517 Ziekte

In mijn streekboek : Meise, onder de toren van Sint – Martinus, staat voor Raoul (de facteur) Van den Bossche per vergissing De Vroede.
Hoe is die fout daarin geslopen ? Wij noemden hem inderdaad Raoul van de Vroede, naar zijn moeder Esther De Vroede. Deze doodbrave vrouw heeft ooit mijn leven gered. Ons ma vertelde mij dat ik op 4 weken (tijdens de strenge winter van 1942) de “kaiëkhoest” (kinkhoest) kreeg. We zaten bovendien zonder kolen ingevolge de oorlog. Esther heeft toen een emmer kolen gebracht. Zo loop ik hier nu nog rond, want anders was ik er zeker aan gestorven.
Enkele jaren later kroop ik achter de kat onder de Leuvense stoof. Maar ik bleef met mijn linker oor in het haakje van de gloeiende koterhaak hangen. Ik rukte met een schreeuw mijn oor open. Dokter De Meuter vergat de wonde uit te wassen voor het hechten. Zo kreeg ik mijn merkteken : een zwarte streep in mijn oor. Hierdoor voel ik nogal mee met de koeien die deze operatie ook moeten ondergaan. Het Belgisch leger heeft mijn litteken nooit willen erkennen als bijzonder herkennningsteken van hun soldaat milicien.
Toen ik twaalf werd kreeg ik eens helse buikpijn. Ik kroop als een hondje dat gaat sterven weg onder de dekens op de tafel naast het bed in de Rozenboom. Daar vond mijn pa mij. De diagnose was snel gesteld : acute appendicitis. Zo belandde ik binnen het uur, op een zondagmorgen, op de operatietafel in de kliniek in de Assestraat in Brussel.
Buiten af en toe wat hoofdpijn of tandpijn, die met een asperine snel verdween, bleef ik van alle verder onheil bespaard.