstdaags wordt de wedstrijdklok en uitslagregistratiekit overgemaakt aan de kersverse club. Nog een raad : haantje de voorste lopen is fout. Traag en geduldig is het motto en de rest volgt vanzelf. Voor info : www.meise.be of sport@meise.be
